ก่อนอื่นขอเล่ารายละเอียดก่อนนะคะ เราพึ่งตัดสินใจอยู่ก่อนแต่งกับแฟนโดยที่ๆบ้านรับรู้ทั้งสองฝ่าย หลังจากที่เราคบกันมานานเป็นสิบปีแล้วค่ะ พออยู่ด้วยกันจริงๆก็รู้สึกว่ามีอะไรที่เข้ากันไม่ได้หลายอย่าง คืออารมณ์มันไม่เหมือนกับตอนที่คบแล้วไม่ได้อยู่ด้วยกันน่ะค่ะ เค้าเองก็พูดอยู่เสมอนะคะว่ายังไงสุดท้ายก็คงไปกันไม่รอด ตอนแรกเราก็คิดแบบนั้น แต่พอคิดดูจริงจังแล้วเราคิดว่าเราคงขาดเค้าไม่ได้หรอกค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่อาจจะเรียกว่าผูกพันธ์ เราเลยคิดว่าเราจะปรับตัวเองให้เข้ากับเค้าให้ได้เพราะคำว่ารักมั้งคะ แต่ยิ่งปรับก็ดูเหมือนยิ่งยอมเค้ามากกว่า เค้าไม่เคยให้เกียรติเราเลย ชอบพูดว่าข้อเสียเราทุกอย่าง ตั้งแต่ ไม่สวยยันโง่เลยค่ะ จนบางทีเราก็แอบร้องไห้ เคยคิดว่าทำไมจะต้องทนกับคนแบบนี้อยากจะไปๆจากเค้า ขนาดแค่คบยังขนาดนี้แต่งไปจะขนาดไหน เคยปรึกษาแม่ก็บอกว่าคนอยู่ด้วยกันมันก็ต้องมีกระทบกระทั่งกันบ้างเหมือนลิ้นกับฟัน ไม่อย่างนั้นชีวิตคงขาดสีสัน แต่เค้าเคยพูดกับเราว่าคงไม่คิดแต่งงานกับเราหรอก เพราะรู้สึกว่ายังไงก็ไปกันไม่รอด มองหนทางยังไงก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้เพราะในอนาคตเราฝันอยากมีธุรกิจส่วนตัว แต่เค้าก็คงเป็นพนักงานบริษัทอยู่แบบนี้ เราเคยชวนเค้าว่าอนาคตมาช่วยกิจการเรามั้ยเค้าก็บอกว่ามั่นไม่มั่นคงสำหรับเค้า เพราะถ้าเค้าเลิกกับเราเค้าจะทำอะไรต่อ
เค้าเคยปรึกษากับที่บ้านแล้วที่บ้านก็บอกไม่ให้มาทำธุรกิจกับที่บ้านเรา เรารู้สึกว่าทำไมเค้าและที่บ้านไม่ยอมลดหย่อนลงบ้างก็เข้าใจว่าพ่อแม่เค้าคงไม่อยากให้ลูกเค้ามาโดนดูถูกแต่ ที่บ้านของเรายังไม่ว่าอะไรสักคำถ้าเค้าจะมาแต่ตัว ขอแค่เค้าเป็นคนดี ขยันขันแข็งและรักเราก็พอแล้ว แต่พอเราถามว่ารักเรามั้ยเค้าก็บอกไม่รู้ เราเลยถามว่าแล้วที่ผ่านมาล่ะรักมั้ย เค้าก็บอกว่ารัก แต่ตอนนี้ไม่รู้ เราเคยแกล้งลองใจเค้าว่าเราจะไปจริงๆเคยเก็บของจากห้องออกหมด เราก็ดูเหมือนเค้าจะเสียใจนะ เราแค่อยากรู้ว่าเค้ายังรักเราหรือป่าว แต่เค้าก็ไม่ยอมพูด แค่พูดว่ารักคำเดียวเราก็คงไม่คิดมากว่าเรารักเค้าฝ่ายเดียวรึป่าว เราเองยังบอกกับเค้าเสมอว่าเรารักเค้ามากที่มาถึงจุดนี้ก็เพราะรักเค้ายอมมาอยู่กับเค้า ทำเพื่อเค้า แต่สุดท้ายมันเหมือนกับเราไม่มีค่าอะไรเลย เราอยากถามผู้ชายคนอื่นว่าเค้ารู้สึกยังไงรักเราอยู่หรือแค่คบไปเผื่อเลือก เราจะได้กำหนดทางเดินชีวิตตัวเองสักที