รู้สึกเบื่อตัวเองมากที่หวั่นไหว ชอบคนที่เข้ามาคุยด้วยง่ายเกินไป(จนทำให้เจ็บซ้ำๆ)
บางคนคุยด้วยไม่กี่ครั้ง เขามาพูดดีด้วย หยอดบ่อยๆ ก็เผลอไปหวั่นไหวแล้ว

แล้วเวลาที่เขาหายไป ก็กระวนกระวาย คิดถึง คิดวนเวียนไปว่าเขาหายไปไหน เบื่อเรา ไม่ชอบเรา บลาๆ
(แต่ในช่วงที่หายไปเราก็ไม่ทักไปนะคะ ไม่ตื้อ ไม่ตาม คือกลัวเขารำคาญ
เว้นแต่เวลาที่เขามีเรื่องไม่สบายใจ เราก็ทักไปถามไถ่ ให้กำลังใจบ้าง)

อาจจะเป็นเพราะไม่เคยมีแฟนด้วยมั้งคะ เลยทำให้เป็นแบบนี้
อยากรู้วิธีแก้ค่ะ ทำยังไงดีคะ เบื่อตัวเองที่ใจอ่อนไหวเกินไป ฮือออออออออ