สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาวพันทิปทุกคน วันนี้เราอยากมาขอคำปรึกษาค่ะ เราเคยตั้งกระทู้แล้วทีนึง แต่เราแปะลิงค์ไว้ไม่เป็น เรื่องที่สามีเรามีเมียน้อย
มาวันนี้เราอยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆ ค่ะ เข้าเรื่องกันเลยนะ คือหลังจากเกิดเรื่องขึ้นสามีเราทำตัวดีขึ้นค่ะเหมือนเป็นปกติแต่หลังจากนั้รหนึ่งเดือนเรามารู้ความจริงทีหลังว่าเค้าสองคนยังไม่เลิกกัน ยังแอบคิดต่อกันอยู่โดยครั้งนี้สามีเราเนียนขึ้น ทำให้เราไม่คิดระแวง คิดว่าเค้าสองคนเลิกกันจริงๆ
ที่เรื่องมันแดงขึ้นมาอีกเพราะฝ่ายหญิงจงใจจะเลิกกับสามีเรา เนื่องจากก่อนหน้านั้นสามีเราไม่ค่อยไปหาเธอ ไปเจอเธอ เธอเลยน้อยใจ เสียใจ ประกอบกับเธอเริ่มมีเสี่ยมาชอบ เธอเลยต้องตัดสัมพันธ์กับสามีเรา โดยจงใจให้เรารู้
หลังจากนั้นเราก็ได้คุยกัน เรากับเมียน้อยสามีเรา เธอเล่าให้เราฟังทุกอย่างเกี่ยวกับสามีเรา สามีเคยพาเมียน้อยมานอนในห้องนอนช่วงที่เราและแม่สามีไม่อยู่ด้วย เรื่องทุกเรื่องที่สามีโกหกเรา ไม่ว่าจะเป็นการแอบแม้มตังค์ เรื่องโกหกเพื่อไปหาเมียน้อย สารพัดเลยค่ะ เธอบอกว่าเธอจริงใจถึงได้มาบอกเรา อบากให้เรารู้ว่าสามีเป็นคนยังไง เรากับเธอนั่งคุยกันทั้งวันค่ะวันนั้น ซึ่งเธอก็ได้ความจริงหลายอย่างที่เธอโดนโกหกไปเช่นกัน
เธอบอกว่ายังไงก็ไม่คิดหวนกลับมาหาสามีเราแน่นอน เธอเกลียดมาก นู่น นี่ นั้น บลาๆๆๆ
มาครั้งนี้เราเสียใจยิ่งกว่าครั้งก่อน เพราะครั้งนี้เราพยายามปรับ พยายามเต็มที่แล้ว แต่เค้าก็ยังทำกับเราได้ เค้าขอโอกาสเราอีกครั้ง คราวนี้เค้าร้องไห้ฟูมฟายใหญ่โต ทำแม้กระทั่งก้มลงกราบ ซึ่งเราไม่เคยเห็นเค้าเป็นแบบนี้ แนะใจอ่อนอีก 555
เรื่องครั้งที่สองนี้เกิดช่วงเดือน กพ จนแล้วจนรอดเราก็ให้ยังให้อภัยในความผิดครั้งที่สองของเค้า ทุกอย่างดำเนินมาอย่างปกติจนถึงปัจจุบัน สามีทำตัวดีขึ้นมาก เอาใจเรรมากขึ้น ใส่ใจเรามากขึ้น นี้ก็ล่วงเลยมาประมาณสามเดือนแล้ว แต่ ณ เวลาเราไม่แน่ใจว่าเรามีความสุขจริงๆ หรือเปล่า
ปัญหามันคือบางครั้งเหมือนเราฝืนยิ้ม ฝืนร่าเริง ฝืนมีความสุข ซึ่งบางทีมันก็มีความสุขจริงๆ แต่มันเหมือนสุขไม่เต็มที่ เราไม่เคยลืมได้เลยในสิ่งที่สามีทำกับเราไว้ เวลานอนในห้องจะนึกถึงสิ่งที่พวกเค้าทำในห้อง ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ยังชัดเจนเหมือนพึ่งเกิดเรื่อง มันเจ็บมาก เสียใจมาก แต่ก็รักมาก
