สุริยะเบิกฟ้า                           สุริยาจะสาดแสง
เมฆหมอกกระจ่างแจ้ง                            ระวิแรงแสดงฉาย
               อาทิตย์ผิลาลับ                นภดับสุรีย์หาย
ความมืดชโลมกาย                            ศศิกรายทิฆัมพร
               ราตรีมิมืดมิด                ฤ เพราะฤทธิ์รชนีกร
เด่นเหนือชโลทร                            ก็สะท้อนตระการตา
               ดาราระยิบแย้ม                ดุจะแต้ม ณ เวหา
พราวพร่างกระจ่างฟ้า                            สิริลักษณ์ประดับทรวง


ปล. อินทรวิเชียรฉันท์บทนี้ จขกท แต่งเมื่อหลายปีก่อนค่ะ (ประมาณ ม.ปลาย) พอวันนี้จัดเอกสารในคอมก็ไปเจอ เลยเอามาโพสให้เพื่อนๆ ช่วยกันติชม แนะนำหน่อยค่ะ ว่าควรแก้ไขยังไง เพราะ จขกท ร้างลาการแต่งโคลงกลอน ไปนานมากๆๆๆๆ อีกอย่างก็เรียนสายวิทย์มาตลอด เจอแต่สูตรฟิสิกส์ สูตรเคมี ก็เลยอาจจะไม่เพราะ ไม่สละสลวยเท่าไร

ปล.2 ฉันท์บทนี้แต่งด้วยความบังเอิญค่ะ พอดีตอนนั้นมีเพื่อนมาขอให้ช่วยแต่ง แต่พอแต่งเสร็จแล้วชอบก็เลยเก็บไว้จนลืม เพิ่งมาเจอค่ะ