เชื่อมั้ยว่า เวลาเพียงไม่กี่วินาทีที่ร่างกายได้สัมผัสกันมันพาอารมณ์บางอย่างซาบซึมเข้ามาในใจมากมาย เหมือนทุกสิ่งหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวแต่เรากลับควบคุมอะไรไม่ได้เลย เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นบนรถเมล์

เดี๋ยวค่ะ! ฉันไม่ใช่โรคจิตนะคะ แต่จะทำไงได้ล่ะ อยู่ดีๆก็มี สาวหุ่นสวย หน้าตาดี ใส่ทรงเอสั้นสุดๆ เสียหลักล้มลงมานั่งตัก ตอนรถเบรก แล้วจะให้ฉันไม่รู้สึกอะไรเลยมันก็กระไรอยู่นะ

และเพราะคนแน่นรถบวกกับได้รับผลกระทบจากการเบรกกะทันหัน เธอจึงยังต้องนั่งอยู่บนตักฉันต่อไปอีกหน่อย ฉันกลั้นใจใช้มือขวาแตะหลังเธอเบาๆ ตั้งใจจะช่วยดันพยุงให้เธอยืนเมื่อเธอพร้อม แต่แล้ว รถก็เบรกอีกครั้ง...

ฉันรีบยกมือขึ้นค้ำกับเบาะที่นั่งข้างหน้าทันที เพื่อกันไม่ให้เราหัวคะมำกันไปทั้งคู่

พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีถึงได้รู้ตัวว่า ฉันกำลังซบหน้าอยู่กับอกนิ่มๆของสาวสวยบนตัก กลิ่นโคโลญจน์หวานหอมอ่อนๆติดจมูกอย่างช่วยไม่ได้ ยังไม่ทันจะเอ่ยอะไรกัน รถก็ออกตัวอย่างแรงทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในรถเทน้ำหนักไปฝั่งท้ายคันรถ เธอจึงถูกแรงของรถเหวี่ยงให้เอนตัวพิงฉันแบบเต็มๆ ตัวเธอไม่หนักมากหรอก แต่ปัญหาคือ...

แขนซ้ายเนียนๆของเธอเบียดเข้ามาระหว่างอกฉันเล่นเอากระดุมเสื้อนักศึกษาฉันหลุดไปหนึ่งเม็ด อารามตกใจฉันรีบขยับตัวยกมือขึ้นป้องหน้าอกตัวเอง แต่รถเมล์กลับเบรกอีกรอบเพราะติดสัญญาณไฟสีแดงโร่ ร่างบางเลยทำท่าจะตกจากตักฉัน

ด้วยความมือไวหรืออะไรก็สักอย่าง มือทั้งสองข้างของฉันรีบคว้าตัวเธอไว้ มือขวาอยู่ที่แขนขวาของเธอส่วนมือซ้ายเกาะกุมแน่นหนึบอยู่ที่สะโพกของเธอ ซึ่งตอนนั้นมือของเธอก็ไวพอๆกับฉัน เพราะมือขวาของเธอยกขึ้นมาบังอกเสื้อนักศึกษาที่ปริเปิดของฉันไว้ได้ทันท่วงที

รถเมล์จอดนิ่งติดไฟแดง เราสองคนมองหน้ากัน สบตากัน แล้วหน้าแดงด้วยกันทั้งคู่

...สวยจัง... ฉันแอบคิดในใจ ไม่กล้าพูดอะไรไปเพราะความเขินอายยังเยอะอยู่

ฉันจับตัวเธอเยอะก็จริง แต่เธอเห็นหน้าอกฉัน ไหนจะขาของเราที่แนบติดกัน แบบเนื้อเจอเนื้อ พาให้เหงื่อซึม เพราะไม่ใช่เธอคนเดียวที่ใส่ทรงเอสั้น

    ฉันละสายตาจากเธอมามองคนอื่นๆในรถว่ามีใครสังเกตเห็นเหตุการณ์วาบหวิวของเรามั้ย?
ปรากฏว่า คงจะไม่มี เพราะทุกคนต่างระเนระนาดกันหมดเพราะฝีมือฝีเท้าการเบรกสลับซิ่งของพี่คนขับรถเมล์หน้าหนวด
    
    ฉันแตะเบาๆที่แผ่นหลังซึ่งดูเหมือนว่าจะมีเหงื่อซึมนิดๆก่อนช่วยพยุงร่างบางๆของเธอให้ลุกขึ้นยืนด้วยท่าทีที่พยายามทำเป็นปกติที่สุดเพื่อไม่ให้ใครหันมาสนใจเรา เพราะการถูกจ้องมองในเวลานี้จะยิ่งเพิ่มความเขินอายสุดขีดจนทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูก แม้คนเหล่านั้นจะไม่ทันได้เห็นช็อตเด็ดของเราทั้งคู่ก็ตามที

ถึงอย่างนั้น เรายังคงสบตากัน ยิ้มเขินๆ และหน้าแดงไปด้วยกันอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเธอใจดีช่วยยืนบังสายตาคนบนรถให้ฉันได้ใส่กระดุมเสื้อนักศึกษาเม็ดที่หลุดออกตอนที่แขนซ้ายเรียวๆของเธอเบียดเข้ามาเมื่อรถเมล์ออกตัวซิ่ง

    มันค่อนข้างแย่ที่เธอเดินจากไปโดยที่ฉันไม่ทันจะกล้าเอ่ยปากถามชื่อหรือทำความรู้จักอะไรกับเธอมากไปกว่าสัมผัสที่ทำให้เราสนิทสนมกันเกินเหตุเมื่อครู่นี้

    รถเมล์เริ่มเคลื่อนออกตัวช้าๆผ่านสี่แยกไฟแดงไป เธอก้าวเดินพลางเอื้อมมือเกาะราวจับไปเรื่อยๆจนถึงประตูรถด้านหน้า ขณะที่ฉันซึ่งใส่กระดุมเสื้อเสร็จเรียบร้อยแล้วได้แต่มองตามอย่างลังเล เธอหันมาโบกมือลาหลังกดกริ่งแล้ว

    สุดท้าย ฉันต้องปล่อยให้เธอเดินจากไป เพราะฉันเองก็มีจุดหมายของการเดินทางครั้งนี้เหมือนกัน แม้ฉันจะรู้ดีว่ามันน่าเสียดายแค่ไหนที่ปล่อยให้เธอลงรถไปโดยทิ้งไว้เพียงรอยยิ้มสวยๆ กับ ท่าโบกมือลาอันตรึงใจ ไร้ซึ่งการสนทนา แต่ไม่รู้ว่ามันแย่หรือดีที่ฉันดันเก็บเอาสัมผัสนุ่มๆที่แก้มขวาของตัวเองไปนอนฝันอยู่หลายคืน