เมื่อคืนเราเปิดใจคุยกับสามีแล้ว ว่าเรื่องระหว่างเรามันไม่เหมือนเดิม เค้ารับรู้และก็คิดมาตลอด เค้ารู้ว่าเราไม่เหมือนเดิม แต่เค้าบอกว่าเค้าเหมือนเดิม เค้าให้โอกาสเราตัดสินใจอีกครั้งว่าจะอยู่หรือจะไป
เรามีคำตอบในใจอยู่แล้วคือจะไป และที่เรามาตั้งกระทู้ในวันนี้เราอยากมาขอคำปรึกษาเรื่องที่เราจะให้ชีวิตต่อไปยังไงหลังจากที่ไม่มีเค้า
เราคบกับสามีมาเกือบเจ็ดปี โดยที่พึ่งพาเค้ามาโดยตลอด ทางบ้านเราจนค่ะ สามีช่วยเราตลอด หลังแต่งงานกันเราก็ทำงานช่วยบ้านสามี ไม่เคยทำงานที่ไหน ไม่เคยไปไหน อยู่แต่บ้าน ไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคม
เราเหมือนเป็นเสาหลักของครอบครัวเรา เราไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง คือเราไม่เคยทำอะไรโดยที่ไม่มีเค้า
ใจนึงเราค่อนข้างกลัวการเริ่มต้นใหม่ หรืออาจจะว่าเราขี้ขลาดก็ได้ แต่อีกใจนึงเรากระหายใคร่รู้อยากเปลี่ยนโลกใหม่ เปลี่ยนมุมมองชีวิตใหม่ อยากมีเพื่อนมีสังคม
เรารู้ค่ะว่าเรายังรักเค้ามาก ถ้าเลิกกันไปเราเจ็บแน่ๆ แต่เราก็รุ้ว่าถ้าเรายังคบกันมันจะแย่ เพราะเรามันเป็นคนลืมยาก ถ้าเราลืมหรือทำใจไม่ได้เราก็ยังต้องจมอยู่กับอดีตอย่างนี้
ขอความกรุณาเพื่อนๆ ชาวพันทิปแนะนำเราด้วยเถอะค่ะ เราคิดอะไรไม่ออก กลัวไปซะหมด ไหนจะห่วงพ่อแม่อีก กลุ้มค่ะกลุ้ม
เพิ่มเติมปีนี้เราอายุ 24 วุฒิการศึกษาแค่อนุปริญญาค่ะ
ขออภัยถ้าพิมพ์ผิดพิมพ์ในมือถือ มีอะไรสงสัยถามเราได้ค่ะ
อยู่หรือไปใจก็เจ็บ
มาวันนี้เราอยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆ ค่ะ เข้าเรื่องกันเลยนะ คือหลังจากเกิดเรื่องขึ้นสามีเราทำตัวดีขึ้นค่ะเหมือนเป็นปกติแต่หลังจากนั้รหนึ่งเดือนเรามารู้ความจริงทีหลังว่าเค้าสองคนยังไม่เลิกกัน ยังแอบคิดต่อกันอยู่โดยครั้งนี้สามีเราเนียนขึ้น ทำให้เราไม่คิดระแวง คิดว่าเค้าสองคนเลิกกันจริงๆ
ที่เรื่องมันแดงขึ้นมาอีกเพราะฝ่ายหญิงจงใจจะเลิกกับสามีเรา เนื่องจากก่อนหน้านั้นสามีเราไม่ค่อยไปหาเธอ ไปเจอเธอ เธอเลยน้อยใจ เสียใจ ประกอบกับเธอเริ่มมีเสี่ยมาชอบ เธอเลยต้องตัดสัมพันธ์กับสามีเรา โดยจงใจให้เรารู้
หลังจากนั้นเราก็ได้คุยกัน เรากับเมียน้อยสามีเรา เธอเล่าให้เราฟังทุกอย่างเกี่ยวกับสามีเรา สามีเคยพาเมียน้อยมานอนในห้องนอนช่วงที่เราและแม่สามีไม่อยู่ด้วย เรื่องทุกเรื่องที่สามีโกหกเรา ไม่ว่าจะเป็นการแอบแม้มตังค์ เรื่องโกหกเพื่อไปหาเมียน้อย สารพัดเลยค่ะ เธอบอกว่าเธอจริงใจถึงได้มาบอกเรา อบากให้เรารู้ว่าสามีเป็นคนยังไง เรากับเธอนั่งคุยกันทั้งวันค่ะวันนั้น ซึ่งเธอก็ได้ความจริงหลายอย่างที่เธอโดนโกหกไปเช่นกัน
