ขออนุญาตครับ : ยังไม่ได้ลงทะเบียนแบบใช้บัตรฯ ครับ

จากกลอน สู่ กาพย์, ฉันท์

สวรรค์ !!! (กลอนหก)

...ค่ำเชัา เจ้าผ่าน ผู้คน................ไย"จน" น้ำใจ นักหนา
สวรรค์ ที่แท้ ใกล้ตา....................รอท่า รับเจ้า เนาพลัน
...ทางสวรรค์ ใช่ไกล เวียนวก........ฤๅรก วิบาก ยากฝัน
แท้"รัก เมตตา" ต่อกัน.................ในทุก สิ่งสรรพ์ สวรรค์เอง

สวรรค์ !!! (กาพย์ยานี ๑๑)

...ค่ำเช้า เจ้าผ่านคน......ไยจึ่งจน น้ำใจหนา
สวรรค์ สิใกล้ตา............เปิดรอท่า เจ้าเนาพลัน
...สวรรค์ ใช่เวียนวก.......ฤๅชัฏรก ยากจักฝัน
แท้รัก เมตตาครัน..........ทุกสิ่งสรรพ์ สวรรค์เอง

สวรรค์ !!! (อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑)

...ค่ำเช้า ปะผู้คน.............ไฉนจน บน้ำใจ
แดนสรวง สิแสนใกล้.........จะเปิดให้ ลุได้พลัน
...ทางสรวง บ่เวียนวก........มิชัฏรก ฤยากฝัน
แท้รัก ละเกลียดกัน...........สถิตมั่น สวรรค์เอง

ผมได้รับคำขอให้แต่งโน่น นี่ บ่อย ๆ ผมจึงเสนอให้เขาค้นที่ผมแต่ง ๆ ไว้แล้วนำไปดัดแปลง
นี่เป็นตัวอย่างที่ผมดัดแปลง กลอนหก เป็น กาพย์ ฉันท์ จึงนำมาเสนอไว้ ขอบคุณครับ

share / toshare