วันนี้ไม่ได้เปิดร้าน ไม่ค่อยสบาย

อาจเพราะเครียดจากเรื่องเมื่อวาน

เลยนอนบ่าย 3 กว่าๆ ตื่น 5 โมงเย็น รู้สึกตัวหนักอึ้งแปลกๆ

เมื่อยคอบอกไม่ถูก

เสียใจอยู่ แต่เบาลงแล้ว ความฝันจบแล้ว
แต่ความจริงยังมี และต้องทำต่อไป
จำเรื่องนี้ไว้เป็นบทเรียน

ขอบคุณนะฟ่าง ที่เป็นกำลังใจให้ฉันมาตลอด

กาลเวลามันพิสูจน์คนจริงๆ คนเราต้องดูกันนานๆ

เราต้องเจออะไรอีกเยอะ ต้องผ่านมันไปให้ได้

คนอย่างเรา ไม่ยอมล้มง่ายๆ หรือถ้าจะล้มก็ต้องรีบลุกให้เร็วที่สุด

จะมีสักกี่คนที่จะเห็นใจ จริงใจกับเรา

ที่เหลือเขาก็รอเยาะเย้ย แต่ช่างมันเถอะ

เหลือแค่ไม่กี่คนที่ดีกับเราก็พอ

ปล.ช่วงนี้อารมณ์ไม่ปกติ ขอโทษด้วยถ้าเขียนอะไรแปลกๆ
ขอบคุณค่ะ