เราเคยเจอทั้งสองแบบ  ทั้งแบบที่ประหยัด และฟุ่มเฟือย
ในสังคมที่สิ้นหวัง  การอวดร่ำอวดรวยก็เป็นทางออกของคนบางคน บางกลุ่ม  ถ้าไม่เข้าใจกิเลสตัวนี้
ก็คงทำกันไปเรื่อยๆ  บางคนกู้หนี้ยืมสินรอบตัว  แต่ไปคาราโอเกะทิปนักร้องทีละ 500-1000 นึงก็มี

บางคนเก็บหอมรอมริบ  ซื้อรถกระบะแล้วหาคนขับไปรับงานรับจ้างส่งของก็มี  บางคนซื้อบ้านให้คนอื่นเช่า
เอาเงินค่าเช่าเป็นค่าผ่อน  ตัวเองจ่ายส่วนนึง  (ส่วนคนเช่าทำไมไม่ซื้อเอง ก็ไม่ทราบได้)  สุดท้ายร่ำรวย
มีบ้านหลายหลังก็มี   แล้วแต่ความคิดของแต่ละคน  ที่จะจัดการกับกิเลสและเงินทองของตัวเองค่ะ

ปล. สังคมคนทำงานที่ไหนๆ ก็เป็นอย่างนี้ทั้งนั้น  ไม่ใช่เฉพาะคนทำงานโรงงานหรอกค่ะ

ไม่รู้สินะ
เท่ามี่สัมผัสมา คนเหล่านี้ส่วนใหญ่ใช้เงินกับ
รถ ทอง และโทรศัพท์
อย่างอื่นแทบไม่ใช้เลย
ทำงานหนักมาก
รายได้ดีกว่า พนักงาน office

อีกพวกคือกลุ่ม office ข้าราชการ ประชาชนตามบ้านทั่วไป
พวกนี้จะเสียรายจ่ายไแกับของและของกินบนห้างเยอะ เผลอๆ ไปเที่ยวอีก
มาทีก็เรื่องมาก ประหยัดสุดๆ ทีเอาไปกิน บุฟเฟ่นี่คิดว่าคุ้ม

คนเราใช้เงินต่างกันครับ
พนักงานโรงงานไม่ได้จนนะครับ

ดีครับ มีพวกนี้เยอะๆ (พวกที่ไม่มีความจำเป็น แต่ซื้อเพราะหน้าตา)
เงินจะได้ออกมาสะพัด
พวกคนชอบลงทุน (เช่น ตลาดหุ้น) จะได้ประโยชน์
เพราะเศรษฐกิจหมุนเวียน

ซื้อรถหนึ่งคัน ค่าใช้จ่ายตามมา

น้ำมัน (กว่าครึ่งคือภาษีเข้าประเทศ)
ภาษีรถ (เข้าประเทศ)
ประกัน (เลี้ยงคนทำงานส่วนหนึ่ง พวกบริษัทประกัน)
คาร์แคร์ (พม่า เขมร มีงานทำ คนไทยนายจ้างมีรายได้)
ร้านยาง (ขายยาง คนงานร้านยาง)
สถานบันเทิง ร้านอาหาร (มีรถแล้วนิ ต้องขับซิ บางทีไม่จำเป็น เอ้า ออกไปหาอะไรกระแทกปากใกลๆ หน่อย)
เต็นท์รถ (สุดท้าย ผ่อนไม่ไหวแล้วโว้ย เต็นรถมีรายได้ คนใหม่มาซื้อ แล้ววนเข้าวงจรเดิม)

ดีมากครับ ผมชอบ ซื้อเลยคนละคัน