สวัสดีครับ พี่ๆ น้องๆ( ส่วนใหญ่จะพี่ )  ชาว pantip  นี่เป็นการเขียน กระทู้ครั้งแรกในชีวิตผมเลยก็ว่าได้.   จุดประสงค์ของ กระทู้นี้ มีไว้เพื่อให้ พี่ๆน้อง ทุกคนที่เข้ามาอ่าน ได้คิดว่า  อายุ น้อย !!!  เรียนน้อย ( ม.6)  ก็ยังมีชีวิตที่ดี สำเร็จมั่นคงได้.     ด้วย ความคิดที่แน่วแน่  ความตั้งใจ ไม่ดูถูกตัวเอง มีเป้าหมายชัดเจน   ทุกเนื้อหา คือชีวิตจริงของ ผมเอง!!!

ประวัติส่วนตัว. :     ชื่อเล่น. อาร์มนะครับ.  อายุตอนนี้  พึ่งจะ 22 ปี.  จบ ม.6. กำลังศึกษา มหาวิทยาลัย รามคำแหง.  ( นานมร๊ากก 55 )  
การทำงาน :          ทำงาน เป็นที่ปรึกษาฝ่ายขายรถยนต์  ( อยากรู้ยี่ห้อ หลังไมค์ครัชช อิอิ).
เป้าหมายที่ชัดเจน : อยากมีชีวิตที่สบาย รวย มั่นคง อยากมีเงินล้าน ก่อนอายุ 25  อยากมีธุรกิจส่วนตัวเกี่ยวกับ อสังหาริมทรัพย์
ความสำเร็จที่ภูมิใจ : ซื้อรถยนต์ป้ายแดงด้วยตัวเอง ตอนอายุ 20.  ซื้อบ้านเดี่ยวให้ พ่อแม่. ตอนอายุ 22
งานอดิเรก : เล่นดนตรี กีฬา  คิดว่าทำไงให้มีเงิน 555 ทั้งวัน.  

รายละเอียด กว่าชีวิตจะมีได้ทุกวันนี้ ผ่านอะไรมาบ้าง  รอติดตามนะครับ ขอพิมใน Computer  มันยาววว.     ขอบคุณครับบ

ฝากคำคม"  ทุกคนมีความฝันเหมือนกัน ต่างกันที่ใครจะตื่นมาแล้วทำฝันนั้นให้เป็นจริง "  มอนิ่งนะครับ ไปทำงานก่องงงง ฮือออออๆๆ

22/6/57 เวลา 17.53 น.
              
                   ครอบครัวของผมไม่ใช่เป็นครอบครัวที่ร่ำรวย ค่อนข้างลำบาก พ่อเป็น โฟร์แมน แม่ค่าขายพระเครื่อง คือที่บอกค่อนข้างลำบากเพราะสมัยก่อน พ่อ แม่ ขึ้นมาอยู่ กทม ไม่มีอะไรติดตัวมาเลยสักอย่าง นอกจาก หม้อหุงข้าว (อันนี้แม่เล่ามา) เลยต้องกู้หนี้ ยืมมาบ้าง พอเริ่มมีรายได้ เลยต้องใช้หนี้เป็นส่วนมาก (พวก บัตรเครดิต  แนะนำเลยนะครับว่า ถ้าอยากมี สมควรมีไว้แค่ 1 บัตร พอ ไว้สำหรับรูดเติมน้ำมัน ซื้อของ เอาแต้มบ้าง เพราะ 1 บัตร มันจะ cover กับรายได้เราที่เราพอจะหามาผ่อนใช้ได้ แต่ถ้าเรามีหลายบัตร มันจะทวีคูณเงิน ทั้งดอกเบี้ย ทั้งเงินต้น ทำให้เราเป็นหนี้ บัตรหัวโต จนติดเป็บ บรูโร เหมือน  พ่อของผม)  การศึกษาขอข้ามไปตอน ม.ต้นเลยนะครับ คือ เรียนอยู่ รร.