อ่านของน้องๆหลายคนแล้วรู้สึกอยากเล่าอะไรในมุมที่ต่างกันดูบ้าง ยาวหน่อยนะ ขออภัย

ผมเคยทำงานเครือปูนใหญ่ตั้งแต่สมัยคุณพารณ อิสรเสนา เป็น กจก. แต่ไม่ได้ขายปูนนะ อยู่บริษัทในเครือปูนอีกที ซึ่งปัจจุบันนี้เขาขายหุ้นออกไปแล้วล่ะ

ตอนนั้นทางเครือปูนฯ ไปคัดเด็กที่เกรดดีๆหน่อยถึงคณะเลย แล้วเชิญมาสัมภาษณ์ ผมก็ไป สัมภาษณ์อยู่สามรอบ ถึงจะตกลงรับเข้าทำงาน
นี่เป็นบุญคุณที่ผมระลึกถึงเสมอว่า ผมได้งานตั้งแต่เรียนไม่จบ ก็เพราะเครือซิเมนต์ไทย (รุ่นผมถนัดเรียกแบบนั้นมากกว่า SCG)

ตอนสมัคร สมัครงานการตลาด แต่พอวันเริ่มทำงาน เขาให้เด็กใหม่ทุกคนทุกแผนก เข้าโรงงานไปฝึกงาน ดูงาน ไปเรียนเรื่องขั้นตอนการผลิต อยู่โรงงานเกือบสองเดือนแน่ะ จนแจ่มแจ้งว่า ที่มาของบริษัทมาจากไหน บริษัททำอะไร ทำยังไง กี่ขั้นตอน ส่วนผสมวัตถุดิบมีอะไรบ้าง

กว่าจะได้มาเข้าออฟฟิศการตลาดในกรุงเทพก็สองเดือนผ่านไป มาถึง ผมก็ถูกจับส่งเข้าเรียนเรื่องผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ล่าสุดที่ร่วมทุนกับต่างประเทศอีกเกือบเดือน

สามเดือนแรก ยังบอกเพื่อนๆว่า บริษัทนี้เจ๋งอ่ะ เขาจ้างเรามาเรียนหนังสือว่ะ ได้รู้อะไรใหม่ๆเยอะเลย

พอเรียนจบวันแรกอีกเช่นกัน ผมถูกเจ้านาย คือผู้จัดการฝ่ายการตลาด เรียกไปคุย แล้วบอกว่า ลูกน้องเขาทุกคนที่จะอยู่ฝ่ายการตลาด ต้องมีประสบการณ์เป็นเซลส์ก่อนอย่างน้อยสองปี แต่ให้ผมเลือกได้ ว่าจะไปอยู่ที่ไหน อีสาน เหนือ ใต้ หรือภาคกลาง

ไม่ได้บังคับให้เลือกทันที เจ้านายส่งผมไปดูงานที่สาขาต่างๆที่ผมมีสิทธิเลือกอยู่ ว่าชอบที่ไหน สุดท้ายผมเลือกเชียงใหม่ เขาให้รถหนึ่งคัน เติมน้ำมันฟรี มีค่าที่พักให้ เบี้ยเลี้ยงต่างหากจากเงินเดือน ให้ผมทำหน้าที่เหมือนเซลส์ทั่วไป มีหัวหน้าพี่เลี้ยงคอยประกบ สอนให้รู้จักทุกอย่าง ตั้งแต่ลูกค้า ร้านค้า คู่แข่ง วิธีรับออเดอร์ การเก็บเงิน ข้อห้าม ไปจนถึงโรงแรมไหนดี ห้องไหนมีผี อย่าไปนอน การใช้ชีวิต การเก็บเงิน

จากที่คิดว่าจะเป็นเซลส์แค่สองปี ผมทำอยู่สามปี เก็บเกี่ยวประสบการณ์เต็มที่ ก็ถูกเรียกตัวกลับเข้ากรุงเทพฯ มาทำงานที่ตั้งใจสมัครไว้แต่แรก แต่เอาเข้าจริง ผมพบว่า เป็นเซลส์สนุกกว่า ได้เรียนรู้อะไรมากกว่า

ทำงานอยู่ 4 ปี ก็ลาออกเพราะตอนนั้นไฟแรง รู้สึกว่าอยากทำอะไรมากกว่าที่เขาให้ทำ อยากไปเรียนรู้งานอื่นบ้าง เพื่อนร่วมรุ่นเดียวกัน บางคนออกไปเรียนต่อบ้างเป็นธรรมดา บางคนออกไปทำธุรกิจช่วยที่บ้านบ้าง บางคนลาออกเพราะแต่งงาน

ผมไม่ได้บอกว่าที่นี่สมบูรณ์แบบนะ แต่เขาก็มีวัฒนธรรมของเขา ที่อาจจะถูกใจบางคน ไม่ถูกใจบางคน แต่ที่ผมจะไม่ทำ คือการนั่งด่าบริษัทเก่าที่เคยมีบุญคุณ เคยให้งานเราทำ ชุบเลี้ยงเรามา จะชอบไม่ชอบ ผมว่ามันก็เป็นประสบการณ์ทั้งนั้นให้เราได้เรียนรู้

ผมออกมายี่สิบปี ขับรถเห็นโลโก้ SCG ยังรู้สึกขอบคุณเครือปูน ที่รับผมไปขัดเกลา สอนงาน สอนให้มีระบบ สอนให้มีคุณธรรม ถึงจะลาออกมา ก็ยังนับถือเจ้านาย นึกถึงบุญคุณหัวหน้าทุกคน รู้สึกเป็นบุญที่เคยได้ทำงานที่นั่น เพราะจนทุกวันนี้ ก็ยังได้อาศัยความรู้จากที่นั่นในการทำงาน

อาจจะมองต่างกัน กับหลายๆท่านในกระทู้นี้ คงไม่ว่ากันนะครับ