บอกก่อนเลยว่าเราเป็นเด็กที่มาจากรร.หญิงล้วนแล้วก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อนด้วย อยู่โสดเป็นติ่งเกาหลีมาตลอด เพิ่งเข้ามหา'ลัยเมื่อปีที่แล้ว ได้เจอกับสังคมใหม่ๆที่มีทั้งผญ.ผช. บางคนอาจไม่รู้สึกนะ แต่เรารู้สึกแปลกๆเวลาคุยกับผช.อ่ะ ก็ประมาณนั้น

ประเด็นมันอยู่ที่ เรารู้จักกับผช.คนหนึ่ง ชื่อพีช ก็ไม่ได้ตั้งใจจะรู้จักกันตั้งแต่แรก แต่เพราะเหตุบังเอิญให้เราต้องลงไปซื้อชีทด้วยกัน ระหว่างทางเพื่อไม่ให้อึดอัดเราก็พยายามคุย ถามชื่อแล้วก็คุยเรื่องการเมือง(คือเราคิดขึ้นมาพอดี แล้วเขาก็เป็นคลอการเมืองเหมือนกันด้วย) พอถึงร้านชีทเหลือชุดเดียว พีชเลยให้เราก่อน แล้วสั่งร้านใหม่ พอพีชได้ชีทเราก็ขึ้นไปเรียนกัน ตอนแรกเราก็แอบดีใจว่ามีเพื่อนแล้ว เพราะวิชาที่เราเรียนมันเลิกเย็น เดินกลับคนเดียวมันน่ากลัวอยู่ แต่พอเลิกจริงๆเราก็ไม่กล้าชวนนะ ก็เลยเดินกลับเองทั้งๆที่เราก็กลับทางเดียวกัน

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเวลาเราเจอกันก็ทักกันบ่อยๆ เราเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนไง เวลามีใครทักก่อนจะรู้สึกดีมากๆเลย แต่พีชก็มาบอกเราว่าดรอบวิชาที่เราเรียนด้วยกันไปแล้ว(วิชาที่เจอกันครั้งแรก)ตอนนั้นรู้สึกเหวงมาก...แบบว่า นึกในใจว่าจะไม่ได้เจอหน้าอีกแล้วเหรอ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองชอบพีชไปแล้ว จนตอนนี้เรียนซัมเมอร์ได้เจอกันอีกครั้ง แถมนั่งใกล้กันด้วย เรารู้สึกไม่อยากปล่อยโอกาสให้หลุดไปอีกแล้ว เราอยากรู้จักพีชให้มากกว่านี้ อยากชวนคุย แต่เราก็ทำตรงข้ามตลอด แบบว่าแอบมองนะ แต่พอเขาหันมาก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไม่สนใจ TT อ่อ พีชเป็นผช.ที่เงียบๆไม่ค่อยคุยกับใคร ตัวเล็กๆ คือหน้าเด็กเรียนมาก แบบว่าเรียนเก่งสุดๆ ไปไหนไปคนเดียว เพื่อนก็บอกมาว่าคนแบบนี้จะไม่เปิดใจเท่าไหร่ เราเลยอยากรู้ว่าเราควรจะเข้าหาเขายังไง เพราะถ้ารอต่อไปมีหวังชวดแน่ๆ คือเราก็นิ่งเขาก็นิ่ง TT ปล.เราก็สไตล์คล้ายๆพีชนะ เงียบ นิ่ง ใส่แว่นหน้าอึนๆ