แห่งหนึ่งที่ แถวรังสิต ตอนสมัยนั้นผมก็ตั้งใจเรียนปรกติ ได้เกรดค่อยข้างพอไปวัดวาได้ พ่อแม่เลย คาดหวังอยากให้เรียน ม.ปลาย สาย วิทย์-คณิต  ช่วงนั้นผมก็ เล่นดนตรี กีฬา ค่อนข้างบ้ามาก เอาสะหมดทุกอย่าง เพราะสมัยนั้น ผช.นักดนตรี นักกีฬา(บาสเก็ตบอล ) สาวๆ จะชอบ เท่ดี ผมก็เอากับเค้าด้วย แต่ พ่อแม่ไม่ค่อยสนับสนุนอยากให้เรียนอยากเดียว แต่ผมเป็นคนดื้อ อยากทำไรก็จะทำ ไม่สนใจเท่าไร จริงๆ มันก็เป็นทั้ง ข้อดี และ ข้อเสีย (ข้อดีคือ เราจะรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ชอบอะไร ทำอะไรแล้วเราถนัด    ข้อเสีย  เราจะไม่รับฟังคำบอกของใครทั้งนั้นคิดว่าตัวเองเก่งสะทุกอย่าง ซึ่งมันผิดมากๆ เราควรจะดื้อ พร้อมรับฟังคำสอนพ่อแม่ มาประกอบกัน เพื่อหนทางที่ถูกต้อง)   พอช่วงกำลังขึ้น ม.ปลาย ผมสอบได้สาย วิทย์-คณิต ห้อง 1 หรือ ห้องคิงส์ พ่อแม่ ภูมิใจมาก ผมก็เฉยๆ เพราะไม่ค่อยชอบเรียน 555+  ก็เรียนไปปรกติ ไปสักเทอม รู้สึกว่า เรียนหนักมาก ต้องเลิกเรียนดึก ช่วงนั้นผม กำลังติดนักบาสของรร. ต้องซ้อมบาสหลังเลิกเรียนคาบสุดท้าย เลยคิดหนัก    จุดเปลี่ยนของชีวิต คิดว่า น่าจะสงผลถึงทุกวันนี้ ผมตัดสินใจย้ายจากห้องคิงส์ มาอยู่ห้อง ศิลป์-คำนวน ห้อง 5 ตอน ม.5/5 ซึ่งเป็นห้องที่เพื่อนักกีฬา นักดนตรีของผมอยู่กัน  ซึ่งการตัดสินใจครั้งนั้น พ่อแม่ผมทั้งห้าม ทั้งว่า ทั้ง ด่า ทั้งร้องไห ที่ผมคิดแบบนั้น ผมเริ่มกลายเป็นเด็กที่ไม่ค่อยคุยกับครอบครัว โดยเฉพาะกับ พ่อ >> พอผมเริ่มชั้นเรียนใหม่ ม5/5 ร็สึกมีความสุข Happy มาก ชิลมาก ชีวิตเปลี่ยนเลย (ในทางที่แย่มาก เลวร้ายสุดๆ)  ทั้งโดดรเรียน ทั้งไปสาย ไม่เข้าแถว หนีไปเล่นเกมส์สะส่วนใหญ่ ไปแข่งกีฬาบ้าง ไปแข่งดนตรีบ้าง ไปนั้นนี่สาระพัด  เวลาเรียนเริ่มขาด เริ่มเรียน ตก ได้ 0 เยอะมาก  
       มีอยู่วันหนึ่งผมจำได้ขึ้นใจเลย ตอนนั้นยัง อายุ 17 ม.5  ชอบ รุ่นพี่ ม. คนนึง ปลื้มมากน่ารักฝุดๆ ผมอยากจีบเค้า แต่ ปัญญาไม่ค่อยมี ได้เงินมา รร. น้อยนิดนึง แต่ก็ใจกล้าไปจีบ สรุปเหมือนจะจีบติด คบได้สักพักนึง มันเหมือนมีอะไรบางอย่าก็เป้นได้.... ห่างๆ กัน รู้ทีหลัง มี เด็กมหาลัยมาจีบเค้า มีรถยนต์ขับ  ผมเลยฝั่งใจตั้งแต่วันนั้นมา  ผมอยากได้รถยนต์ 555+ ตอนนั้น มอไซยังขับไม่เป็นเลย