ตอนนี้แฟนเราอยู่ม.6 แล้วเราก็อยู่ม5 เราอยากเข้าคณะอินเตอร์กันทั้งคู่เลยแบบช่วงนี้เรียนหนักมาก ทั้งเราทั้งเค้าไม่ค่อยมีเวลาให้กัน ประเด็นมันคือเราเหนื่อยมากที่จะต้องทำทุกๆอย่างให้ดีพร้อมกัน ทั้งเรียนในรร เรียนข้างนอกเพื่อจะเข้าอินเตอ แล้วก้ยังต้องดูแลแฟนด้วย คือเรารู้สึกว่าเราเหนื่อยมากๆอ่ะแค่เวลาให้ตัวเองมันยังไม่มีเลยจะเอาเวลาไหนไปให้แฟนอีก แค่เรียนก็จะตายแล้ว แล้วแบบเฉลี่ยนะอาทิตนึงเจอกันวันเดียววันละไม่ถึงครึ่งชม คือเราเรียนพิเศษวันเสาตอนเยนเสดช้ะเขาก้จะมานั่งรอ แต่แบบเราเรียนเสดมันเหนื่อยละอ่ะล้ามาทั้งวัน มันหมดรมจะไปดูหนังไปทำอะไรๆต่อแล้วจิงๆแล้วเราก็มีอีกอย่างด้วยคือเรารู้สึกกับเค้าไม่เหมือนเดิม เรารู้สึกตอนช่วงเป็นสถานะคนคุยมันดีกว่าตอนเป็นแฟนเยอะเลย เค้าเยอะเกินอะ แบบเรารู้เว่ยว่าเค้าดีมากๆ จะให้มาใช้เหตุผลว่าเขาดีเกินไปมาเลิกมันก้คงไม่ใช่ แต่เค้าชอบแบบหวานก้หวานจนเลี่ยนเสี่ยวก้เสี่ยวจนจะอ๊วก แบบเช่นนะเช่น เราบอกว่าคถจังอยากเจอ เขาตอบว่าถึงตัวจะห่างแต่ใจไม่เคยห่างแล้วก็อะไรเลี่ยนๆเสี่ยวๆอีกตึมแบบที่ใครเห็นเป็ยอันว่าเงิ้บ เออครั้งแรกฟินยอมรับเลอแต่พอเป็นแบบนี้ทุกครั้งมันเริ่มจะอ๊วกแล้วอ่ะคือมันเยอะมากเว้ยเยอะเกินมันน่าเบื่ออ่ะ ละก็เป็นผชเซ้นซีทีฟด้วยบางทีมาร้องไห้ใส่เราทั้งที่เรื่องที่ทะเลาะกันมันไม่แรงเลยแบบก็งงดีอ่ะ คือเค้าดีอะใช่นะแต่เราว่าบางทีคนที่ดีกับคนที่ใช่มันคนละคนกันอ่ะคนที่ใช่อาจจะไม่ต้องดีเสมอไป เราไม่ชอบเค้าอย่างนึงคือก็คบกันแล้วนะทำไมยังจะต้องมาเฟคใส่เราอยู่แบบดีอ่ะดีมากกไม่มีที่ติไม่ยอมแสดงนิสัยของตัวเองออกมาให้เหนเลยทำให้เวลาเราอยู่ด้วยแล้วอึดอัดอ่ะ แบบความรู้สึกเราตอนนี้นะอยากกลับไปเป็นเพื่อนกันมากกว่าอ่ะมันดีกว่าตอนเป็นแฟนเยอะเลย รู้สึกได้ลึกๆว่าตอนคบไม่ใช่เพราะรักจิงๆ ยังไม่เข้าใจคำว่ารักมากพอ แต่แค่เพราะความ"อยาก'มีแฟน ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร เพราะเค้าทำตัวเลี่ยนๆหรอหรือว่าเพราะห่างกันไม่ค่อยมีเวลาให้กันหรือเพราะเราไม่ได้รักเค้าตั้งแต่แรกอยู่แล้วแต่มันดันเปนคำว่าหลง พอมาคบกันจิงๆถึงรู้ว่าไม่ใช่ เราควรทำไงต่อไปดีรักต่อไปมั้ยหรือควรจบกันแค่นี้ถ้าเขายังไม่ใช่ แต่ใจจิงก็อยากจบมากกว่ายื้อต่อไป เพื่อนๆมีวิธีบอกเลิกอ้อมแบบเบาเบาเจ็บน้อยสุดมั้ยค่ะ ยินดีอ่านทุกความคิดเห็นเลยค่ะ ชีวิตมันเศร้า