กระทู้นี้เป็นการเขียนเล่าเพื่อแบ่งปันประสบการณ์ของผมเอง จากคนที่ขี่มอเตอร์ไซค์ไม่เป็น แล้ว
ได้มาขี่รถมอเตอร์ไซค์คันแรก ซึ่งเป็น Ducati Monster 795ABS ในช่วงเวลา 1 ปีที่ใช้งานจริง
เกือบทุกวันที่ กับระยะทาง 22,222 กม. เผื่อจะเป็นประโยชน์สำหรับมือใหม่ที่คิดจะขี่รถ
มอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ แต่ยังกล้าๆ กลัวๆ อยู่ หรือ คนอื่นๆ ที่สนใจครับ แต่กระทู้นี้ผมจะเขียนยาว
(มาก) โดยจะเขียนแบ่งเป็นหัวข้อต่างๆ เผื่อใครขี่เกียจอ่านทั้งหมด ก็ อาจจะเลือกอ่านเฉพาะ
หัวข้อที่สนใจได้ครับ



ค้นหา

การเลือกซื้อมอเตอร์ไซค์คันแรกของผมนั้น มาจากอารมณ์ล้วนๆ ครับ เนื่องจากตอนที่ซื้อนั้น ยังขี่
มอเตอร์ไซค์ไม่เป็นเลย และไม่เคยแม้แต่นั่งมอเตอร์ไซค์วินออกถนนใหญ่มาก่อน จึงเริ่มต้นด้วย
การหาข้อมูลจากทางอินเตอร์เน็ต แต่ขอบอกเลยว่าถ้าคนไม่เคยขี่ จะไม่มีทางเข้าใจสิ่งที่เค้า
เขียนๆกันหรอก ว่าไอ้ที่ว่าร้อนนี่ มันร้อนขนาดใหน?  ที่ว่ากระชากนี่มันเป็นยังไง? ที่ว่าหนักนี่มัน
จะสักแค่ใหน? ที่ว่าไม่แรงนี่มันจะไปได้แค่ใหน? ที่ว่าลมต้านมี่มันคืออะไร? ฯลฯ ....

ยิ่งอ่านก็ยิ่ง งง ได้แต่จินตนาการเอา ดังนั้น การเลือกมอเตอร์ไซค์ คันแรกของผมจึงมาจาก
ความรู้สึกชอบที่ “หน้าตา” เป็นหลัก และสิ่งต่อมาคืองบประมาณ  ซึ่ง ผมใช้แค่สองสิ่งนี้ในการ
ตัดสินใจเลือก จึงเป็นที่มาของเจ้าคันนี้ Ducati Monster 795ABS มอเตอร์ไซค์คันแรกในชีวิต



หลังจากที่ได้ตัดสินใจว่าจะเอาคันนี้แน่แล้ว ผมก็เดินทางไปที่ศูนย์ดูคาติทองหล่อ ในสภาพใส่เสื้อ
ยืดคอกลม กางเกงขาสั้น สวมรองเท้าแตะ เนื่องจากเป็นวันอาทิตย์ ปกติก็จะแต่งตัวสบายๆแบบนี้
ซึ่งเจ้าหน้าที่ก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี สอบถามข้อมูลต่างๆอยู่แป็บเดียวก็ตกลงจ่ายเงินจองเลย
เพราะได้หาข้อมูลมาก่อนบ้างแล้ว แต่ช่วงเวลาที่ผมจองรถนั้น เป็นช่วงเวลาที่รถรุ่นี้ขายดีมากๆ จึง
ทำให้ต้องใช้เวลารอรถประมาณ 2 เดือน



ในช่วงเวลาระหว่างรอรับรถนี้ก็ได้หาข้อมูลเรื่องอุปกรณ์ด้านความปลอดภัยต่างๆ และก็ไปสอบ
ใบขับขี่รถมอเตอร์ไซค์รอไว้ก่อน จนถึงวันที่พนักงานขายโทรมายืนยันกำหนดวันรับรถ และหนึ่งวัน
ก่อนรับรถ ก็ไปหาซื้อหมวกกันน็อค กับเสือแจ็คเก็ตสำหรับขี่มอเตอร์ไซค์รอไว้

ช่วงเวลานี้ความตื่นเต้นที่จะได้รถเริ่มหมดไป แต่ความกังวลว่าจะเอารถกลับบ้านยังไงเริ่มเข้ามา
แทนที่ .... เอาไงดีหว่า จะจ้างรถกระบะขนกลับมาดี หรือจะวัดดวง ขี่กลับมาเองเลยดี .... อืมมมม
เริ่มเครียด

จนกระทั่งถึงวันรับรถ ... ตอนที่ตัดสินใจจองรถไปนั้นผม ไม่ได้บอกใครทั้งสิ้นเพราะถ้าบอกคงโดน
ทางบ้านห้ามแน่ๆ เลยแอบซื้อเงียบๆ วันรับรถก็เลยแอบมาคนเดียว และคิดว่าในเมื่อตัดสินใจจะ
มาทางสายนี้แล้ว ก็ต้องทำให้ได้ ต้องขี่รถกลับบ้านเองให้ได้ ... เอาวะ เป็นไงเป็นกัน แต่บอกน้องที่
ทำงานที่ขับมอเตอร์ไซค์เป็นประจำให้เปิดโทรศัพท์รอไว้ เผื่อเกิดไม่รอดขึ้นมาจะได้โทรตามให้มา
ช่วยเหลือได้