เลยคิดน้อยใจ ทำไม บ้านเราไม่รวย ทำไมบ้านเราถึงจน เลยอยากรวย ไม่รู้จะทำไง เลยหาวิธี ดูทาง internet ไปเจอข้อความทาง e-mail  ทำงานผ่านเน็ต วันล่ะ 500 ผมก็ตกใจ ตื่นเต้น เลยติดต่อตามรายละเอียด  พอไปถึงก็ได้เห็น คนรวมตัวกันเยอะ ส่วนใหญ่เป็น ผู้ใหญ่ อายุไม่มาก ขึ้นมาแนะนำ ทำที่นั้นนี่รายได้ 2 หมื่น+ จนถึง 1 ล้าน!!!!!!!!!! ผมอยากจะบ้าตาย ตอนนั้นมีไฟมาก (อันนี้ไม่ได้เกี่ยวกับชวนทำงานนะครับ เล่าประสบการณ์เฉยๆ อ่านต่อๆ) กลับไปที่บ้าน ลุกมากบอกแม่อยากทำ อยากรวย แม่ก็ไม่เชื่อ แต่ผมศึกษาจริงๆ ไม่ได้ว่านะครับ มันเหมือนหลอกหลวง คือได้เงินจริง แต่วิธีการชวนมาทำ มันไม่ถูกต้อง มันหลอกๆ กัน แต่ ผมจะบอกว่า ชีวิต ความคิดผมเปลี่ยน เพราะเข้ามาอยู่ วงการธุรกิจ เครื่อข่าย(MLM) ผมยิ่งอยากรวยมากขึ้นไปอีก (ผมได้อยู่วงการนี้มาเรื่อยๆ ไม่ได้จิงแต่ เข้าอบรมบ้าง ไปบ้างนานพอควร แต่ยังไม่สำเร็จ)
ดังนั้นผมจึงไม่ได้ลงมือทำ  แต่เพราะความอยากมีเงินใช้จึงได้ ทำ ธุรกิจแรกของชีวิต 1. ขาย DVD/CD หนัง เกมส์ ผมเริ่มจาก เว็บ chat ทั่วไป เช่น dek-d , sanook โพสขาย จนมีลูกค้าจนได้ ตอนนั้นกำไร 4-5 ร้อย ต่อครั้ง ตื่นเต้นมาก ทำไปสักพัก เริ่มได้ทีล่ะ เป็น 1000+ เดือนนึงเกือบ 10,000 ช่วงนั้น อายุ 17 ม.5 อยู่ ทำมาเป็นปีๆ จนช่วงปิดเทอม ม.5 ได้มีอโอกาสเจออีกธุรกิจนึง ขายมือถือ copy ช่วงนั้น ฮิตมาก ลำโพงดัง ทำเลียนแบบ Iphone ผมจึงลงทุนนิดหน่อยกับขอเงินแม่มา ไม่กี่พัน มาลองดู ต้นทุน 1,XXX  ขาย 2,900-5900 บาท กำไรสุดๆ ทำรูปแบบเดียวกัน หาทาง internet แต่คร่าวนี้ สร้าง web ขายของ online เองเลย (สำเร็จรูปทำง่ายมาก ลองดู ทุกวันนี้ยังเป้นการตลาดที่ดีมาก ลงทุนน้อย หาลูกค้าง่าย น่าเชื่อถือ ) ช่วงปิดเทอม จนเปิดเทอม ก็ขายมือถือ ตอนนั้น กำไรดีมาก ค่อนข้างรวย มีรายได้มากกว่า 2 หมื่น+ ต่อเดือน  ของขวัญชิ้นแรกที่ผมซื้อให้ตัวเองคือ IPAD1 3G 32GB กับ BB  ภูมิใจมาก แต่มันมีเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องเลิกทำ เพราะ ปัญหาคือ เครื่องไม่มีคุณภาพ เสียง่าย เวลาซ่อม จะนานมาก เป็นเดือน โดน ลูกค้าด่า ถ้าเป็นลูกค้าเป็นคนใกล้ตัว ต้องยอม คืนเงิน ปวดหัวเลยเลิกทำ ช่วงนั้น เรื่องเรียนแย่ด้วย ตกมากต้องมาตามซ่อม พอถึงเวลา จบ ม.6 ผมไม่จบยังติดอยู่ 24 ตัว!!!!  