เคยได้ยินใครหลายคนเคยพูดไว้ว่า ความรักแบบ ช-ช มันไม่ยั่งยืนหรอก มันเป็นแค่เรื่องฉาบฉวย เรากับแฟนไม่ได้คบกันจากการเจอกันแค่วันสองวัน ไม่ได้คบกันเพราะปิ้งกันตอนแรกเจอ และไม่ได้คบกันในโซเชี่ยลเน็ตเวิร์ค เพราะหลายๆคู่ที่ถูกพูดถึงในทำนองนั้นคบกันเนื่องจากกรณีที่เรากล่าวไว้ข้างต้น (อันนี้คือสิ่งที่เราเข้าใจนะถูกหรือเปล่าไม่ก็ไม่รู้หรอกครับนิยามส่วนตัวน่ะ!!) แต่เรากับแฟนเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก่อน ก่อนจะกลายมาเป็นแฟนกันเราต้องผ่านอะไรหลายอย่างมาด้วยกัน ตอนที่เป็นเพื่อนกันเราก้มีทะเลาะ มีโกรธ มีงอล มีง้อ และเคยมีครั้งนึงที่เราจะคิดว่าไม่ไหวกับเพื่อนคนนี้แล้ว อยากออกห่าง เพราะมันชักจะเริ่มเยอะกับเรา เราเป็นแบบนี้อยู่นานหลายเดือนประมาณ 7-8 เดือนได้ มันตามตื้อเราเพื่อให้กลับไปเป็นเพื่อน ไปสนิทกันเหมือนเดิม ทำอย้างนั้นทุกๆวันจนเราใจอ่อนยกโทษให้และกลับไปคบกับมันอีกครั้ง ความสนิทของเรามันเปลี่ยนๆไป มันขอเราเป็นแฟน ^0^ เราก้ตกลงเป็นแฟนกัน (อย่าหาว่าเราใจง่ายเลยนะ นี่แฟนคนแรกของเรา เรารู้สึกดีที่มีมันอยู่ข้างๆ ไม่อยากเสียมันไปอีกเหมือนที่เราเคยทำไม่ดีกับมัน) แต่เราก็กลัวว่าสักวันจะต้องมีคนเสียใจอ่ะครับ แต่รักของเรามันเกิดขึ้นจากความผูกพันธ์ ความเป็นห่วงเป็นใยกันและกัน ความหวังดีที่มีให้กัน เราเลยไม่แน่ใจว่ามันจะต่างจากกรณีแรกที่เราเกริ่นไว้หรือเปล่าครับ แต่มันก็บอกกับเรานะว่าจะไปคิดถึงมันทำไมวันนั้นอ่ะ แค่ทำทุกวันให้ดีที่สุด รักกันไว้ใจกันก็พอ