ตามหัวข้อเลยครับ สำหรับผมจากประสบการณ์น่าจะมีหลายข้อด้วยกันครับ
1. ไม่เคยทำธุรกิจ ไม่มีประสบการณ์ กลัวล้มเหลว
*** ข้อนี้ถ้าลองนึกดูครับ ทุกคนเกิดมามีต้นทุนเท่ากัน เป็นเด็กทารกเหมือนกัน ไม่เคยทำอะไรเหมือนๆกัน แต่ที่แตกต่างกันคือถูกอบรมและสั่งสอนมาแตกต่างกัน แสดงว่าคนเราสามารถฝึกฝนให้มีความเชี่ยวชาญได้ ถึงจะแก่ขนาดไหนผมก็ยังคิดว่าการเรียนรู้ไม่เกี่ยวกับอายุ ถ้าใจสู้ซะอย่างอายุเป็นเรื่องเล็กน้อย ถ้าไม่เคยก็ควรเริ่มต้นจากการศึกษาค้นคว้าตัวผลิตภัณฑ์ การขาย การลงทุน การตลาด กลุ่มเป้าหมาย... วางแผนเพื่อลดความเสี่ยง ทดลองตลาด
2. ระบบการศึกษา
*** การศึกษาบ้านเราไม่เคยสอนให้เราคิดแบบเจ้าของธุรกิจ ยกเว้นบางสาขาเช่น บริหารธุรกิจ แต่สอนให้เราเป็นลูกจ้างเพื่อสนับสนุนงานของภาครัฐและเอกชนที่มีอยู่แล้ว
3. ระบบการบริหารและสวัสดิการที่ดีของหน่วยงาน
*** ข้อนี้เป็นการลดความเสี่ยงของทั้งภาครัฐและเอกชน เพราะองค์กรไม่สามารถขับเคลื่อนไปข้างหน้าได้หากปราศจากบุคลากรที่มีคุณภาพ ดังนั้นระบบสวัสดิการจึงเป็นหนึ่งในกลไกที่ทำให้พนักงานรู้สึกปลอดภัยในการใช้ชีวิต เช่น ป่วยก็เบิกได้ ลูกเรียนฟรี ทำให้ไม่อยากเสี่ยงทำธุรกิจ กลัวหมดตัวแล้วจะไม่มีสวัสดิการ
4. เห็นรุ่นพ่อแม่ทำงานหนักทั้งชีวิตไม่มีวันหยุด
*** บางคนที่บ้านทำธุรกิจอยู่แล้ว เห็นพ่อแม่ทำงานไม่มีวันหยุดไม่อยากเดินตามรอยเท้า ตามความคิดผม คนที่มีธุรกิจที่บ้านอยู่แล้วคุณโชคดีมากมีต้นทุนทางสังคมมากกว่าคนอื่น ได้เรียนรู้และมีประสบการณ์ในการทำธุรกิจตั้งแต่เด็ก ถ้าไม่ชอบแนวทางของพ่อแม่ก็ควรปรับใหม่ให้ทันสมัยและเป็นระบบมากขึ้น แล้วเราจะเหนื่อยน้อยลง ดูตัวอย่างจากเจ้าสัวบ้านเรา ตอนเป็นหนุ่มสาวลำบากเหนื่อยยากทั้งนั้น แต่เพราะมองตลาดและโอกาสเป็น บวกกับการบริหารจัดการองค์กรที่ดี ตอนนี้ผมเห็นส่วนมากพักผ่อน เขียนหนังสือ เดินสายเล่าประสบการณ์การทำธุรกิจเต็มไปหมด
5. รักสบาย
*** ข้อนี้มักจะเกิดกับคนที่มีต้นทุนทางการศึกษาสูง จึงมักรับงานสอน งานออกแบบ งานที่ปรึกษา เพราะรายได้ในขณะนั้นมักจะดีมากและความเสี่ยงต่ำ แต่มักจะลืมไปว่ารายได้เสริมลักษณะนี้เราจะหยุดไม่ได้ ต้องทำงานตลอดชีวิต เมื่ออายุมากขึ้น มีครอบครัว รายจ่ายก็เพิ่มขึ้น ก็ต้องทำงานหนักเพิ่มขึ้น สรุปว่าต้องทำงานหนักทุกวันเหมือนกันกับเจ้าของธุรกิจ คนกลุ่มนี้ปกติมักจะมีความเชี่ยวชาญพิเศษที่สามารถเริ่มต้นธุรกิจได้ แต่มักจะไม่ค่อยทำ
ผมขอเปิดประเด็นเท่านี้ก่อน นึกออกแล้วจะมาต่อครับ ท่านใดมีความเห็นดีๆ มาแชร์กันครับ เผื่อเป็นแรงผลักดันและแนวคิดให้ผู้ที่จะเริ่มธุรกิจเล็กๆ ของตัวเอง หรือสานต่อธุรกิจที่บ้านครับ