แม่เสียใจมาก ร้องไหบ่อยมาก เฮ้ออ ทุกท่านครับ จะทำอะไร ให้คิดถึง พ่อแม่ ให้มากนะครับท่านด่าท่านว่าท่านบ่นคือ เค้ารักเป็นห่วงเรา รักเรามาก ผมใช้เวลาซ่อม 1 ปีเต็มๆ ตอนนั้นก็ อายุ 19 ล่ะ ผมซ่อมจนจบเรียนจนจบ ม.6 พ่อแม่ดีใจมาก ผมก็ดีใจ ปัญหาต่อไปคือ มหาวิทยาลัย ด้วยที่ผมอยากรวย ชอบทำงาน เลยตัดสินใจ เรียนราม ไปเรียนได้เทอมนึง ก็มีความคิดอยาก รวย อยากมีเงินใช้อีกแว้ววว คร่าวนี้ เบื่องานออนไลน์ล่ะ อยากทำงานประจำตามห้าง เลยเข้าไปหางานใน internet  web .jobkk  เห็นมีงานว่างที่ futer park rangsit เป็นร้านอาหาร เห้นเงินเดือน 12,000 เลยจะไปทำ พอไปสมัครเหลือตำแหน่ง เด็กในครัว เลยคิดว่า เอาว่ะ ลองดู พอเข้าไปทำงานได้ 1 วัน ผมบอกเลยว่า ชีวิตนี้ไม่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับงานร้านอาหารอีกเลย 55+ ทำมาได้ 1 วันครึ่ง ออกเลย 555+ ท้อใจ  พอออกจากที่นั้น นอยอยู่สักพักใหญ่ เข้าไปหางานที่เดิมอีก ผมได้เจองาน เป้น sale ขาย computer ที่ เซียร์รังสิต ตอนนั้นชีวิตผมเปลี่ยนไปทันที งานนี้เป้นงานที่ รายได้เยอะมากผมบอกเลย ผมเก็บเงิน 6 เดือน ด้วยความหวังอยากมีรถยนต์ขับ จน ผมทำสำเร็จ 6 เดือน ได้เงินดาวรถยนต์มาก้อนนึง ความรู้สึกตอนนั้นบอกเลย ตอนที่นั้งในรถยนต์คันนั้นน้ำตาผมไหล ดีใจมาก พ่อแม่ผม เห่อมาก ป้ายแดงคันแรกของชีวิต 555+ ผมก้ได้ขับมาทำงานประจำ ผ่อนมาได้สักพัก เกือบปี  จุดเปลี่ยนชีวิตของผมอีกครั้ง ผมถูกไล่ออกจากงานขาย computer เพราะเหตุการณ์ไม่น่าจะเกิด ตอนนั้น ผมบอกเลย เพื่อนๆ ลองคิดดู ค่ารถ ค่าน้ำมัน นั้นนี่  ตอนนั้นชีวิตเหมือน จะอยากตายเลย55+ ไม่รู้คิดไง เศร้า เครียด ไม่อยากให้เป็น ภาระครอบครัว ด้วยการที่เราเป้นคิด ยิ่ง ไม่อยากให้ใครมาช่วย ผมบอกเลยตอนนั้น ตกต่ำสุดแล้วในชีวิตผม เงินเก็บพอมี ผ่อนรถไป 2-3 เดือน น้ำมัน รายจ่ายก็จะหมดแล้ว
แต่ ชีวิตผมก็ได้ผมกับทางสว่างงง 55+ เข้า internet อีกแล้ว จนได้ไปเจองาน ที่ปรึกษาฝ่ายขายรถยนต์แห่งหนึ่ง  ตอนนั้นผม อายุ 21  ใครจะกล้าคิด กล้าไปสมัคร  เพราะเห็นคุณ สมบัติ รับ อายุ 22 จบ ป.ตรี  แต่ด้วยความที่ผมมั่นใจในตัวเอง และเป็นคนกล้าลอง กล้าเสี่ยงผมจึงไปสมัคร และได้มีโอกาสเจอ ผจก. 2 ท่าน สัมภาษณ์งาน เค้าก็ถามผมถึงเรื่องความคิด ว่าคิดยังไงมาสมัคร อายุยังน้อย!!!! ผมเลยตอบไปว่า ผมขอโอกาสผม
