"จูบ ... คุณคิด ... ว่าไม่สำคัญ
แต่เมื่อคุณจูบฉัน ... ทำไมฉันสั่น ... ไปถึงหัวใจ
คุณเป็นคนจูบ ... คุณรู้ ... บ้างไหม
ฉันหนาวฉันร้อน ... เหมือนดังเป็นไข้ ... ทุกที ... ทุกที "

        ขึ้นต้นมาด้วยเพลงสมัยคุณแม่ยังสาว  หวังว่าพอจะมีคนเคยได้ฟังน้าาาาา อิอิ
        
         สวัสดีค่ะ  เพิ่งมีโอกาสได้มาตั้งกระทู้ในนี้  (ที่สำคัญบรรยากาศฝนพรำ แสนโรแมนติก) เคยคิดอยากจะมาชวน ๆ เพื่อน ๆ รำลึกความหลังถึงจูบแรกกันบ้างดีกว่า  ว่าเป็นยังไงบ้าง พอจะจำกันได้รึเปล่า

         ระหว่างที่รอเพื่อน ๆ รำลึกความหลังกัน

         ขอคั่นเวลาด้วยเรื่องของตัวเองเมื่อสมัย 10 กว่าปีที่แล้ว (โหววววว นานมาก)  สมัยยังเป็นสาวน้อยวัยใสนักศึกษามหาวิทยาลัยไม่เคยมีแฟนกับใครเค้ามาก่อน  ช่วงนั้นรูมเมทมีแฟนเลยทิ้งเราเฝ้าห้องหลังเลิกเรียนเกือบทุกวัน พอดีว่าที่ห้อง lab ของมหาวิทยาลัยมีอินเตอร์เน็ตฟรีให้ใช้  เราเลยไปสิงอยู่ที่นั่งหลังเลิกเรียนเป็นส่วนใหญ่  สมัยนั้นมีโปรแกรมแชทอันนึงที่เป็นที่นิยม  

         เปิดโปรแกรทแชททิ้งไว้  แต่ตัวเองก็หันไปเล่นเกม เช็คเมลล์ ทำนั่น นี่ โน่น (ตามแต่จะคิดได้)  สักพักโปรแกรมมีไฟกระพริบ (เอ๊ะ ใครหนออยากคุยกับเรา)  ปรากฎว่าเป็นหนุ่มคนนึงที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน ปีเดียวกัน แต่คนละคณะ (ซึ่งถ้าไม่มีโปรแกรมแชทนี้คงจะไม่ได้เจอกัน เพราะวิถีโคจรของชีวิตหาโอกาสเจอกันยากมาก  เพราะคณะเค้ากับคณะเราอยู่กันคนละฝั่งรั้วมหาวิทยาลัย (อันนี้ก็เว่อร์)

         คุยกันไปคุยกันมา ก็นัดเจอกัน (ตาม step อ่ะนะ) หลังจากเจอกันครั้งแรกก็คุยกันบ่อยขึ้น มาเจอกันบ่อยขึ้นหน่อย (แปลว่า เราไม่ได้ขี้ริ้วจนเค้าไม่อยากคุยต่อ 555 และเค้าก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกว่า "เอ๊ะ จะดีเหรอ")  จนวันนึงเค้ามาหาที่ห้อง คุยกันไปคุยกันไปสักพัก  เค้าก็ถามว่า "เราจูบเธอได้มั้ย"

         เอิ่มมม  สตั้น ไปหลายวิ  

        เค้าเลยบอกว่าถ้ากลัวเค้าจะทำมากกว่าจูบให้เอาเชือกมัดมือเค้าไว้ก็ได้นะ  ด้วยอารมณ์วัยรุ่นอยากลอง และที่สำคัญคือไม่เคยจูบกับใครมาก่อน  เลยเออออ ตกลง

         ณ จุด ๆ นั้น ในสมองมันดูเหมือนจะว่างเปล่า ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้คิดว่า "เอ๊ะ เราดูง่ายไปมั้ย" หรือว่า "เอ๊ะ มันจะดีเหรอ"  ในสมองเป็นสีขาวว่างเปล่า (เว่อร์จริง ๆ )

        ตอนนั้นเราทั้งคู่นั่งอยู่บนพื้นห้อง  ตัวเรานั่งอยู่ตรงมุมระหว่างเตียงกับโต๊ะเขียนหนังสือ (หลังชนฝาว่างั้น -เอ๊ะ เกี่ยวอะไร )  เค้าค่อยๆ เขยิบเข้ามาใกล้  ค่อยๆ โน้มตัวมาใกล้ ๆ  ระยะห่างระหว่างหน้าเรากับเค้าค่อยๆ ลดลง  จากฟุต เป็นนิ้ว เป็นซม.  จนในที่สุดริมฝีปากเค้าค่อยๆ แตะโดนริมฝีปากเรา  เป็นการจูบเบา ๆ ช้า ๆ (ไม่ได้จูบแบบในหนังน้าาาาา)  จากนั้นเราก็ร้องไห้

        ร้องไห้!!!!!  ใช่แล้ว ร้องไห้    มันไม่ใช่น้ำตาที่เกิดจากความเสียใจ หรือความรุ้สึกผิด  มันเป็นน้ำตาจากความตื้นตัน เหมือนกับเราได้รับความรักมาเติมเต็มช่องว่างที่ขาดหายไป  

         เค้าก็ตกใจว่า " เป็นอะไรรึเปล่า เราทำอะไรผิดไปมั้ย"  

         ณ จุด ๆ นั้นได้แต่ส่ายหน้า  แต่น้ำตายังไม่ยอมหยุดไหล

        แล้วเพื่อน ๆ หล่ะยังจำกันได้มั้ย  "You're my first kiss"