เธอบอกว่ายังไงก็ไม่คิดหวนกลับมาหาสามีเราแน่นอน เธอเกลียดมาก นู่น นี่ นั้น บลาๆๆๆ
มาครั้งนี้เราเสียใจยิ่งกว่าครั้งก่อน เพราะครั้งนี้เราพยายามปรับ พยายามเต็มที่แล้ว แต่เค้าก็ยังทำกับเราได้ เค้าขอโอกาสเราอีกครั้ง คราวนี้เค้าร้องไห้ฟูมฟายใหญ่โต ทำแม้กระทั่งก้มลงกราบ ซึ่งเราไม่เคยเห็นเค้าเป็นแบบนี้ แนะใจอ่อนอีก 555
เรื่องครั้งที่สองนี้เกิดช่วงเดือน กพ จนแล้วจนรอดเราก็ให้ยังให้อภัยในความผิดครั้งที่สองของเค้า ทุกอย่างดำเนินมาอย่างปกติจนถึงปัจจุบัน สามีทำตัวดีขึ้นมาก เอาใจเรรมากขึ้น ใส่ใจเรามากขึ้น นี้ก็ล่วงเลยมาประมาณสามเดือนแล้ว แต่ ณ เวลาเราไม่แน่ใจว่าเรามีความสุขจริงๆ หรือเปล่า
ปัญหามันคือบางครั้งเหมือนเราฝืนยิ้ม ฝืนร่าเริง ฝืนมีความสุข ซึ่งบางทีมันก็มีความสุขจริงๆ แต่มันเหมือนสุขไม่เต็มที่ เราไม่เคยลืมได้เลยในสิ่งที่สามีทำกับเราไว้ เวลานอนในห้องจะนึกถึงสิ่งที่พวกเค้าทำในห้อง ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ยังชัดเจนเหมือนพึ่งเกิดเรื่อง มันเจ็บมาก เสียใจมาก แต่ก็รักมาก
เมื่อคืนเราเปิดใจคุยกับสามีแล้ว ว่าเรื่องระหว่างเรามันไม่เหมือนเดิม เค้ารับรู้และก็คิดมาตลอด เค้ารู้ว่าเราไม่เหมือนเดิม แต่เค้าบอกว่าเค้าเหมือนเดิม เค้าให้โอกาสเราตัดสินใจอีกครั้งว่าจะอยู่หรือจะไป
เรามีคำตอบในใจอยู่แล้วคือจะไป และที่เรามาตั้งกระทู้ในวันนี้เราอยากมาขอคำปรึกษาเรื่องที่เราจะให้ชีวิตต่อไปยังไงหลังจากที่ไม่มีเค้า
เราคบกับสามีมาเกือบเจ็ดปี โดยที่พึ่งพาเค้ามาโดยตลอด ทางบ้านเราจนค่ะ สามีช่วยเราตลอด หลังแต่งงานกันเราก็ทำงานช่วยบ้านสามี ไม่เคยทำงานที่ไหน ไม่เคยไปไหน อยู่แต่บ้าน ไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคม
เราเหมือนเป็นเสาหลักของครอบครัวเรา เราไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง คือเราไม่เคยทำอะไรโดยที่ไม่มีเค้า
ใจนึงเราค่อนข้างกลัวการเริ่มต้นใหม่ หรืออาจจะว่าเราขี้ขลาดก็ได้ แต่อีกใจนึงเรากระหายใคร่รู้อยากเปลี่ยนโลกใหม่ เปลี่ยนมุมมองชีวิตใหม่ อยากมีเพื่อนมีสังคม
เรารู้ค่ะว่าเรายังรักเค้ามาก ถ้าเลิกกันไปเราเจ็บแน่ๆ แต่เราก็รุ้ว่าถ้าเรายังคบกันมันจะแย่ เพราะเรามันเป็นคนลืมยาก ถ้าเราลืมหรือทำใจไม่ได้เราก็ยังต้องจมอยู่กับอดีตอย่างนี้
ขอความกรุณาเพื่อนๆ ชาวพันทิปแนะนำเราด้วยเถอะค่ะ เราคิดอะไรไม่ออก กลัวไปซะหมด ไหนจะห่วงพ่อแม่อีก กลุ้มค่ะกลุ้ม
เพิ่มเติมปีนี้เราอายุ 24 วุฒิการศึกษาแค่อนุปริญญาค่ะ
ขออภัยถ้าพิมพ์ผิดพิมพ์ในมือถือ มีอะไรสงสัยถามเราได้ค่ะ