คือวันนี่เราว่างเราจะมาเล่าเรื่องความรักของเราให้ฟัง มันใช่ความรักหรือป่าวก็ไม่รู้นะ
คือเราเจอผู้ชายคนนึงที่ร้านเหล้า เราไม่ได้ไปกินนะเเต่เพื่อนเรามันไปหาเเฟนเเล้วลากเราไปด้วย คือจุดกำเนิดของเรื่องนี้
เพื่อนเราก้พาเราไปข้างในร้านเหล้าเราก้เข้าไปแล้วก้ไปนั่งด้วย เเล้วก้เปนธรรมดาที่ต้องเเนะนำเพื่อนให้รู้จักกันใช่มั้ย เอ่อเราก้บอกว่าเราชื่อไร อะไรเเบบบนี้แหละ พอกลับมาหอเราก้ไม่มีไรทำก็เลยเเอ็ดเฟสเพื่อนที่รู้จักไปเมื่อกี้ แอ๊ดไปทุกคนก้รับหมดนะเเล้วก้คุยกันปกติ เเต่มีคนนึงที่คุยกับเราเยอะมากตอนเเรกเราไปโพตให้ก้ต่อโพตดันไปกันมา จนไม่รู้จะต่ออะไรเเล้วก้จบบทสนทนาเเล้วอยู่ๆผู้ชายคนนี้ก้ทักแชทมา เราก้ไม่คิดไรมากกก้อ่านตอบปกติ เเล้วก้คุยกันทุกๆวันเเบบเหมือนเขาจะมาจีบเราอะไรประมาณนี้ พอคุยได้สักประมาณสองสัปดาห์ เรามีกิจกรรมที่ต้องไปเปนสตาฟเเล้วต้องตื่นเช้า เราก้บอกเขานะเขาบอกว่าเดี่ยวโทปลุกให้ เเเล้วเราก้ถามว่ามีเบอร์เราเหรอเขาบอกไม่มี เเล้วเราบอกว่าจะโทยังไงละ เขาก้บอกเอาเบอร์มาดิ เราก็ให้ๆไป แต่เขาไม่ได้โทมาปลุกเรานะ เขาโทมาตอนเราทำงานที่เป็นสตาฟนั้นเสร็จเเล้ว เราก้ไม่ได้ว่าอะไร หลังจากนั้นเราก้กลับบ้านเพราะไม่อยากอยู่หอ

เรากลับบ้านพอตอนดึกเขาก้โทมาเราก้แปลกใจโทมาทำไมเหรอ เเต่เราก้รับเเล้วก้คุยกันปกติเราก้คิดว่าเขาต้องจีบเราแน่ๆเลย เราเลยถามเขาไปว่าคิดไรกับเราเหรอ??? เขาบอกว่าไม่ได้คิดไรแค่อยากโทมาเราก็บอกว่าเราคิดนะ เขาบอกว่าเขาขอโทษที่ทำให้คิด เขาบอกเขาจะไม่คุยกับเราเเล้วไม่อยากให้ความหวังเราก็เสียใจนะ หลังจากนั้นเราก้ไม่คุยกันสองสามได้ เราก้ตั้งเตตัสในเฟส เกี่ยวกับเค้าหมดเลย เค้าทักแชทมาว่าไม่ต้องตั้งอะไรเกี่ยวกับเขาหรอก เขารู้เราก้ปากแข็งบอกไปว่า เราไม่ได้ตั้งเกี่ยวกับนายเลย

