คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
อะไรจะเกิด ก็ให้มันเกิด ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครบังคับได้
จะวิตกกังวล หรือไม่ มันก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้ เพียงแต่ความทุกข์มันต่างกัน
เคยดูหนังฝรั่งเรื่อง เขาบอกว่า ความวิตกกังวลเกิดจาก ความกลัว
ความกลัวมันเป็นเหมือนสัตว์ร้าย ที่ไม่มีตัวตน มันมีที่ตั้งอยู่ในสมองเรา
มันจะหาเราไม่เจอ ถ้าใจเราสงบ
ทางแก้คือ การความเข้าใจกับมัน ด้วยสติ ในเมื่อรู้ที่ตั้งของมันว่า มันอยู่ในสมอง ในความคิดของเรา
ก็ต้องไปแก้ ที่ความคิดของเรานั่นแหละ คงไม่มีทางอื่น แต่ถ้าไมไหวจริง ก็คงต้องหาหมอ เอายามากิน เพื่อหยุดความคิดนั้น
จะวิตกกังวล หรือไม่ มันก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้ เพียงแต่ความทุกข์มันต่างกัน
เคยดูหนังฝรั่งเรื่อง เขาบอกว่า ความวิตกกังวลเกิดจาก ความกลัว
ความกลัวมันเป็นเหมือนสัตว์ร้าย ที่ไม่มีตัวตน มันมีที่ตั้งอยู่ในสมองเรา
มันจะหาเราไม่เจอ ถ้าใจเราสงบ
ทางแก้คือ การความเข้าใจกับมัน ด้วยสติ ในเมื่อรู้ที่ตั้งของมันว่า มันอยู่ในสมอง ในความคิดของเรา
ก็ต้องไปแก้ ที่ความคิดของเรานั่นแหละ คงไม่มีทางอื่น แต่ถ้าไมไหวจริง ก็คงต้องหาหมอ เอายามากิน เพื่อหยุดความคิดนั้น
แสดงความคิดเห็น
มีวิธีแก้อาการวิตกกังวลดีๆไหมครับ
และมันย้อนกลับมาหาผมอีกครั้งซึ่งผมไม่มีทางเลี่ยงได้เลย คือมันต้องโดนแน่นอน และจากเหตุนี้ ผมรู้สึกกังวลมาก
และบางครั้งเครียด คนรอบข้างก็บอกว่าเปลี่ยนไป
ผมรู้ว่ามันเลี่ยงไม่ได้ ผมรู้ว่ามันไม่น่าสนุก ผมรู้ว่าหลังจากเหตุการณ์นี้ผมจะหาย ผมรู้ว่ามันยังไม่เกิด
แต่มันรู้สึกแบบ กังวลจนหายใจไม่ถนัด บางครั้งก็ปวดหัว คือเหมือนรู้ทุกอย่างแต่รับมันไม่ได้
ช่วงนี้ผมมานั่งสมาธิ หายใจเข้าออกลึกๆ มันก็ช่วยได้ แต่พอเวลามีเสี้ยวนึงที่ไปคำนึงถึงมันหรือมีอะไรที่เกี่ยวข้อง
ผมก็กลับมากังวลเหมือนเดิม ยิ่งช่วงนี้เวลามันงวดๆใกล้เข้ามา ผมรู้สึกกังวลมากๆ บางครั้งยังอยากนั่งร้องไห้
แต่ก็ต้องทำตัวให้เข็มแข็ง ผมรู้อีกอย่างว่า ยิ่งใกล้วันนั้นเท่าไร ผมจะกังวลมากกว่าเดิม
ออกแนวระบายๆ (ปล.เรื่องนี้ผมไม่เคยพูดกับใคร แม้แต่คนเดียว )
แต่ผมอยากถามทุกคนว่า พอมีวิธีคลายกังวล หรือ ทำอะไรสักอย่างให้มันดีขึ้น เพราะผมมันพวกคิดฟุ้งซ่านแค่หลับตาเรื่องต่างๆมันฟุ้งเข้าในหัว
จึงทำให้การจะทำให้สงบได้นั้นลำบาก ขอให้เพื่อนช่วยแชร์ประสบการณ์หรือวิธีคลายบรรเทาให้หน่อยครับ
ขอบพระคุณอย่างสูง (ขออนุญาตไม่บอกว่าเรื่องอะไรนะครับ)