สวัสดีคะ
เรา อายุ23แล้วคะ เพิ่งเข้าทำงานออฟฟิศ บ.เอกชนแห่งหนึ่งคะ
เรารักและสะสมการ์ตูน"ชินจัง"คะ รักมาก หวงมาก มีสะสมด้วยกันหลายสิบเล่ม เก็บเป็นสัดส่วน อ่านแล้ว ก็ยังเอากลับมาอ่านอีกหลายครั้ง

เรื่องมีอยู่ว่า พี่ที่ออฟฟิศคนนึง ค่อนข้างสนิท มาเที่ยวที่บ้านคะ เห็นชั้นวางการ์ตูนของเรา (มีสติ๊กเกอร์ชินจังแปะอยู่เต็มไปหมด แปะตั้งแต่เด็ก) บทสนทนาเลยเกิดขึ้น
พี่ออฟฟิศ: นี่ของน้องสาวหรอ? ทำไมซื้อมาเยอะจัง
เรา: ป่าวพี่ นี่ของหนู โครตรักเลย
พี่ออฟฟิศ: ชอบอะไรขนาดนั้น หมดเงินไปเท่าไหร่ล่ะเนี้ย
เรา: เยอะนะพี่ แต่ก็โอเค อ่านได้ไม่เบื่อ ช่วงน้ำท่วมนะ บางเล่มเปียกน้ำ หนูต้องไปหาซื้อใหม่ เล่มเก่าๆ หายากมากกกก
พี่ออฟฟิศ:หรอ แกเนี้ยทำตัวเหมือนเด็ก โตแล้ว อ่านการ์ตูน ไร้สาระน่ะ แกน่าจะไปซื้ออย่างอื่นดีกว่านะ รวมๆกันหลายเล่ม เงินตั้งเยอะแยะ (พูดพลางหัวเราะพลาง)


จบ แค่นั้นคะ เราก็ยิ้มแหยะๆ
คือพี่เค้าอาจจะพูดเล่นๆก็ได้มั้ง หรือ เราคิดในแง่ลบไปนะ

จากนั้น เวลาเราสนทนากับพี่เค้า เราจะไม่พูดถึงเรื่องการ์ตูนอีกเลยคะ

ปล. ถ้าเห็นห้องนอนเรา พี่เค้าคงว่าต๊องไปกันใหญ่ ผ้าปู ปลอกหมอน ตุ๊กตา ชินจังทั้งน๊านนนนนนนนนนนน