เราพึ่งตั้งกระทู้นี้กระทู้แรกค่ะ ปกติเคยแต่อ่าน ตื่นเต้นมาก 5555

**** หลายคนบอก เราเล่าเรื่องอะไรแล้วชอบเล่างงค่ะ ถ้างงก็ขอโทษด้วยนะคะ ^^


เริ่มเลยนะคะ  คือ เรามีแฟนอยุ่ค่ะ คบกันตั้งแต่ตอนม.6 ค่ะ ตอนนี้จะขึ้นปี1 แล้ว เมื่อก่อนเจอกันทุกวันค่ะ
แต่ตอนนี้ค่อนข้างห่าง ตอนนี้ประมาน1 เดือน หรือ 2เดือน บางทียังไม่เจอกันเลย สำหรับเราเราว่ามันนานค่ะ
คือเค้ามีเหตุผลค่ะ เค้าบอกเค้าทำงาน อันนี้เรารู้ค่ะ เค้าทำงานจริงๆ หยุดวันอาทิตย์วันเดียว  ทำงานตอน9โมง - 10โมง แล้วแต่จะไปค่ะ
เลิกก็เวลาไม่แน่นอนค่ะ บางที 5-6โมง บางที3ทุ่มยังไม่เลิกเลย แต่เรื่องเวลางานเรารู้ค่ะ เค้าไม่ได้โกหกหรือชิ่งไปไหน
เวลางานก็คุยโทรสับได้บางทีค่ะ (งงมั้ยค่ะ -0-)

ตอนแรกที่พึ่งจบม.6ก็ วันอาทิตเค้าก็จะพยายามมาหาเราค่ะ อาทิตเว้นอาทิตแล้วแต่ว่างค่ะ บางที2อาทิตแต่ไม่นานค่ะ
แล้วมีอยุ่ช่วงนึงคือเรางี่เง่ามากๆ แฟนเราจะมาหาจะพาไปเที่ยวค่ะ คือทะเลาะกันนิดหน่อยค่ะ แต่เรายังงอลไม่หายค่ะ เราเลยบอกว่าไม่ไป
แต่เค้าขับรถออกมาแล้วค่ะ เค้ายืนยันว่าจะมา แต่เราบอกถึงมาเราก็ไม่ออกไปหา (เหตุผลจริงๆคือ มันจะเที่ยงแล้วค่ะ
เราออกลำบาก ออกไปก็ไปได้แค่แปปเดียว แล้วเราก็งอลๆอยุ่ด้วยเลยไม่ได้ไป แต่เราไม่ได้บอกเหตุผลเรื่องเวลาค่ะ)


แล้วหลังจากนั้นก็ทะเลาะมาเรื่อยๆค่ะเรื่องเล็กๆน้อยๆเกือบอาทิต ก็มีเรื่องที่เราโกรธมากๆค่ะ แล้วเราตัดสาย คือตอนนั้นเราไม่ไหวแล้วค่ะ
แต่คิดว่าเค้าก็ต้องง้อ แต่แฟนเราไม่ง้อค่ะ แฟนเราหายไปเลย จนเราเราต้องไปถามเองว่า จะเอายังไงกันแน่ แฟนเราบอกว่า เรางี่เง่าเกินค่ะ
แล้วเราก็เป็นฝ่ายไปง้อแฟนเอง คือตอนนั้นยอมทุกอย่างค่ะ ยอมเปลี่ยนนิสัย ยอมหมดค่ะ ยอมถึงขั้นบอกว่า เราจะยอมให้แฟนเราทิ้งเราไปเอง
เราจะไม่ไปจากเค้า(เว่อมากๆ แต่พูดไปจริงๆนะ -0-555) เราขอโอกาสเค้า ขอแก้ตัว ขอร้องจนเราไม่ขอร้องแล้ว คือเราตัดใจจริงๆตอนนั้น
เรากำลังพิมร่ำลาเลยค่ะ แล้วเค้ามาบอกว่า เค้าใฟ้โอกาสเราแก้ตัว คือตอนนั้นถามว่าดีใจมั้ย ก็ดีใจนะ อต่เฉยๆมากกว่า คิดว่าแบบ
กูจะไปแล้ว มาให้ตอนกูตัดใจเนี่ยนะ แต่เราก็เอาค่ะ เราแก้ตัวเพราะเราเป็นคนไปขอร้องเค้าเอง (มารู้ทีหลังว่า อฟนดัดนิสัยเฉยๆ เค้าบอกเรา ไม่รู้จริงมั่ย
เค้าบอกว่าตอนนั้นเรางี่เง่าเกินไปจริงๆ)


แล้วหลังจากนั้นก็ดีขึ้นค่ะ เราก็งี่เง่าน้อยลง ให้เวลาเค้าเยอะขึ้นค่ะ หลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกันค่ะ
ประมานเดือนนึง งานบวชพี่ชายแฟนค่ะ เค้าชวนเราไป ก็ได้เจอกัน แล้วก็เจอตอนสอบ gat pat ค่ะ แล้วหลังจากสอบ ประมานอาทิตนึง ก็เจอกันอีก2ครั้ง
แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยค่ะ เดือนกว่าแล้วค่ะ คือเราว่าเค้ามีเวลาพอที่จะมาหาเราได้นะ แต่เค้าไม่มา เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เค้าอ้างตลอดว่าต้องทำนู่นนี่
แต่เราว่าข้ออ้างอ่า คือเราไม่เข้าใจค่ะ ว่าทำไมไม่มาหา เค้าไม่ได้มีคนอื่นค่ะ เราค่อนข้างมันใจ

