ความเดิมของเหตุ



เรื่องจริงจากคุณ:ปิงปอง นครสวรรค์
เมื่อวันที่ 8 มีนาคม 2557

เตือนไว้ก่อนว่า เรื่องนี้ยาวครับ
วันนี้ ไปทานอาหาร ที่ริมน้ำ เจอ ป้าเดินจูงหลานชาย อายุ 6-7 ขวบ มาที่ ผู้หญิง 2 คน ที่นั่งโต๊ะข้างๆ แล้วถามว่า
"มีโรงทานไหม หิวข้าว จะพาหลานกินข้าว"   สาวคนหนึ่ง ก็ถามว่า "ป้าจะไปไหน"

ป้าบอกว่า "จะไปพระบาทน้ำพุ ไปหาลูกสาว ที่ตาย เมื่อวาน แต่จะไปนั่งรถไฟฟรี ตอนตีห้า ที่ หนองปลิง ไปลงที่ลพบุรี แล้วต่อรถเมล์ไป วัดพระบาทน้ำพุ ตอนนี้ มียี่สิบบาท รอขึ้นรถสองแถว"   

สาวก็บอกว่า "ทานก๋วยจั๊บไหม เดี๊ยวเลี้ยง"  ป้าบอก"ทานไม่ลง" แล้วเดินผ่านไปทางป้อมหนึ่ง
ผมเลยโทรสอบถาม สถานีรถไฟ เช็คตารางเวลา ของรถไฟ   ได้ความว่า รถไฟฟรี มี เที่ยวตีห้าตรง นครสวรรค์เป็นสถานีต้นทาง ไป กทม.

ด้วยความกลัวว่า ป้าและหลานชายตัวกระเปี๊ยก จะตกรถไฟ เพราะ ดึกแล้ว (ขณะนั้น ประมาณสี่ทุ่ม ไม่มีรถสองแถว สถานีรถไฟวิ่งแล้ว)  ป้ามาบอกว่า กะจะนอนข้างทาง แถวริมน้ำ รอเวลาตีสี่กว่าขึ้นรถสองแถวไปสถานีรถไฟ

ผมทานอาหารเสร็จ เลยขี่มอเตอร์ไซต์ ตามไป เจอป้า ยืนรอซื้อลูกชิ้น ที่ร้านริมสุด ติดกับ ชาชักปัตตานี เพราะหลานอยากกินลูกชิ้น  ป้าก็เล่าเรื่องเดิมให้คนขายลูกชิ้นฟัง พอได้ลูกชิ้น ก็ยื่นเงินให้แต่คนขายไม่รับ ป้าก็ขอบคุณใหญ่

ผมก็เลยสอบถาม ว่า "จะไปสถานีรถไฟยังไง"   ป้า บอกว่า   "เดี๊ยว คนขายลูกชิ้น จะไปส่งให้ที่ สถานีรถไฟ"
ผมก็สบายใจ มีคนไปส่งแล้ว เลยนั่งชวนป้าคุย ระหว่างรอ คนขายลูกชิ้น เก็บร้าน

ป้าเล่าให้ฟังว่า มีลูก สามคนเป็น ลูกสาวหมด คนที่เป็นเอดส์ตายเป็นคนโต   คนรองไปทำงาน ขายของเก่าที่ เชียงใหม่ มีลูก สองคนให้ยายเลี้ยง  คนเล็ก ทำงานที่ กทม. มีลูก หนึ่งคนให้ยายเลี้ยง (คนที่พามาด้วย)  ลูกคนกลาง และคนเล็ก ไม่ติดต่อมาเลย 5-6 ปีแล้ว  ป้าก็ไม่มีมือถือ ไม่มีโทรศัพท์  ป้าก็รับจ้างทั่วไปแล้วแต่ใครจะใช้ ได้เงินวันละ 200 300 บาทพอกินไปวันๆ สามีก็ไม่อยู่ เลี้ยงหลานสามคน ด้วยตัวคนเดียว  เอาตัวเล็กสุดมาด้วย ส่วนสองคนโต ฝากคนข้างบ้านดูแลให้

ลูกสาวคนโต เสียเมื่อวาน มีประกาศเสียงตามสายมาว่า ลูกสาวฉัน ตายแล้วให้ไปหาที่วัดพระบาทด้วย เพื่อทำการยกศพให้มูลนิธิ  ป้ามึนงงไปหมด ทำอะไรไม่ถูก จนเพื่อนต้องมาเขย่าตัวให้ตั้งสติ  ป้าเลยยืมเงิน คนข้างบ้าน 50.- เดี๊ยวจะดำนาใช้คืน แล้วขออาศัยรถคนที่มา รพ. จากบ้านที่อยู่ที่ สามง่าม  เพื่อไป ตะพานหิน เพื่อขึ้นรถไฟฟรีไปลพบุรี  คนขับรถมีธุระที่ นว. จึงมาถึง นว. เลยปล่อยป้าลง ป้าเลยเดินมาเรื่อยๆที่ ริมน้ำ แล้วมาเจอผมจึงถ่ายรูป ป้า กับหลาน และ เด็กหนุ่มใจดี ผู้พาป้าและหลานไปส่งที่สถานีรถไฟ

