เรากับแฟนอายุประมาณ 20 ปลายๆ เรียนจบ และทำงานแล้วทั้งคู่
เราคบกันมาตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัย เราเป็นผู้หญิงค่อนข้างหัวโบราณ หน้าตาไม่ได้จัดว่าสวยมาก แต่ก็พอใช้
(คือเราไม่ค่อยชอบแต่งหน้า แต่งตัว อย่างมากก็ทาลิป โปะแป้งบางๆ แค่นั้น)
เราก็ชัดเจนกับแฟนมาตลอด ตอนแฟนมาจีบเรา เค้าก็บอกชอบที่เราเป็นแบบนี้

ตอนคบกันเราก็ตกลงไว้ว่า จะไม่มีอะไรก่อนแต่งงาน ซึ่งเค้าก็โอเค  เค้าเข้าใจ เค้าก็บอกว่าเค้าก็คิดเหมือนกับเรา
เราคบกับเค้ามาหลายปี แต่แล้วเรื่องพลิกผลันเมื่อไม่นานมานี้ เราทะเลาะกันและเลิกกันในที่สุด เหตุผลจริงๆมีหลายข้อ
แต่หนึ่งในหลายๆเหตุผล และเป็นเหตุผลที่สำคัญที่สุดสำหรับเค้า คือเค้ารู้สึกว่าได้จากเราไม่เพียงพอ เค้าไม่มีความสุขอีกต่อไป สิ่งที่เราให้เค้ามันไม่พอ

หลังจากเลิกกับเราไม่นาน เค้ามีคนใหม่ เค้าบอกเราว่าเค้าจะเลิกกับคนใหม่ ถ้าเราให้เค้ามีอะไรด้วย เค้าจะกลับมาคบกับเรา  
เราอึ้งเพราะไม่คิดว่าเค้าจะเอาเรื่องนี้เป็นข้อต่อรอง ถ้าเราให้เค้าไป แล้วเค้าจะกลับมาจริงๆหรอ
เค้าจะเลิกกับผู้หญิงคนนั้นได้จริงๆ แล้วทุกอย่างมันจะสวยงามอย่างที่เราคาดหวัง อย่างงั้นหรอ?

เราไม่ได้โลกสวย เราไม่ได้มองว่าคุณค่าของเราอยู่ที่พรมจรรย์ และไม่เคยคิดตำหนิคนที่ไม่รักษามันไว้
ทุกคนมีความคิด มีเหตุผลของตัวเอง แต่เราผิดด้วยหรอที่ให้สัญญาไว้กับตัวเองว่าเราอยากเก็บมันไว้จนคืนแต่งงาน
ในวันที่ทุกๆคนรับรู้ในการตกลงใช้ชีวิตร่วมกันของเราทั้งสอง

เราไม่อยากเสียเค้าไป เรายังรักเค้าอยู่ แต่เราให้ตามที่เค้าขอไม่ได้จริงๆ  
ถ้าเรายังคิดแบบนี้ เรายังจะผิดหวังเรื่อยไปหรอ เราใช่มั้ย ที่ต้องเป็นคนเสียใจเอง
ยังมีผู้ชายที่มีความคิดเหมือนเราหลงเหลืออยู่อีกมั้ย ในสังคมทุกวันนี้? หรือเราคาดหวังมากเกินไป?