เเล้วเราส่งข้อความไปหาเขาว่า เราขอโทษนะกลับมาคุยกับเราเหมือนเดิมได้มั้ย ตอนเเรกเขาก้ไม่ตอบนะ พอผ่านไปสามชั่วโมงเขาก้ตอบกลับมาว่าได้ เราดีใจมาก เราก้โทไปหาเขานะ เเต่สิ่งที่คุยกันมันไม่เหมือนเดิม เรารู้สึกได้ เราก้คุยแบบนี้กันสามวัน ถามคำตอบคำ เเล้ววันที่สี่เราบอกกับตัวเราเองว่าถ้าเขายังคุยแบบเดิมเราจะไม่คุยเเล้ว  แต่ปรากฎว่าวันที่สี่เขาเหมือนจะหายโกรธเราคุยกับเราดีมาก ชวนเราไปกินข้าวด้วย เรารู้สึกดีนะ  หลังจากนั้นผ่านไปเราก้คุยกับเขามากขึ้นเรื่อยๆ จนวันนึงเราถามเค้าว่าทำไมตอบช้าจังคุยกับเเฟนอยู่เหรอ เขาก้เเค๊บหน้าจอเฟสมาให้ดูว่าคุยกับเราแค่คนเดียว เราก้ดีใจมาก มโนไปเองต่างๆนานา ว่าเรื่องผู้หญิงที่เขาพูดถึงเป็นเราหมดเลย แต่เเล้วเขาก้บอกว่า เอ่อนี่เราชอบผู้หญิงคนนึง เขาน่ารักมากเลย เราก้คิดว่าเปนเราแน่ๆ เเบบว่าหลงตัวเอง555 แต่เขาส่งลิงค์มาให้เปนรูปภาพที่ถ่ายรวมทุกคนที่เป็นหลีดคณะอ่ะ เราก้เข้าไปดูเเล้วบอกว่า แกอยู่ตลกจัง เอ่อลืมบอกไป เขาคนนั้นเป็นหลีดคณะด้วย แต่เขาบอกว่าไม่ได้ให้เขาเเต่ให้ดูว่าหนึ่งในรูปนั้นมีผู้หญิงที่เขาชอบด้วย เราก้หาเเล้วก้เข้าเฟสไปดูว่าใช่คนนี้ มั้ยอะไรแบบนี้เเล เเล้วเราเจอคนนึงเราคิดว่าต้องใช่แน่ๆเราก้เลยส่งลิงค์เฟสผู้หญิงคนนั้นไปให้เขา เขาบอกว่าไม่ใช่ แต่เราก้เถียงกลับไปว่าใช่แน่ๆ เรามั่นใจ เขาก้ไม่ตอบอะไร เขาแค่บอกว่ามันเปนไปไม่ได้เเล้ว ผู้หญิงคนนี้มีแฟนเเล้ว

เราก้แอบเนียนๆถามไปว่าแกชอบผู้หญิงคนนี้เหรอ เขาก้บอกว่าใช่ ชอบตั้งเเต่วันที่เข้ามาในคณะเลย ยอมเปนหลีดให้คณะก้เพราะผู้หญิงคนนี้ อยากอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้ อยากดูแลเค้า เราได้ยินเเบบนี้เราก้น้ำตาซึมออกมาเเล้วบอกกับตัวเองว่า สิ่งที่เขาทำทั้งหมด อาจจะเห็นแแค่เราเป็นเพื่อนมั้ง หลังจากนั้นเราก้หายไปจากเขา เขาพยายามทักมาตลอดชวนกินข้าวเราก้ใจอ่อนยอมไปกินข้าว วันนั้นกินข้าวเสร็จเขาก้บอกว่าไปไหนต่อดี เราก้บอกไม่รู้อ่ะ เขาบอกว่าไปนั่งเล่นหอเขามั้ย เราก้บอกว่าได้ พอเราไปถึงหอ เราก้นั่งเล่นโทสับอยู่ที่ขอบเตียง ส่วนเขาก้ไปจัดของบ้างเข้าห้องน้ำบ้าง เราก้นั่งเล่นโทสับไปเรื่อย เเล้วเขาก้มายืนตรงหน้าเรา เเล้วก้ผลักเราลงไปนอนกับเตียง เราก้ตกใจ เห้ยทำอะไร เเค่พูดในใจ เเล้วอยู่เขาก้มากอดเเล้วก้หอมแก้มเรา เเล้วพุดว่าทำไมน่ารักจัง เราก้ไม่พูดอะไร เพราะเราเขินมาก เขาบอกว่าอยากจูบ จูบหน่อยได้มั้ย เราก้เบือนหน้าหนี เขาก้เอาปากมาประกบกับเรา เเล้วเขาก้บอกว่านี่เปนจูบเเรกเลยไม่เคยจูบใคร เราก้พอรู้ว่าเปนจูบแรกเพราะไม่ชำนาญเท่าไหร่ เราก้ถามกลับไปว่า ทำแบบนี้ทำไมเนื่องจากแกไม่ได้รักเรา เขาก้เงียบไปนะ เราก้ร้องไห้เเล้วก้พูดความในใจต่างๆนา เขาก้เงียบเเล้วอยู่ๆก้พูดขึ้นมาว่า เราขอโทษจะไม่คุยกับเราก้ได้นะ เเต่เราอยากคุยกับแกแบบเดิม เราได้ยินเราก้บอกว่าไปส่งเราที่หอเราอยากกลับเเล้ว เขาก้ไปส่งในระหว่างที่ไปส่งต่างคนต่างก้เงียบ เรากลับถึงหอ เราก้มาคิดว่าเราจะเอายังไงต่อไป เราก้ตัดสินว่าจะคุยกับเขาต่อไป หลังจากนั้นเขาก้มารับเราไปกินข้าวทุกวันเลยย แล้วก้ไปนั่งเล่นที่หอเขา *เขาไม่ได้อยู่หอคนเดียวนะอยู่กับเพื่อนอีกสองคน *เเต่เวลาเราไปเพื่อนของเขาจะไม่อยู่ เเล้วก้อยู่จนเพื่อนเขากลับมา เขาก้จะมาส่งเราที่หอเรา แบบนี้ทุกวัน จนเพื่อนเราก้เห็นเเเล้วถามเราว่าเปนไรกับคนนั้นเหรอ เราก้บอกเป็นเพื่อน เพื่อนเราก้บอกเพื่อนอะไรไม่ใช่เเล้ว เราก้หัวเราะ เขาก้มาเล่าให้เราฟังเหมือนกันว่า เพื่อนเขาก้ถามว่าเปนอะไรกับเรา เขาก้ตอบว่าเปนเพื่อน เราก้คิดว่ายังเปนเพื่อนอยู่อีกเหรอ ไปไหนมาไหนด้วยกันเเบบนี้ตลอด เราก้เสียใจนะ ที่เขาตอบกับเพื่อนของเขาว่าเราเปนได้แค่เพื่อน