ผมมอบเงินช่วยป้า 200.-สาวนั่งโต๊ะข้างๆ ที่ร้านอาหาร ฝากมา อีก 50.- ช่วยให้ป้าเดินทางไปถึง วัดพระบาทน้ำพุ
ป้าร้องไห้ จะก้มลงกราบที่พื้น รีบห้ามแทบไม่ทัน  แต่ความรู้สึกยังช่วยไม่ถึงที่สุด จึงถ่ายรูป ป้า และหลาน มาโพสต์ลง ณ ที่เฟสบุ๊ค เพื่อช่วยป้าคนนี้ ตามหาลูกสาว อีก 2 คนที่เหลือ


ป้าชื่อ นางกุหลาบ หมอกมืด
อยู่ที่ 221 ม.9 บ้านยางห้าหลุม ต.เนินปอ อ.สามง่าม จ.พิจิตร
มีลูกสาว สามคน
1. สายรุ้ง หมอกมืด (ปู) คนที่เสียชีวิต
2. สายธาร หมอกมืด(ปลา)
3.กนกพร หมอกมืด (เอ)

มีหลาน 3 คน
เกิดจาก คนกลาง (ปลา) 2 คน คือ
1.ทศพล หมอกมืด ป. 5
2. บุญมา หมอกมืด ป.3

เกิดจากคนเล็ก (เอ) 1 คน
ชื่อ บุญมี หมอกมืด อยู่ ป.2 คนที่พามาด้วย
ป้า ไม่รู้หนังสือ อ่านไม่ออก เลยไม่รู้ว่า เด็กแต่ละคน อายุกี่ขวบ
ใครรู้จัก ลูกสาว ป้า สองคนที่เหลือ ช่วยบอกด้วยว่า พี่สาวคนโต เสียแล้วครับ
ส่วนท่านที่อ่านมาถึงบรรทัดตรงนี้ หากท่านเห็นใจ ป้าคนนี้ สิ่งท่านจะช่วยเหลือได้
ก็คือ การแชร์ ข้อมูลนี้ ไปให้ถึง ลูกสาวป้า หรือ คนรู้จัก ลูกสาวป้า ครับ
ขอบคุณล่วงหน้า สำหรับผู้ใจบุญทุกท่านครับ

เรื่องราวมันดูน่าเศร้าใช่ไหม แต่แล้ว...

ความจริงของป้าติ่งก็ถูกเปิดเผย..

เมื่อมีผู้ให้ข้อมูลว่าพฤติกรรมของป้าติ่งที่แกได้เล่ามาให้แก่ผู้หวังดีฟัง ช่างต่างกันสิ้นเชิง...

"นางสาวกุหลาบ หมอกมืด
ชื่อเล่นว่า ติ่ง
ต่อไปนี้ ขอเรียกว่า ป้าติ่ง นะครับ
ป้าติ่ง อาศัยอยู่ ตามทะเบียนบ้านที่อยู่ในบัตรประชาชน
มีสามี ชื่อหวัง ทำงานก่อสร้าง อยู่ที่ กทม. ส่งเงินมาให้ใช้ ดูแลลูก ทุกเดือน  (ต่างจากข้อมูลก่อนว่าไม่มีสามี หาเลี้ยงเพียงลำพัง)

มีลูก 7 คนเกิด  (ไหนว่ามีแค่ 2 ล่ะป้า)   จาก สามี คนก่อน 2 คน คือ
1. สายรุ้ง หมอกมืด(ปู)
2. สายธาร หมอกมืด(ปลา)

และเกิดจาก สามีคนที่ชื่อหวัง 5 คน
3.กนกพร หมอกมืด(เอ)
4.ทศพล หมอกมืด
5.บุญมา หมอกมืด
6.บุญมี หมอกมืด
7. อีกคนไม่รู้ชื่อจริง

แต่เรียงลำดับตามชื่อเล่น ได้ว่า
4.ขนมต้ม
5.แบ้
6.เกาะ
7.แกะ

เด็กในรูปที่ป้าติ่งอ้างว่าเป็นหลาน ก็เป็นลูกคนสุดท้องของป้าติ่ง

และลูกทุกคนยังมีชีวิตอยู่ รวมทั้ง ลูกสาวคนโตด้วย

ส่วนพฤติการณ์ของป้าติ่ง ก็ประมาณนี้ที่ผมประสบเจอ ก่อนหน้านี้ จะอ้างว่าไปหาสามีที่อยู่ กทม. แต่ไม่มีเงิน
ป้าติ่งเดินสายหากิน ตามงานวัด อำเภอต่างๆ ในจ.พิจิตร ที่ยืนยันคือ อำเภอตะพานหิน ตอนหลังเริ่มมีคนในท้องถิ่นรู้แกว เลยต้องออกมาหากินต่างถิ่น และเพิ่งออกมาจากพิจิตร เมื่อวาน( 8 มีค 57) เพราะเพื่อนผู้ให้ข้อมูล บอกว่า วันที่ 7 มีค 57 ยังเห็นนั่งกินเหล้าที่ หมู่บ้านอยู่เลย สำคัญที่ เพื่อนสามคนยืนยันตรงกันว่า ชอบกินเหล้า และเป็นวัณโรคด้วย



เฮ่อ...ยังมีคนแบบป้าติ่งเยอะในสังคม  ใช้ความเมตตาสงสารเป็นช่องทางทำมาหากิน  โดยไม่คิดว่ายังมีอีกหลายคนต้องการความช่วยเหลือ แต่กลับต้องขาดโอกาสนั้นไปเพราะบุคคลเฉกเช่นนี้...........

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=747627195282743&set=a.337042466341220.91194.334811229897677&type=1&theater



ปล.ลบเนื้อหาเดิมแล้วนะค่ะ



แท็กผิดขออภัยนะค่ะ