เข้าเรื่องเลยนะค่ะ คือเรากับเเฟนเราค่ะ ตอนแรกรักกันมากเพราะก่อนที่จะคบกันอ่ะ เเฟนเราเป็นผู้ชายที่เจ้าชู้เสเพล เที่ยวกลางคืน เรื่องผู้หญิงมาพัวพันมากมาย แต่ตั้งเเต่ที่เค้ามาคบกับเรา เค้าก็เลิกทุกอย่างลดการทำตัวเสเพลของเขาไห้น้อยลง  เราเรียนอยู่คนละที่คนละจังหวัดกัน จขกท.เรียนอยู่และอาศัยอยู่กับครอบครัวแต่แฟนเราเรียนอยู่ต่างจังหวัดเค้าพักอยู่หอ บางครั้งเขาไม่ได้กลับบ้าน เราเลยไปเที่ยวหา แต่ทางบ้านเราก็มีปัญหา มาว่าไห้เรา ว่าไห้เเฟนเรา หาว่าเราไม่สนใจการเรียนทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ไปหาแฟนเราตอนวันที่มีการเรียนการสอน กลัวเราจะละเลยการเรียน เราก็ตั้งใจเรียนขยันเรียนสม่ำเสมอ ทางบ้านเเฟนเราเลยมาคุยไห้ ว่าถ้าจะหมั่นหมายกันก็อยากรอไห้เราเรียนจบก่อนเพราะเหลือไม่กี่เดือนเเล้ว แล้วตอนนนี้ที่ยังเรียนอยู่เเม่ฝ่ายชายก็จะส่งเงินค่าเรียนค่ากินค่าใช้ต่างๆมาไห้เราใช้ แม่ฝ่ายชายบอกกับเราไว้ว่าถึงวันไหนลูกจะเลิกกันเเม่ก็จะยังรับลูกเป็นครอบครัวของแม่เหมือนเดิม แต่ทางบ้านเราเหมือนไม่เข้าใจมาต่อว่าไห้เราว่า บ้านฝ่ายชายเค้ายังไม่อยากได้เราเลยยังจะมีหน้าไปหาเค้าอีกเหรอ ต่อว่าเรามากมาย เราก็อธิบายเเล้วคุยดีๆก็แล้วเราก็ไม่รู้จะทำไง เครียดมาก ทุกวันนี้เราคุยกับแฟนน้อยลง เหมือนความใส่ใจมันลดน้อยลงไปด้วย ทั้งๆที่มีปัญหาเเค่เพียงจุดจุดเดียว ครอบครัวเราทำให้เรากับเเฟนเราเปลี่ยนไปมาก เราพยายามบอกแฟนเราไห้อดทน แต่เหมือนเขาจะไม่ทนต่อกับปัญหา เราคือเป็นคนที่คุยเเล้วแล้วถ้าเราคุยจบเขายังไม่เข้าใจเราก็ปล่อยเขาไปแต่แฟนเรามันไม่เหมือนเรา แฟนเราต้องเถียงต้องว่างั้นว่างี้ไห้คนอื่นยอมรับความคิดตัวเองแต่ที่เราไม่ใช้คำพูดที่รุนเเรงเพราะเขาคือครอบครัวของเราอ่ะเราไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงแล้วถ้าเราไม่อดทนแล้วทำเรื่องพวกนี้ไห้ผ่านไปรอเวลาไห้ผ่านไปอีกนิดมันคงจะดีขึ้นเอง สำหรับเราคิดแต่ใจเราอีกใจมันก็อยากไห้ครอบครัวเราเข้าใจมากกว่านี้  บางทีครอบครัวเรามันก็ไม่เข้าใจเราสักเรื่องขนาดเราเจ็บตาตาอักเสบยังบังคับไห้เราไปเรียนเลย คงจะเป็นที่บ้านเราตั้งความหวังกับเราไว้มากด้วยแหละมั้ง

ถ้าใครมีประสบการณ์ต่างๆที่พอจะเเนะนำเราได้ก็ช่วยมาแนะนำหน่อยนะค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