บ้าน  คือ  ที่ซุกหัวนอน   นี่เป็นสารัตถะพื้นฐานเลยก็ว่าได้...ของคำว่า บ้าน
นอกเหนือจากนั้น   ก็อาจเป็นที่ที่ความอบอุ่นขจรขจาย จากผู้ร่วมอยู่อาศัยได้สร้างกันขึ้น
เป็นอาณาจักรเล็กๆที่เป็นพื้นฐานของครอบครัวใหญ่ทางสังคมอีกชั้นหนึ่ง

บ้าน  จะเป็นที่ที่ความอิ่มท้องได้รับการบรรจุ หรือเติมเต็มตามใจปรารถนา
คือ  มีเสรีภาพตามความต้องการของร่างกาย   และที่ที่การยอมรับตัวตนได้ประจักษ์แจ้งแต่แรก...เสมอไป  จึงจักปกติ
เพราะ  ถ้าขาด  แม้มีหลังคาคุ้มภัย   แต่ก็อาจชีวิตชีวาได้อย่างเต็มภาคภูมิไม่

บ้าน จะต้องเป็นที่เยียวยา  หรือ ที่หลบภัย  ที่พักพิง  หรือ ไว้เลียแผลจากผลการต่อสู้ของชีวิตนอกบ้าน
ชีวิต ...ถ้าไม่มีบ้านที่ปลอดภัยไว้พักพิง    ก็จักหาความมั่นคงอย่างอื่นยากเสียแล้ว

บ้าน   คือ  ที่ซุกหัวนอน   นี่เป็นคำเรียบง่ายที่ตรงประเด็น
เราแค่เพียงต้องหลับอย่างลืมโลก  เมื่อถึงเวลาที่ต้องหลับ...ก็เท่านั้นเอง
และวิเศษสุดสำหรับการหลับได้อย่างสนิท  เพื่อที่จะตื่นขึ้นในเช้าวันใหม่  สำหรับภารกิจการต่อสู้ชีวิตรอบใหม่
แล้วบทเรียนในแต่ละวันที่ผ่านไป   ก็คือ   การเติบโต  หรือ  การก้าวไกลของชีวิตที่ไม่สูญเปล่า..