เราอายุ 21 แล้วค่ะ มีประจำเดือนตั้งแต่ประมาณ ม. 1 น่าจะราวๆอายุ 13 ไม่เคยมีปัญหาค่ะ จนกระทั่งเราขึ้นมอปลาย เราเริ่มมีอาการปวดประจำเดือนค่ะ ตอนนั้นยังเด็กเราร้องไห้เลยค่ะ มันทรมานมาก ปวดจนเดินไม่ได้ เพื่อนต้องหามเข้าห้องพยาบาลแทบทุกเดือน จนตอนนี้อายุ 21 แล้ว ก็ยังมีอาการอยู่ค่ะ  อาการเป็นดังนี้ค่ะ
      ถ้ามาวันแรกเราจะปวดท้องหน่วงๆก่อนค่ะ พอสักพักจะปวดมาก ต้องนอน แล้วเหงื่อก็จะออกตามร่างกาย ชาตามแขน ขา หน้า อาการจะคล้ายเหมือนคนจะเป็นลมค่ะ ทรมานนอนดิ้นปวดอยู่อย่างนั้น สักพักก็อยากอาเจียน คลื่นไส้มากๆ พอมันสุดๆก็อาเจียนออกมา อาการทุกอย่างจะเบาลงค่ะ แล้วเราถึงเพลียจนหลับไป
      คือเราเป็นแบบนี้แทบทุกเดือนเลยนะคะ บางเดือนเป็นนี่ร้องไห้เลยค่ะ นอนร้องไห้อยู่อย่างนั้น ทำอะไรไม่ได้เลย ประคบถุงน้ำร้อน กินน้ำร้อน กินยาพารา (เราไม่กินพอนสแตนค่ะ) ไม่ช่วยอะไรเลย นอกจากอาเจียนแล้วก็เพลียจนหลับ แต่ตื่นมาก็ยังคงปวดอยู่ เราเคยไปหาหมอที่โรงพยาบาลค่ะ ไปตอนเป็นนี่แหละค่ะ แต่ไม่ได้เป็นการตรวจภายในนะคะ หมอบอกว่ามันเกิดจากการที่ผนังมดลูกเรามีพังผืดอยู่หนาค่ะ พอเป็นประจำเดือนแล้วมดลูกก็จะยิ่งบีบตัวแน่นทำให้เราเกิดอาการปวดมาก จะแก้ไขได้โดยการทานยา (พอนสแตน) ฉีดยาคุมกำเนิด หรือผ่าตัด หรืออีกวิธีนึงคือปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติจนวันนึงเรามีลูก คลอดลูกแล้วพังผืดจะบางลงค่ะ
      เพื่อนๆคนไหนเป็นอาการเดียวกับเราบ้างไหมคะ อยากทราบว่า มีวิธีจัดการอย่างไรบ้าง (เราเล่นโยคะค่ะ งดน้ำเย็น งดของที่ห้ามกินช่วงมีประจำเดือน แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลอะไรกับเราเลยค่ะ) ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ปล.ขออนุญาตแท็กห้องแป้งนะคะ ผู้หญิงน่าจะให้คำตอบได้เยอะค่ะ