อยู่มานึงเราก้ไปกินข้าวไปหอตามปกติ เราก้ถามเขาว่า เราเปนอะไรกันเหรอ เขาก้บอกว่าเป็นเพื่อนกันไปก่อนนะ หลังจากนั้นเราไม่เคยถามอีกเลย ว่าเป็นอะไรกัน จนวันนึงก่อนถึงวันเกิดเรา เราก้ไปหอตามกปตออีกนั้นเเหละ เคขาก้เรียกเราให้ไปนั่งข้างๆเขา เขาก้บอกว่าเปนแฟนกับเขานะ เเล้วก้จุฟหน้าผากเราทีนึง เราก้ยิ้มด้วยความเขินเเล้วบอกว่า อืม หลังจากนั้นเขาก้พาเราไปหาเพื่อนเขานะ ไปนั่งกินข้าวไรด้วย เรารู้สึกแฮปปี้มาก

วันเกิดเรา เขาบอกเราเลยว่าไม่มีไรให้นะไม่ต้องรอ ไม่เคยให้ของขวัญใคร เราก้ไม่เชื่อ เราก้คิดว่าต้องเเผนของเขาแน่เลย เเต่จิงๆเเล้วมันก้ไม่มีอะไรเลย เเม้กระทั้งข้อความอวยพรยังไม่มีเลยของขวัญก้อย่าหวัง ผ่านไปเปนอาทิตย์ เขาก้ไม่คิดที่จะอวยพรเราเลย เราน้อยใจมาก ๆๆๆๆเเต่ก้บอกกับตัวเองว่าช่างเถอะ

วันนั้นอยู่บ้านจะกลับมาหอ เขาก้ถามว่าเราอยู่ไหน เราก้บอกไปว่า เดี่ยวจะกลับหอเเต่อยู่บ้านอีกเดี่ยวก้คงแวะที่ห้างก่อน  ทำไมเหรอ เขาบอกว่า เดี่ยวไปรับที่ห้าง เราก้ไม่อะไรมากอยากมารับก้มา เเล้วเราก้รอเขาอยู่ในห้าง เขามาพร้อมกับถึงใบใหญ่เเล้วก้บอกเราว่าฝากถือหน่อย เราบอกว่า ถือเองสิ ถุงมันใหญ่ เเล้วเราก้เดินหนีไป เขาบอกว่า ให้เธอ เราก้บอกว่าอะไร เเล้วก้เเกะดูเปนกรอบรูปที่เป็นโคมไฟน่ารักมาก เราดีโครต เขาบอกว่า สุขสันต์วันครบรอบสองเดือน เเต่ที่จิงอ่าจะให้เปนของขวัญวันเกิด เเต่เห็นว่าผ่านมานานเเล้ว ให้เป็นของขวัญ วันครบรอบเเทนนะ เราก้ดีใจ