ทำไมคนส่วนมากถึงกลัวการทำธุรกิจส่วนตัว
1. ไม่เคยทำธุรกิจ ไม่มีประสบการณ์ กลัวล้มเหลว
*** ข้อนี้ถ้าลองนึกดูครับ ทุกคนเกิดมามีต้นทุนเท่ากัน เป็นเด็กทารกเหมือนกัน ไม่เคยทำอะไรเหมือนๆกัน แต่ที่แตกต่างกันคือถูกอบรมและสั่งสอนมาแตกต่างกัน แสดงว่าคนเราสามารถฝึกฝนให้มีความเชี่ยวชาญได้ ถึงจะแก่ขนาดไหนผมก็ยังคิดว่าการเรียนรู้ไม่เกี่ยวกับอายุ ถ้าใจสู้ซะอย่างอายุเป็นเรื่องเล็กน้อย ถ้าไม่เคยก็ควรเริ่มต้นจากการศึกษาค้นคว้าตัวผลิตภัณฑ์ การขาย การลงทุน การตลาด กลุ่มเป้าหมาย... วางแผนเพื่อลดความเสี่ยง ทดลองตลาด
2. ระบบการศึกษา
*** การศึกษาบ้านเราไม่เคยสอนให้เราคิดแบบเจ้าของธุรกิจ ยกเว้นบางสาขาเช่น บริหารธุรกิจ แต่สอนให้เราเป็นลูกจ้างเพื่อสนับสนุนงานของภาครัฐและเอกชนที่มีอยู่แล้ว
3. ระบบการบริหารและสวัสดิการที่ดีของหน่วยงาน
*** ข้อนี้เป็นการลดความเสี่ยงของทั้งภาครัฐและเอกชน เพราะองค์กรไม่สามารถขับเคลื่อนไปข้างหน้าได้หากปราศจากบุคลากรที่มีคุณภาพ ดังนั้นระบบสวัสดิการจึงเป็นหนึ่งในกลไกที่ทำให้พนักงานรู้สึกปลอดภัยในการใช้ชีวิต เช่น ป่วยก็เบิกได้ ลูกเรียนฟรี ทำให้ไม่อยากเสี่ยงทำธุรกิจ กลัวหมดตัวแล้วจะไม่มีสวัสดิการ
4. เห็นรุ่นพ่อแม่ทำงานหนักทั้งชีวิตไม่มีวันหยุด
*** บางคนที่บ้านทำธุรกิจอยู่แล้ว เห็นพ่อแม่ทำงานไม่มีวันหยุดไม่อยากเดินตามรอยเท้า ตามความคิดผม คนที่มีธุรกิจที่บ้านอยู่แล้วคุณโชคดีมากมีต้นทุนทางสังคมมากกว่าคนอื่น ได้เรียนรู้และมีประสบการณ์ในการทำธุรกิจตั้งแต่เด็ก ถ้าไม่ชอบแนวทางของพ่อแม่ก็ควรปรับใหม่ให้ทันสมัยและเป็นระบบมากขึ้น แล้วเราจะเหนื่อยน้อยลง ดูตัวอย่างจากเจ้าสัวบ้านเรา ตอนเป็นหนุ่มสาวลำบากเหนื่อยยากทั้งนั้น แต่เพราะมองตลาดและโอกาสเป็น บวกกับการบริหารจัดการองค์กรที่ดี ตอนนี้ผมเห็นส่วนมากพักผ่อน เขียนหนังสือ เดินสายเล่าประสบการณ์การทำธุรกิจเต็มไปหมด
5. รักสบาย
*** ข้อนี้มักจะเกิดกับคนที่มีต้นทุนทางการศึกษาสูง จึงมักรับงานสอน งานออกแบบ งานที่ปรึกษา เพราะรายได้ในขณะนั้นมักจะดีมากและความเสี่ยงต่ำ แต่มักจะลืมไปว่ารายได้เสริมลักษณะนี้เราจะหยุดไม่ได้ ต้องทำงานตลอดชีวิต เมื่ออายุมากขึ้น มีครอบครัว รายจ่ายก็เพิ่มขึ้น ก็ต้องทำงานหนักเพิ่มขึ้น สรุปว่าต้องทำงานหนักทุกวันเหมือนกันกับเจ้าของธุรกิจ คนกลุ่มนี้ปกติมักจะมีความเชี่ยวชาญพิเศษที่สามารถเริ่มต้นธุรกิจได้ แต่มักจะไม่ค่อยทำ
ผมขอเปิดประเด็นเท่านี้ก่อน นึกออกแล้วจะมาต่อครับ ท่านใดมีความเห็นดีๆ มาแชร์กันครับ เผื่อเป็นแรงผลักดันและแนวคิดให้ผู้ที่จะเริ่มธุรกิจเล็กๆ ของตัวเอง หรือสานต่อธุรกิจที่บ้านครับ