ได้ทำดูก่อน เพราะทุกอย่างสามารถเรียนรู้ได้ในการทำงานจริงๆ และผมก็มั่นใจว่าผมทำได้ ไม่มีอะไรยากเกินไป ถ้าเราต้องการจะทำมันจริงๆ  และแล้ว ผมก็ได้มาทำงานี่นี้ และการใช้ชีวิต สังคมมันช่างต่างจากที่เดิมผมมาก เพื่อนร่วมงานบางคน อายุมากหน่อบ กีดกัน ไม่คุยกับเรา เป้นกลุ่มๆ นินทา ให้ร้านสาระพัด ผมทนมาสักพัก จนพวกเค้าออกไปเอง 555+ หน้าด้านมั้งสงสัย และผมก็ทำงานตรงนี้จนถึง ตอนนี้ เก้บเงิน ดาวบ้าน เดี่ยวให้ครอบครัว เพื่อย้ายไปในสิ่งที่ดี และทำธุรกิจตามที่ใจฝันไว้ไปด้วย    

บทความย่อๆ ให้มากที่สุด 555+  
                                                    ผมอยากจะบอกว่า    อายุ!! ถึงจะน้อยกว่า ไม่เป็นไร  อยู่ที่ เราคิดได้อย่างผู้ใหญ่มั๊ย คิดในแบบที่ถูกต้อง
เราต้องมั่นใจว่าเราจะทำอะไร แล้วเราจะทำได้ บางสิ่งอย่าง เราคิดไว้อาจจะดูเหมือน ไกลเกินตัว ทุกคนจะกดดันเรา ดูถูกเรา คอยเป็นคนตัดกำลังใจเรา พอเราอยากทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่จะพูดให้เราเสียกำลังเช่น ทำไม่ได้หรอก ยากมาก ไม่ดี ซึ่งคำเหล่านั้นมีผลมาก สำหรับคนที่ไม่มั่นคงพอ
คนที่มีความคิดในเชิง + และคนที่คิดได้ คิดเป็น จงอย่าคิดว่าตัวเองเก่ง ทำเป็นทุกอย่าง จงอย่าคิดว่าสิ่งที่ใหญ่เกินตัวจะทำให้สำเร็จไม่ได้ และจงอย่าคิดว่า ตัวเองทำไม่ได้แล้วคนอื่นจะทำไม่ได้ เพราะ ทุกคนทำสิ่งเดียวกันเหมือนกัน แต่ความต่างคือ " ระบบของความคิด "

ฝากถึง ทุกคน ที่คิดอยากจะดำเนินชีวิตที่ดี หรือ อยากรวย อยากมีธุรกิจส่วนตัว  ผมอยากบอกว่า คุณคิดถูกแล้ว ทำต่อไป บางครั้งเราไม่ต้องน้อยใจที่ เราจน คนอื่นทำไม รวย เราคิดแค่ว่า เราจะทำไงให้รวย มีชีวิตที่ดี ครอบครัวสบาย  เรียนสูง เรียนต่ำ เรียนมาก เรียนอยาก ไม่ได้ วัดค่าของคน ไม่ได้วัดศักยาภาพของคน ไม่ได้วัดว่าคนนั้นเก่ง ดี    แต่ ชีวิตจริง ผมบอกให้เลย   คนที่ทำให้ตัวเอง และครอบครัว มีความสุขสบาย นั้นล่ะ คือคำว่า  "ความสำเร็จของชีวิตที่แท้จริง" ขอบคุณคร๊าพพพ