ปกติเเล้วเราเป็นคนคิดก่อนจะพูดมากๆ ไม่คือไม่ ใช่คือใช่ แต่เมื่อคืนเรากลับพลาดเสียเอง
รู้สึกเหมือนพูดไปเพราะอารมณ์ล้วนๆ เรื่องมันมีอยู่ว่า เราทะเลาะกับแฟนทางโทรศัพท์
คุยกันนานเกือบชั่วโมง จนกระทั่งเกือบเที่ยงคืน อารมณ์มันพีคสุดๆ บวกกับความเดิมๆ
มันปะทุขึ้นมาอีก เราเลยจับเอาเรื่องเก่าๆมายำเละ. ซึ่งประเด็นนี้เราผิดเอง จนกระทั่ง
เราเผลอบอก เลิกไป เราบอกแฟนว่า สถานะของเราสองคนจะอยู่ถึงแค่สิ้นเดือนนี้
(ที่เราบอกแบบนี้เพราะใจหนึ่งเรายังหวังว่าเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม)  แล้วเราก็วางสายไป

หลังจากนั้นทั้งคืนเรา นอนไม่หลับเลย กว่าจะหลับก็ปาไปตี 3 และก็สะดุ้งตื่นมาตอนเกือบ
6 โมงเช้า รู้สึกมันจุกๆอยู่หน้าอกกับท้อง อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก เหมือนไม่มีน้ำตาแล้ว
คือความรู้สึกนี้มันทรมานมาก เราอึดอัดแต่ระบายออกมาไม่ได้เลย พยายามจะร้อง
จะกรี๊ดออกมา แต่ทำไม่ได้ เรารู้สึกว่าเมื่อคืนเราปากไวเกินน มารู้สึกผิดทีหลังว่า
เราน่าจะใช้เหตุผลมากกว่านี้ เราแก้ปัญหาได้ผิดมากๆ. แต่เราจะทำยังไงหลังจากนี้ เพราะ
เราก็บอกอย่างนั้นไปแล้ว ตอนแรกเราคิดว่าเราจะรู้สึกโล่งที่ได้เลิก เพราะที่ผ่านมาเราเครียด
กับเขาพอสมควร เราเป็นห่วงตลอด กังวลตลอดว่าเขาทำอะไร อยู่ที่ไหน ยังอยู่ดีมั้ย
จนบางครั้งทำให้เขาอึดอัด และเราก็เครียดในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง เหมือนชอบเอาเรื่องคนอื่น
มาใส่หัวตัวเองตลอดเวลา เราไม่แน่ใจว่า ที่เราจู้จี้แบบนี้ เป็นเพราะเราเริ่มจะเป็นโรคทางจิต?
แต่ที่รู้เราแค่เป็นห่วงเขา ยิ่งระยะทางห่างกันมากก็ยิ่งห่วง
และเมื่อคืน เราคิดว่าถ้าได้เลิกกันแล้วเราจะได้สบายใจมากขึ้น ไม่ต้องเครียดไม่ต้องกังวลกับ
เรื่องของเขาอีกต่อไป แต่มันต่างจากที่คิดไว้มาก เราไม่มีความสุขเลยที่บอกไปแบบนั้น

* เล่ามาซะยาว เช้านี้ยังไม่ได้บอกใครเลย อึดอัดมากกก มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างคะ
เเล้วจะแก้ปัญหายังไงดี