หลังจากที่เดินเรื่องเอกสารต่างๆ และจ่ายเงินแล้วก็นั่งรอ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เครียดที่สุด ความ
ตื่นเต้นที่จะได้รถไม่เหลือแล้ว เหลือแต่ความกังวลว่าจะขี่รถกลับบ้านไหวมั๊ย โดยระหว่างรอรับรถ
ก็บอกกับเจ้าหน้าที่ว่ายังขี่มอเตอร์ไซค์ไม่เป็นเลย ช่วยสอนให้หน่อยสิ ... เจ้าหน้าที่ที่ศูนย์ก็ดีมาก
ไปเชิญครูฝึกประจำศูนย์มาช่วยแนะนำการขี่มอเตอร์ไซค์เบื้องต้นให้ เริ่มตั้งแต่ส่วนประกอบต่างๆ
ของรถ เช่นเบรคหน้า เบรคหลัง คันเร่ง คลัช ท่าทางการนั่ง วิธีการเบรค วีธีการเลี้ยงครัช การออก
ตัว ฯลฯ โดยใช้เวลาประมาณ 1 ชม. ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นทฤษฏี เพราะพื้นที่ศูนย์ทองหล่อค่อนข้าง
แคบ ไม่มีที่ให้ลองฝึกมากนัก ... และแล้วเวลาที่รอก็มาถึง ประมาณ 6 โมงเย็น รถผมถูกเข็นมา
จอดด้านหน้าศูนย์เพื่อตรวจรับมอบ .... ได้เวลาเผชิญกับโลกแห่งความเป็นจริงแล้วสินะ ....



เนื่องจากวันที่รับรถเพิ่งผ่านวันเกิดผมไป 4 วัน พี่สาวเลยกะจะทำเซอร์ไพร์ส โทรมาชวนไปทานข้าว ...

   พี่สาว  : เย็นนี้ไปกินข้าวกะหลานๆนะ
   ผม      : เย็นนี้ไม่ว่าง มาเอาของแถวทองหล่อ
   พี่สาว  : อ่าว อยู่ทองหล่อหรอ งั้นดีเลย ไปกินข้าวแถวนั้นกัน  เจอกันตอนหกโมงครึ่งที่ร้าน .... นะ
               (แล้วก็วางสายไป)
   ผม      : เฮ้ยย ... (ซวยแล้วกรู)

ตอนแรกกะจะค่อยๆ ประคองขี่รถกลับบ้านก่อนฟ้ามืด แต่ดันต้องไปกินข้าวกะพี่สาวและหลานๆ
ใจกลางเมืองในซอยทองหล่อ ที่การจราจรคับคั่ง ....

ครั้งแรกในชีวิตกับการขี่รถมอเตอร์ไซค์ ก็ได้ออกไปบนถนนในซอยทองหล่อ ความรู้สึกแรก
หลังจากบรรจงปล่อยคลัช ค่อยๆ บิดคันแร่งช้าๆ รถก็เริ่มวิ่ง .... ไม่ดับ ... ความรู้สึกตอนนั้นคือ
โล่งใจ อย่างน้อยก็สำเร็จไปแล้วขั้นหนึ่ง ค่อยๆขี่ชิดเลนซ้าย ไปยังร้านอาหารที่นัดกับพี่สาวไว้



ไปถึงร้าน ผมหิ้วหมวกกันน็อค ใส่เสื้อแจ็คเก็ตเข้าไปในร้านอาหารที่นัดกับพี่สาวไว้

   พี่สาว  : หมวกกันน็อคใครอ่ะ?
   ผม      : อ่อ ... เพื่อนฝากให้มาเอาน่ะ
   พี่สาว  : แล้วใส่เสื้อแจ็คเก็ตทำไม ?
   ผม      : ก็หนาวอ่ะ ... (ตอนนั้นคือช่วงปลายเดือน พ.ค.)
   พี่สาว  : ไอ้บ้า ... !!!

หลังจากทานข้าวกันเสร็จ พี่สาวก็ให้หลานๆ มาส่งผมที่รถ แต่ไม่เห็นรถผม เลยถามว่ารถอยู่ใหน
... ผมก็บอกว่า นี่ไง พร้อมกับขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดไว้หลังป้อม รปภ. แล้วใส่หมวก
กันน็อค ... พี่สาวก็อึ้งไป ถามว่าแม่รู้ยังเนี่ย .. ผมบอก ยังไม่ได้บอกใครนะ ... หลานๆ กรี๊ดกันใหญ่
บอกรถเทห์มักๆ




ออกถนนใหญ่ครั้งแรก

หลังจากที่ตอนเย็น ขี่ออกมาจากศูนย์ทองหล่อได้โดยไม่ดับแล้ว ก็ทำให้มีความมั่นใจมากขึ้นที่จะ
ขี่กลับบ้าน  แต่การขี่รถบนถนนใหญ่ครั้งแรกนั้น เป็นการขี่ในเวลากลางคืน จากซอยทองหล่อ
กลับบ้านแถวถนนงามวงศ์วาน ด้วยความที่ไม่เคยขี่มอเตอร์ไซค์มาก่อน เลยไม่รู้ว่าจะขี่อยู่ตรงไหน
บนถนนดี และยังกะระยะไม่ถูก เลยไม่กล้าขี่แทรก หรือ มุดช่องระหว่างรถสองคัน จึงขี่ชิดเลนซ้าย
ต่อท้ายรถเก๋ง (รถเมล์) ไปเรื่อยๆ จนถึงบ้าน



ดังนั้นการขี่มอเตอร์ไซค์ออกถนนใหญ่ครั้งแรกในชีวิต เป็นการขี่แบบถูกต้องตามกฏหมายสุดๆ คือ
ชิดขอบทางด้านซ้ายตลอดทาง ขี่ต่อท้ายรถเมล์ไปเรื่อยๆ ไม่มีการแซง รถเมล์หยุดรับผู้โดยสาร ผม
ก็หยุดด้วย จนในที่สุด ก็กลับถึงบ้านได้โดยสวัสดิภาพ