หลังจากนั้นเราก้คบกัน มีความสุขมากไม่ทะเลาะกันเลยยย มีความสุขอ่า หลังมานี่เราเปลี่ยนไปหรือเขาเปลี่ยนไป เราร้องไห้เกือบทุกวัน เขาพูดจาทำร้ายจิตใจเรามาก เขาไปกินเหล้า ไปเที่ยวผับบ่อย เวลาเขาไปกินเหล้าเขาจะโทมาบอกเราก่อนว่าวันนี้ไปกินเหล้านะ เราก้จะบอกไม่ไปก้ไม่ได้ เลยบอกว่าอืม พอตอนดึกเราก้ร้องไห้ ตั้งเตตัส แบบประชดบ้างไรบ้างพอเขาเห็นเขาก้จะโทมา ถามว่าเปนไร ร้องไห้เหรอ เราก้บอกว่าป่าว เเต่เขารู้ว่าเราร้องไห้ เขาก้พูดว่า เราไม่ใช่พ่อเเม่เะอสักหน่อย เะอจะร้องไห้ทำไม เราได้ยินเราเสียใจมาก เรารักเขาทำไมเขาพูดแบบนี้กับเรา เเล้วเราก้ทะเลาะกันเรื่องนี้ทุกที จนเราทนไม่ไหวเราอยากบอกเลิกมาก แต่เราเสียดายคามรู้สึกเเละความสัมพันธ์ดีๆ เราเลยไม่เลิกกับเขา

เขาเปนคนที่ปากร้ายมากชอบพูดไรไม่คิด เหมือนคุยๆกันอยู่ เขาก้พูดมาว่าถามมากขี้เกียจตอบ เราก้เงิบนะ เเล้วอีกอย่างเวลาอยู่บ้านเขาจะไม่ค่อยกล้าคุยโทรศัพท์ ซึ่งต่างจากเรา เราคุยต่อหน้าแม่กับพ่อเลย เขาเหมือนแอบๆคุย เราถามเขาว่าเมื่อไหร่จะพาเราไปหาพ่อกับแม่เราก้คบกับนานเเล้วนะ เขาบอกว่าเรายังเด็ก แต่เราก้20ปีเเล้วนะ เราบอกว่า เห็นคนอื่นเค้าอายุน้อยกว่ายังพาไปเลย เขาบอกว่ายังไม่ถึงเวลานะ เรายังเด็ก เราก้ไม่เข้าใจเขานะเขาคิดไรอยู่เหรอ เขากลัวพ่อแม่ด่าที่มีแฟนเหรอ หรือเราหน้าตาดีไม่พอจะไปพบพ่อเเม่เขา เเล้วเราถ่ายรูปคู่กัน วันนั้นไม่จงใจจะถ่ายหรอก เเล้วโพตลงเฟส เพื่อนๆก้มาโพตต่อกันว่าพรีเว็ดดิ้งเหรอ เราก้บอกไม่ใช่ เเล้วก้หัวเราะเเล้วเราก้โทไปหาเเฟนเราว่าเพื่อนเเซ่วเต็มเลยย เขาตอบกลับมาว่า แก่เเดดนะแกไม่ชอบให้ใครพูดแบบนี้เลย โลกเขากับโลกเราเหมือนคนละโลกเลย เราเปนคนที่คิดบวก แต่เขามีแต่ด้านลบ ชอบพูดจาหักล้าง ทำร้ายจิตใจเรา หรือเขาไม่เคยรักเราเลย ที่คบเพราะสงสารเรากันแน่ ยิ่งตอนนี้ เราได้ยินข่าวเพื่อนเราบอกว่า แฟนเราอ่าเคยร้องไห้ ให้กับผู้หญิงคนนั้นก่อนนี้ด้วยที่เขาแอบชอบอ่า เเต่กับเราเขาไม่เคยร้องไห้ ไม่เคยทำไรซึ้งๆให้เราเลย แม้พูดว่ารักหรือฝันดี มันก้เปนสิ่งที่เราต้องสั่งเขาให้พูด ไม่เคยคิดจะพาเราไปไหนเลย มีเเต่เราบอกว่าจะไปไหนเเล้วเขาก้พาไป ไม่เคยโพตหน้าวอล ในเฟสบุ๊ก นอกจากเรางอน เเต่เราไปโพตให้บ่อยมาก เขากลัวใครเห็นเหรอ ตั้งคบยังไม่ตั้งเลยย ??


ปล. ที่เขาคบกับเราเพราะสงสารเราใช่มั้ย