ย้อนนานไปนิดกว่าจะตัดสินใจเล่าเรื่องประทับใจแรกที่สะเมิง เลยอยากมาแบ่งปัน เผื่อต้นปีหน้าใครสนใจอยากมาเก็บสตรอเบอร์รี่สดๆที่เชียงใหม่กิน
มาเชียงใหม่ก็หลายครั้ง หลายครา ครั้งนี้ฤกษ์งามยามดี ได้มีโอกาสไปเก็บสตรอเบอร์รี่ถึงไร่ เรียกว่าใฝ่ฝันมานานแล้วว่างั้นเหอะ
ไปกันเลยดีกว่า  ขามาเรานั่งเครื่อ' Lion air มาจาก กทม. ขึ้นที่ดอนเมือง เนื่องด้วยเห็นโฆษณาในเน็ทว่าเป็นสายการบินเปิดตัวใหม่ ราคาไม่แพง
ได้ตั๋วมาราคา 700 บาท รวมภาษีแล้วอยู่ที่ประมาณ 815/คน  เวลามาถึงโดยประมาณ 40 นาที  ก็โอเคนะคะ เบาะหนังใหม่ กลิ่นใหม่ออก รึ่มรั่มเลย

มาถึงคืนแรกก็ต้อง ร้านนี้เลย " ต๋องเต็มโต๊ะ" ( แต่ตอนนี้เปลี่ยนชื่อให้ใหม่แล้วนะ เป็น "ต๋องโต๊ะเต็ม" ไปทีไร โตีะเต็มทุกที ) มาแต่หัววันหน่อยก็ดีนะคะ หลัง 18.00 น. ไปแล้ว ยืนรอคิวอย่างเดียวค่ะ

อิ่มกันไปนะคะ   กะข้าวนึ่ง 4 ห่อ  
ตบท้ายด้วยนี่ก่อนนอน


ตื่นมาเช้าวันศุกร์ค่ะ มีเวลานิดหน่อย ก่อนเดินทางไปสะเมิง เราไปแวะ กาดบ้านฮ่อ อีกหนึ่งตลาดที่โดดเด่นไม่เหมือนใคร อยู่บนถนนเจริญประเทศซอย 1
มีทุกวันศุกร์ เริ่มตั้งแต่เวลา 06.00 – 12.00 น. โดยสถานที่ของกาดนั้นเป็นบริเวณบ้านเก่าแก่อายุกว่า 100 ปี ติดกับไนท์บาซาร์เลยค่ะ
เคยเดินแต่กลางคืน พอมาเห็นกลางวัน คนละเรื่องเลย  เดินแวะชิมอะไรนิดหน่อย


จากนั้นไปแวะสูดอากาศเย็นๆนิดหน่อยที่ ม่อนแจ่มค่ะ ได้ภาพมานิสนึง [/img]


ออกเดินทางต่อเลยค่ะ รอบหน้ามารีวิว ม่อนแจ่มให้ดูนะคะ
จากม่อนแจ่มไปสะเมิงใช้เวลา 1 ชม. เนื่องจากไม่ชำนาญทาง ทางโค้งเยอะ เส้นทางเดียวกะเส้นที่ไปปายเลยค่ะ เกือบเมารถอ้วกแตก
ทางมีขรุขระบ้างบางครั้ง แต่คนขับเราก็ลุยเต็มที่เหมือนกัน เหยียบกระจาย  น้ำหมากแทบกระเด็น เราไปถึงประมาณบ่าย 4 กว่าๆ มีแดดหน่อยๆ  ไปถึงก็สำรวจเลยค่ะ  สวนดอยแก้ว เป็นศูนย์เรียนรู้ด้านการเกษตรโดยปราชญ์ชาวบ้าน นายวิทยา นาระต๊ะ เกษตรกรผู้ปลูกสวนสตรอเบอรี่บนเนื้อที่ยี่สิบกว่าไร่ เป็นสวนที่ปลูกสตรอเบอรี่ปลอดสารพิษ จนประสบความสำเร็จแล้วนำไปเผยแพร่ ถ่ายทอดแนวคิดการทำเกษตร ให้แก่ผู้อื่นจนเป็นที่ศึกษาดูงานของเกษตรและประชาชนทั่วไป ทั้งในจังหวัดและต่างจังหวัด สวนดอยแก้ว เป็นสวนเปิดให้นักท่องเที่ยวสามารถเข้าเก็บเองได้ ไร่ใหญ่มาก สมคำร่ำลือ
เสียดายถ่ายรูปมาน้อยมาก ห่วงแต่กิน แต่เก็บสตรอเบอร์รี่อย่างเดียวเลย แบบว่าตื่นตาตื่นใจมาก
สตรอเบอร์รี่ที่เก็บได้
เก็บแล้วซื้อกล่องมาแพคเองเลย 55555++++ เหมือนผู้ผลิตสุดๆ
(จริงๆที่ไร่เค้าก็มีแพ็คให้แหละ แต่เรา เอามาฝากหลายคน เลยมาซื้อกล่องกระดาษข้างนอก ใบละ 12 บาท แพ็คเอง ได้ฟิวส์ม๊ากกกก

ตอนเย็นขอนำเสนอร้านอาหารและที่พักแถวไร่ค่ะ ชื่อว่า ร้าน รวย บ่อแก้ว & บ้านมะม่วงหลวง เกสท์เฮ้าส์ เราพักที่นี่ค่ะ
จริงๆตั้งใจพักที่ไร่ แต่เนื่องจากอากาศหนาวมากกกกกกกกกก  
อุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็ว  นี่แค่ 5 โมงเย็นเองนะ
จึงไม่สามารถทนความหนาวได้ ห้องพักใหม่ สวย ถูก สะอาดค่ะ เจ้าของน่ารักและใจดีมากๆด้วย  อาหารอร่อยแบบลืมไม่ลงจริงๆ ติดใจที่สุด เห็นจะเป็นฮังเล  ถึงกับขนาดซื้อใส่ถุงกลับไปกินกรุงเทพอีก ครึ่งโลกันเลยทีเดียว



วันนี้ขอจบรีวิวสอยดอยแก้วสตรอเบอร์รี่แต่เพียงเท่านี้ วันหน้าฟ้าใสจะมารีวิว  กินไปแอ่วไป ให้ชมกันอีกนะคะ
ถ้าผิดพลาดประการใด ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