คบกันมา ก้อ 3 ปีแล้วค่ะมีทั้งสุขและทุกข์
  แรกๆที่เราคบกันได้มา 4 เดือนเขาบอกว่าเราคือคนที่ไม่ใช่สำหรับเขา ตอนนั้นมันเจ็บปวดมากเรารับไม่ได้ที่สุดกับคำๆนี้
เราได้นั่งคุยกันแล้วเริ่มต้นคบกันใหม่ แต่!  คำว่าไม่ใช่ในวันนั้น ทำให้เราเริ่มตัดใจและถอยห่างออกมา  แต่เขากับเอาใจใส่เรามากขึ้น บอกตง เราใจอ่อน
แต่หลังจากนั้นมาเขาก็ไม่สนใจ โทรมาแค่วันละครั้ง พูดไม่กี่คำ เป็นอย่างนี้มาปีกว่า เขาเดินทางไปทำงานต่างประเทศ เรากะจะรอเข
า แต่นานเข้าทุกอย่างเรื่มแย่ลง ร้องไห้ทุกคืน  พอมารู้ที่หลังเขาแอบคุยกับคนอื่น  เราเลยเริ่มตัดใจใหม่ ครั้งนี้เราเอาจริง แต่เขาเหมือนรู้ว่าเราเริ่มถอยห่าง แบบไม่สนใจ โทรมาเราไม่ค่อยรับสาย พูดแบบไม่ใส่ใจ  แต่ .... เขากลับดีขึ้นเอาใจใส่ ดูแลเรา จนถึงทุกวันนี้ก็เกือบจะปีล่ะ แต่.... อีกล่ะ
      คบกันมา 3 ปี เพื่อนเขาเราไม่รู้จัก ครอบครัวเขาเรายิ่งไม่รู้จักเลย เคยขอไปเที่ยวบ้านเขา แต่เขาปฏิเสธ อึ้ง!แป๊ป ใหญ่เลยคร้า
พอตอนนี้กะจะชวนเขาเช่าห้องอยู่ด้วยกัน แต่เขา ปฏิเสธ อีกตามเคย เราเงิบเลยคร้า  เลยอยากได้คำแนะนำให้รู้สึกว่าตาสว่างขึ้น
ไม่ใช่ว่าคิดเองไม่ได้นะค่ะ แต่คิดทีไรก็คอยบอกแต่ให้อภัย คิดถึงแต่เรื่องดี ๆ และคิดว่าสักวันหนึ่งเราจะกลายพันธุ์จากคนไม่ใช่ เป็นคนที่ใช่
รึตาสว่าง เดินออกไปจากชีวิตเขา เปิดใจรับคนใหม่ๆ