เมื่อกี๊ฝนตกลงมากระทันหันอย่างหนักมาก เรามองไปนอกกระจก มองไปเห็นบนสะพานยกระดับหน้าที่ทำงาน
มีมอเตอร์ไซค์มาจอดหลายคัน คือเขาขึ้นสะพานมาแล้ว ไม่มีที่หลบฝน ต่างคนต่างก็จอดรถหยิบเสื้อกันฝน
เรากับเพื่อนที่ทำงานก็ออกไปยืนเกาะกระจกวิจารณ์ "มอเตอร์ไซค์ไม่น่าขึ้นมาเลยเนาะ ต้องจอดขอบสะพาน น่ากลัว"

แล้วเพื่อนที่ทำงานก็ชี้มือไปที่รถคันหนึ่ง "ดูสิ คันนั้นมีเด็กเล็กด้วยอ่ะ" คือแม่อุ้มเด็กน่าจะไม่เกินสองขวบ
ทุกคนก็หันไปมองพร้อมกัน พ่อแม่ลูกกำลังสาละวนใส่เสื้อกันฝน ก็บ่นกัน ตายแล้ว เด็กเปียกฝน
ดิชั้นสงสัยรถอเตอร์ไซค์คันข้างหลังพ่อแม่ลูก ที่กำลังสตาร์ทรถฝ่าฝนออกไปโดยที่ไม่ได้ใส่เสื้อกันฝน
"คันนั้นเขาจอดทำอะไรวะแก ไม่เห็นใส่เสื้อ" น้องที่ยืนด้วยกันก็บอกว่า "เค้าเอาเสื้อของเค้าให้พ่อแม่ลูกอ้ะพี่"

คือ มองตามไป มอเตอร์ไซค์ก็ธรรมดา เก่าๆ เสื้อผ้าก็ดูเก่าๆ .. แต่ความรู้สึกของเรานาทีนั้นคือ
พี่คนนี้แมร่งงงงง เท่กว่าคนขับสปอร์ตคันละ 20 ล้านอีกอ่ะ!! รักเลย!!

พี่ทำดีโดยไม่ได้หวังผล ไม่มีใครจำพี่ได้ และความดีทีพี่ทำ มันอาจจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงโลกหรอก
แต่มันทำให้ครอบครัวนึงไม่ต้องทนลำบาก เด็กคนนั้นจะรอดจากการป่วยหนักที่เกิดจากการเปียกฝนครั้งนี้ก็ได้
มันทำให้คนที่ยืนดูอยู่อย่างเรารู้สึกดี และเชื่อว่าคนอ่านก็ต้องรู้สึกดีเหมือนกัน

ในสังคมที่เราชอบคิด(ไปเอง)ว่าคนดีเหลือน้อย เรื่องแบบนี้ก็คงน่าชื่นใจที่จะเอามาเล่าสู่กันฟังค่ะ  ^^

ป.ล. หาแท็กไม่เจอจริงๆ ว่าจะแท็กห้องไหน >> มอเตอร์ไซค์??