เริ่มต้นหัวข้อ อย่างเพิ่งคิดว่าลามกกันนะค่ะ เรื่องของ "จิ๋ม" คือ การเกิดมาโดยได้ชื่อ "จิ๋ม" เป็นของที่แม่เป็นผู้ตั้งชื่อให้ด้วยความรัก และคิดว่าชื่อนี้ดีที่สุด สำหรับ "แม่" แต่สำหรับตัวเอง ชื่อ "จิ๋ม"   มันคือการเริ่มต้นของ ชีวิตอันต่อจากนี้ไป

         ตอนที่ยังเป็นเด็ก มีคนเรียกชื่อเรา แล้วก็หัวเรอะไปด้วย แต่ด้วยความเป็นเด็ก เราก็ไม่เคย ทราบเลยว่า ชื่อของตนเองนั้น มัน "แปลก" ตรงไหน
จนกระทั้ง อายุ ประมาณ 16 ปี ม.4 ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนในตัวอำเภอ(ตอนประถมกับมัธยมต้นเรียนที่โรงเรียนขยายโอกาศเลยไม่ค่อยจะรู้เรื่องภายนอก และสมัยนั้นไม่มีโทรศัท์และอินเตอร์เน็ต) ชีวิตได้เริ่มต้น กับ ประโยคแรกที่ อาจารย์ ประจำชั้นให้แนะนำตัว อ้าวนักเรียนทุกคน แนะนำชื่อจริง ชื่อเล่นนะค่ะ
พูดมาเกือบทุกคน แล้วก็มาตกที่เราต้องแนะนำตัว สวัสดีค่ะ หนูชื่อ ............ ชื่อเล่น จิ๋ม ค่ะ  แค่นั้นหล่ะ เพื่อนในห้อง ขำกร๊ากกกกก  บางก็ตะโกนมา จิ๋มเล็กหรอจิ๋มใหญ่ ขนาดเท่าไหร่ ประมาณเนี้ยค่ะ เพื่อนพูดแค่นี้ เข้าใจความหมาย ชื่อ "จิ๋ม" เลย หมดชั่วโมง แอบไปร้องให้ในห้องน้ำ เพราะทุกชั้นปึรู้กันหมดว่า ชื่อ "จิ๋ม" โดนล้อแบบนี้ ทุกๆวัน โดนแกล้งบ้าง  ในช่วงระหว่างนั้น ไม่ออกไปกินข้าว พัก เที่ยงก็ไม่ไป ไม่มีเพื่อน นั่งซึม ไม่อยากเรียน จนกระทั้ง จบ ม.6 คิดอยู่อย่างเดียว ชีวิตนี้ ต้องไปเรียนที่ ไกลๆๆๆๆๆๆๆ  เพื่อนสมัยเรียน ไม่งั้นเราต้องเป็นตัวตลกไปตลอดแน่ (ไม่เอาแล้วชีวิตที่ผ่านมา)  
       จากนั้นก็ไปเรียนต่อที่ กทม เรียนด้วยทำงานด้วย (เปลี่ยนชื่อเล่นใหม่ด้วย ) ชีวิตเหมือนจะดีขึ้น แต่ก็ต้องพังลง เมื่อ เศรษฐกิจบ้านเมืองไม่ค่อยดี สู้ชีวิตในกรุงไม่ไหว เลยต้องกลับมาเรียนต่อมหาลัย ต่อ ในตัวเมือง แล้วชีวิตนี้ก้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
       วันแรกที่เข้าไปเรียน แนะนำตัว (เปลี่ยนชื่อเล่นใหม่แล้วนะค่ะ เปลี่ยนเอง) แต่ก็ภาวนาอย่าได้เจอใครในรุ่นอีก เพราะเรามาเรียนเริ่มต้นใหม่เลย รุ่นเรา มันคงจบไปแล้ว  เรียนมาได้ 1 อาทิตย์ ชีวิตก็ดีนะ เริ่มมีเพื่อน  สนุก แต่แล้ว ก็เจอมันจนได้ เพื่อนเก่าที่เคยล้อเรา  ช่วงเช้า ที่กำลังก้าวเดินขึ้นบันใด จู่ๆ ก็ได้ยินเสียง อันทรงพลัง "อีจิ๋มเล็ก" ได้ยินแค่นั้นหล่ะ  วิ่งแบบไม่คิดชีวิต ไม่อยากเจอ ไม่อยากพบ มันก็ยังอุสาวิ่งตามมาอีกนะ สรุป วันนั้นไม่ได้เรียน ไม่กล้าไปเรียน กลัวที่โดนล้อ (เพราะเราเป็นสาวเต็มตัว เพิ่งมีหนุ่มๆมาจีบ อาย ชื่อ ) ประมาณ 1 อาทิตย์ หลังจากนั้น ชื่อของเราก็ได้แพร่ ไปทั่ว มหาลัย
แค่นั้นหล่ะ ชีวิต เหมือนตัวตลก เหมือน ดารา เหมือนของแปลก มีคนแห่มาดูหน้า มาล้อ มาหัวเรอะ บางคนเป็นหนัก โรคจิต ตะโกนแบบหยาบคาย (เจอมาหลายรูปแบบ)  แม้แต่อยู่ในผับมันก็ไม่เว้น พูดจาลามก ทำให้เราอับอาย ไม่รู้จะสรรค์หาคำไหนมาด่าไอ้พวกเปรตนี้
        ปัจจุบัน ก็ ตามนั้นค่ะ ใครจะเรียกชื่ออะไร ก็ช่าง เราก็ใช้ชีวิตประจำวันของเราอย่างเคย มีเพื่อนบ้าง ไม่มีบ้าง (เพราะเราเองที่ไม่กล้าไปคบใคร)
สุดท้าย อยากจะบอกทุกๆคนว่า
        มีเพื่อนชื่อ "จิ๋ม"
        อย่าไปอายเลย (เวลาเขาโดยล้อ) คอยปลอบใจเขานิดนึงนะค่ะ ไม่ใช่ว่า พอเพื่อนโดยล้อ  หายหมด (เจอกับตัวเอง)
        มีเพื่อนชื่อ "จิ๋ม"
        อย่าล้อเลยค่ะ แค่นี้เขาก็แทบจะยืนไม่ไหวแล้ว
        มีเพื่อนชื่อ "จิ๋ม"
        ไม่ได้เป็นโรคร้ายแรงค่ะ  คบได้ นิสัยดีด้วยนะ
        มีเพื่อนชื่อ "จิ๋ม"
        ยังไงเขาก็คือ คน คน หนึ่ง ที่ เกิดมาเหมือน เพื่อนๆ ทุกๆ คน มีความฝัน เหมือน ทุกๆ คน เพียงแค่ชื่อไม่เหมือนก็เท่านั้นเอง