วันนี้เจ้าของกระทู้ไม่ได้จะมาแต่งนิยายให้เพื่อนๆอ่านนะ แต่จะขอเปาประสบการณ์ความรักของตัวเองมาแชร์ซะหน่อยยย
เพราะความรัก ยิ่งนาน ยิ่งหอมหวาน ยิ่งผ่านมานาน ยิ่งมีคุณค่า พอมองย้อนกลับไปก็ย่อมมีความสุขเป็นธรรมดา
แม้ว่าปัญหานตอนนี้จะทวีความทุกข์เข้ามาอย่างมากมายเหลือเกิน แต่ก็นะ..ตราบใดที่มีรัก ย่อมมีหวัง ใช่มั้ยคะเพื่อนๆ

ไม่รู้ว่าจะมีใครสนใจติดตามมั้ย เพราะว่าก็เพิ่งเคยแชร์เรื่องนี้เป็นครั้งแรก การเขียนอาจไม่สนุกสนาน เกิดมาไม่มีพรสวรรค์จริงๆ แง Y_Y
ต้องขอขอบคุณคนที่ติดตามล่วงหน้านะคะ ถ้ามีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้จริงๆ
สัญญาว่าคราวหน้าจะแชร์ให้เวิร์คกว่านี้จ้าาาาาา ;)

___________________________________________________

ย้อนกลับไปเมื่อสมัย ม. 4  เพิ่งเปิดเทอมใหม่ๆ เพิ่งขึ้น ม.ปลายใหม่ๆ กำลังเฟี้ยวฟ้าววววววว ><
ก็บังเอิ๊ญ บังเอิญ เราดันไปแอบชอบเพื่อนร่วมห้องน่ะสิ แต่ว่าาา..ชอบคนที่เค้าไม่ได้รักเรา ก็ช้ำใจอย่างนี้ สุดท้ายต้องโดนเค้ามองผ่าน 5555
แต่ใครจะไปคิดคะ ว่าในขณะที่เราแอบมองใครคนนึงอยู่ ใครอีกคนนึงก็แอบมองเราอยู่เช่นกัน
ออกตัวก่อนว่า เจ้าของกระทู้เป็นคนที่ไม่สวย ไม่สวยมากๆ จัดว่าขี้เหร่ ตอน ม.4 นี่อ้วนฉุ บวมเป็นพะยูน หน้าก็ไม่เคยทาแป้ง ผมก็กระเซิงมาก
เสียงดัง พูดจาไม่เพราะ (เพราะเป็นคนที่มีเพื่อนผู้ชายเยอะ) ห้าวไปวันๆ เอาหละๆ เข้าเรื่องนะ..อิตาคนที่แอบชอบเรานั้น เป็นเพื่อนห้องข้างๆค่ะ
ที่บังเอิ๊ญ บังเอิญ (อีกแล้ว) มาเลขที่ตรงกับอิฉัน และเราจะรู้สึกได้ว่า อิตานี่มาวนเวียนใกล้ๆตัวเราเสมอเลย จนสุดท้ายก็ได้รู้จักกัน ได้เป็นเพื่อนกัน
พี่แกก็ทำทีมายืมหนังสือเราเรียนบ้าง เดินมาทักบ้าง เดินมาคุยกะเพื่อนเราบ้าง จนสุดท้ายก็สนิทกันไปโดยไม่รู้ตัว สนิทแบบที่ว่าต้องเจอกันทุกวัน
ไม่เช้า กลางวัน ก็เย็นอ่ะ (เอ๊ะ!ยังไงๆ555) จนมาวันนึงได้มีโอกาสเดินกลับบ้านด้วยกัน ระหว่างทาง..อิตานี่ไม่พูดไรเลย เดินห่างมากกกกก และเดินเกาหัว
เราก็แบบ เอ่อออ..รังเกียจเราขนาดนั้นเลนหราาาาาาาา ก็มาเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็ยุยงเลยจ้าาาา ว่าอิตานี่คิดไรกับเราแน่

ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ใส่ใจเรามากนะ มีอยู่วันนึงที่เราบ่นหิวน้ำ ชวนเพื่อนก็ไม่ไป เราก็จำใจนั่งต่อ และทนหิวน้ำ สักพักนึงเท่านั้น อิตานี่เดินไปซื้อน้ำและเดินเอากลับมาให้ แต่ทำทีเป็นว่าไปซื้อมากินเองไรงี้ แหม่ๆ เวลาเราไปห้องสมุดเราบ่นเบื่อๆ นางก็ทำเป็นเดินไปหยิบนิตยสารดาราและเอามาวาง ทำเป็นว่าหยิบมาเกิน แอบขอตารางสอนเราจากเพื่อนเราบ้างอ่ะ เพื่อที่จะได้เดินผ่านหน้าห้อง หรือเดินสวนกันบ่อยๆ พยายามมาวนเวียนใกล้ๆทุกเย็น เพื่อจะได้เดินกลับบ้านด้วยทุกวัน แต่เราเองก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจ เพราะเรายังไม่ได้คิดไรกับเค้า แถมเรายังไปวานให้เค้าช่วยทำให้คนที่เราแอบชอบหึงเรา ด้วยการให้เค้าแสดงเป็นว่ามาจีบเรา โดยที่เราก็รู้นะว่าจริงๆเค้าจีบเราอยู่ เค้าก็ได้ทีละมั้ง แสดงซะสมบทบาทเลย 555555555

วันเกิดปีแรก ผู้ชายคนนี้พยายามโทรหาเราเพื่อจะมาร้องเพลง "สุขสันต์วันเกิด แฮปปี้เบิร์ธเดย์" ของกอล์ฟ-ไมค์ให้เราฟัง แต่...ช่วงนั้นเจอพวกโรคจิตเยอะ
ไม่รับเบอร์แปลกๆจ้าาาา  นางก็พยายามโทรอย่างมาก โทรยังไงก็ไม่รับ และแล้ววันรุ่งขึ้น นางก็เดินมาบอกเราว่า วันนี้รับโทรศัพท์ด้วยนะ 55555555
อ่ะ..โอเค รับก็รับ พอรับปุ๊บ นางร้องปั๊บเลยจ้ะ อิฉันเป็นไงคะ..อึ้งค่าาาาาาาาา จะมีใครที่ไม่ได้สนิทมาก มั่นใจในเสียงและคีย์ของตัวเองขนาดเน้ค้าาาา
พอร้องจบเราก็แบบ..เอิ่มมมมมมมม ขอบคุณนะ วางสายไป .. เอาไปเล่าสนุกปากกับเพื่อนๆ เพื่อนเราก็หัวเราะคิกคักๆ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผู้ชายต้องไปสอบไรซะอย่างนี่แหละ แต่ไม่ติด คือทั้ง ร.ร. เพื่อนติดแค่คนเดียวจ้ะ .. นางก็ดูเครียดๆไปนะ เราเองที่มั่นใจว่าไม่คิดไร กลับรู้สึกไม่สบายใจ กลับกังวลที่เห็นเค้าเครียด ก็เลยส่งข้อความไปว่า ให้สัญญาด้วยการยื่นนิ้วก้อยข้างซ้ายออกมา ว่าจะตั้งใจทำให้ดีที่สุด
จะไม่เครียดกับเรื่องนี้แล้ว .. ก็ยังคิดนะ ว่าจะส่งไปทำไมวะ แต่ผู้ชายก็ดีใจที่เราส่งไป (เค้ามาบอกทีหลัง)

และแล้ววาเลนไทน์ก็มาถึง .. เค้าก็แอบให้เพื่อนเรามาสืบว่าเราอยากได้อะไร เพื่อนเราบอกว่า เค้าไปเดินวนหาซื้อนานมากๆนะ หลายร้านเลย เข้าออก เข้าออก เลือกอันที่ดีที่สุด สุดท้ายได้เป็นสโนว์บอลมา น่ารักมากกกกก .. เพลงก็เพราะนะ เราชอบมาก ^_^

พอผ่านวาเลนไทน์ไป ก็ถึงช่วงที่ผู้ชายต้องไปเข้าค่ายติวเพื่อจะสอบเข้าเตรียมทหารอย่างจริงจังแล้ว ...

------------- ขอพักสักครู่นะค้าาาาาา เดี๋ยวมาต่อ ใครอ่านแล้ว อยากติชมยังไงก็เชิญเลยค่า---------------