ตอนเด็กๆผมอยู่เชียงใหม่ ผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส
เจอกัน ไม่ต้องรู้จักหรือเป็นเพื่อนกันหรอกคุยไปคุยมา สนิทกันเหมือนเป็นเพื่อนกันมานาน

พอโตขึ้นหน่อยต้องย้ายตามคุณพ่อมาทำงานที่ชลบุรี วันแรกเลยกำลังนั่งรถจากอำเภอเมืองไปศรีราชา
เห็นพี่ผช.ข้างๆ เราก็ยิ้มให้แบบอัธยาศัยคนเหนือ

พี่แกถามมาเลย "ยิ้มหาพ่อเหรอ?!?"

ติดดูตอนนั้ผมแค่ 7ขวบเอง ตั้งแต่นั้นมาไม่เคยยิ้มให้ใครก่อนอีกเลย


เข้าสู่วัยมหาลัย ครอบครัวย้ายไปอยู่นครปฐมตามที่เรียนของพี่สาว

พบว่าคนจังหวัดนครปฐมเถื่อนมากๆ เถื่อนกว่าชลบุรีอีก

-ขับรถเลยเลนสวนเลนมาเลนเรา ไม่หลบ ชนเป็นชน

-จอดรถไม่เป็นที่เป็นทาง ไปขอร้องให้ย้าย โกรธ ข่มขู่ด้วยอาวุธปืน

-เตะบอล สอยข้อเท้า เปิดปุ่ม ไม่ขอโทษพร้อมมีเรื่องทุกเมื่อ
(ผมไปเตะบอลที่ เชียงใหม่ เชียงราย น่าน สุพรรณบุรี ชลบุรี ไม่เคยเจอแบบนครปฐมสักครั้งเดียว
และเป็นแบบเถื่อนๆทุกครั้งที่นครปฐม)


เค้าว่าคนใต้เถื่อน แต่ผมเคยไปอยู่ประจวบ
ชุมพร ไม่เห็นเถื่อนเท่านครปฐมเลย


คุณล่ะคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ และคิดว่าคนดั้งเดิมจังหวัดไหนเถื่อนสุด มาแชร์กัน
ลปล.ที่ผมรู้ว่าใครเป็นคนพื้นที่เพราะเวลามีปัญหาชอบบอกว่ามาจาก "บ้านใหญ่" ซึ่งผมไม่รู้ว่าหมายถึงอะไร