วันนี้ตอนพักกลางวันของร.ร.ผมไปห้องสมุดของโรงเรียน ไปคนเดียวด้วย เหตุที่ไปเพราะว่า ปกติผมจะหาเรื่องออกห้องอยู่แล้วทุกพัก ไปกินข้าวกับเพื่อนบ้าง นั่งคุยกับเพื่อนในห้องอื่น เพราะคนที่ผมไม่ชอบขี้หน้าเอามากๆ มันชอบมาห้องผมในตอนพัก ถ้าเห็นนี่จะเซ็งมากเป็นชั่วโมง ถ้าได้อยู่ร่วมห้องนี่อยากเอาปากกาแทงคอมันสุดๆ แล้ววันนี้เพื่อนผมมันติดครูใช้งาน ที่เหลือติดมือถือติดเกมกันหมด แต่ผมไม่ได้เล่นกับมันไม่มีไรคุยด้วย นั่งในห้องมันซักพักก็เบื่อ เลยไปห้องสมุด ซึ่งปกติถ้าเพื่อนมันไม่ว่างหรือติดเกมกันผมก็ไปคนเดียวตลอด แต่ตอนที่ผมลงบันไดอาคารเรียนมาก็เจอไอคนที่ผมไม่ชอบขี้หน้า อารมณ์เสียมาก คิดว่าหน้าตาคงดูแย่มากตอนนั้น พอไปถึงห้องสมุด ผมก็เลือกหนังสือมาเล่มนึงแบบเอามาไว้กางทำเป็นอ่าน ก็เดินเข้าไปในสุดของห้องสมุดที่ปกติจะเงียบมากๆ มีโต๊ะใหญ่ๆ3โต๊ะ ผมก็นั่งโต๊ะขวาคนเดียว แล้วโต๊ะกลางมีกลุ่มเด็กน่าจะป.5ป.6 กลุ่มนี้ผมเคยเจอครั้งนึง(รอบนั้นผมก็ไปห้องสมุดคนเดียว) เด็กกลุ่มนี้จะอ่านหนังสือ(รึเปล่า)เสียงดังมาก ทำเสียงยาน ทำเสียงแปลกๆ ถามเองตอบกันเอง บอกตรงๆว่า ผมรู้สึกว่ามันปญอ.มากตอนนั้น หน้าตาท่าทางก็ดูปกติเด็กป.5ป.6นะ บางคนน่ารักด้วยซ้ำ ไม่น่าทำตัวแบบเด็กอนุบาลเลย แล้ววันนี้เด็กพวกนี้ก็เล่นผมจนได้

ผมอ่านหนังสื่อที่หยิบมาแบบผ่านๆ จู่ๆก็มีเด็กในกลุ่มคนนึงถามผมแบบกวนตรีนมาก เจตนากวนตรีนเห็นๆ แล้วเยอะมาก แบบ แหม นึกว่ากรูเป็นคนปัญญาอ่อนเรียนซ้ำชั้นรึไงวะ(ผมม.6แล้ว) คำถามผมจำไม่ได้เพราะผมไม่ใส่ใจ แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่ตอบ แล้วเด็กคนอื่นมันก็เริ่มถาม พอผมไม่ตอบมันก็ตอบกันเอง แล้วหัวเราะเสียงดัง(ตอนผมเข้ามาใหม่ๆมันก็ดังไม่เกรงใจคนอื่นกลุ่มเดียวอยู่แล้ว มาตอนนี้เสียงมันดังขึ้นไปอีก) จนเด็กมันถามเยอะๆ ผมก็ถามกลับ ทำไมเหรอน้อง นี่หัวเราะตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ แต่เด็กพวกนั้นไม่สนครับ ยังถามเองตอบกันเองหัวเราะเสียงดังเหมือนเมากัญชาอยู่ จนผมรำคาญก็ไปเดินหาหนังสืออื่น ก็มีเด็กในกลุ่มส่วนนึงเต้นท่าแปลกๆตามผมมา แล้วเริ่มร้องเพลงไม่บอกเธอ แต่มันเปลี่ยนจาก อยากขยับเข้าไปใกล้ๆเธอ เป็น อยากขยับเข้าไปใกล้ๆควาย โห แม่ม กุพี่ใหญ่สุดพวกเมิงนี่ก็นะ พ่อแม่ไม่สั่งสอนเหรอวะ(คิดในใจ) ถึงตรงนี้ผมพอเลยครับ เดินออกมาเลย ไม่อ่านละ คิดว่าด่าไปก็คงไม่หยุดกันหรอก

อยากเห็นหน้าพ่อแม่มันจริงๆ