แล้วช่วงหลังๆมานี้เราว่าเค้าไม่ค่อยแคร์เรา คือถ้าเราจะโกรธเค้าก็มีง้อบ้าง แต่ไม่ค่อยค่ะ
เราค่อนข้างมีเหตุผลนะ แต่ชอบงี่เง่าตามประสาผู้หญิง(มั้งนะ 5555 ) แล้วบางทีคุยๆกันก่อนนอน ถ้าเรางอลหรืองี่เง่า เค้าไม่ค่อยง้ออ่า
จะไม่คุยให้รู้เรื่องแต่เค้าหลับไปเลย แล้วมาขอโทษตอนเช้า คือเราไม่เข้าใจเรื่องนี้มากๆ เราเคยพูดแล้วนะ เค้าก็รับฟังค่ะ แต่ก็แบบเดิม ไม่เห็นเปลี่ยนอะไร
แล้วเวลาคุยเราเริ่มน้อยลงค่ะ จากเมื่อก่อนตอนแรกเราจะโทรตอนไหนก็ได้ อะไรก็ได้ แต่มาพักหลังๆไม่ค่อยได้โทรค่ะ เวลาเค้าทำงานเราจะรอเค้าโทรมากว่า
เพราะกลัวเค้าไม่ว่าง แล้วตอนกลางคืน ก็มีเวลาประมาน1ชั่วโมง หรือบางทีแค่แปปเดียวที่ได้คุยกัน เวลาเค้าโทรมาแล้วชอบบอกว่า ง่วงนอนแล้ว หรอว่า วันนี้นอนเร็วนะ
เราเลยตอบไปว่า อื้ม ปกติ รู้อยุ่แล้ว ประมานนี้ (ปกติในทีนี้คือ เค้าพูดแบบนี้จนปกติแล้วค่ะ)  

ช่วงไหนที่มันไม่ไหว คือมันรู้สึกแย่มากๆ เราก็จะบอกเค้าค่ะ ว่า
'ถ้าเป็นแบบนี้ ยังรู้สึกแย่แบบนี้ ต่อไปคงไม่รอดแน่เลย' เราจะพูด(พิม) ประมานี้ตลอดค่ะ เวลาเรารู้สึกแย่ๆ (คือเราคุยไลน์กันมากกว่าโทรค่ะ) เวลากลางวันเค้าทำงาน
ก็จะใช้คุยไลน์ค่ะ ก็คุยเยอะบ้างน้อยบ้างแล้วแต่ แต่ช่วงนี้เริ่มน้อยค่ะ คือเค้าจะบอกในไลน์ว่าเค้าจะไปไหน ทำอะไร แต่เค้าไม่รอเราตอบนะ เหมือนบอกให้รู้เฉยๆ
ตอนนี้ก็คุยไลน์บ้าง กลางวันแทบไม่ได้คุยแล้วค่ะ เวลาเค้าทำงาน  ตอนกลางคืนก็เกือบเที่ยงคืนหรือเที่ยงคืนกว่า ถึงจะได้คุย แต่ก็เหมือนเดิมค่ะ คุยแปปนึงเค้าก็บอก
จะนอนแล้ว ง่วง พุ่งนี้ตื่นเร็ว วันนี้เหนื่อย วันนี้ขอนอนเร็วนะ เค้าจะพูดประมานนี้ เกือบทุกวันค่ะ จนเราชินละ แล้วเมื่อ2 -3 วันนี้ค่ะ อยุ่ดีๆเค้าก็บอกว่า
แฟน: 'ไม่ต้องคุยกันทุกวันก็ได้ โทรแค่บางทีเวลาจำเป็น'
คือตอนนั้นเราได้ยิน เราปรี๊ดดแตกค่ะ
เรา: 'ถ้าขนาดนั้นก็เลิกกันเลยดีป้ะ'
แฟน: 'แค่นี้แหละ' แล้วตัดสายไปเลยค่ะ
แล้วเค้าก็ไลน์มาค่ะ
แฟน: พูดไรระวังปาก  (ความคิดเราคือแบบ พูดแรงไปนะ ให้ระวังปาก **ถ้ามีโอกาสจะเคลียคำนี้ค่ะ รับไม่ได้ พูดกับคนอื่นได้ก็ไปพูดสิ่ อย่ามาพูดกับเรา)
เรา: พอเหอะ  ไม่ระวังหรอก ที่พูดไปไม่ผิดหนิ่  ที่อยุ่ตอนนี้มันก็แย่พออยุ่ละ
แฟน: เหอะ
เรา: อืม
แฟน: แย่มากก็พอ รู้อยุ่ละ ทำหน้าที่ของเธอให้เสดไป เลิกดันเลยดีกว่า คิดได้เนอะ ' (ที่เราแปล น่าจะแบบ ก็รู้ว่าตอนนี้แย่อยุ่แล้ว ให้เราไปอ่านหนังสือสอบหน้าที่ของเราให้เสด  
แล้วที่มาพูดว่า เลิกกันดีกว่า คิดได้ไง ) ***ไม่รู้แปลถูกมั้ยนะ
แฟน: ไปละ โชคดี.   (แฟนเราไปนอนค่ะ ตอนนั่นเราไม่ค่อยเข้าใจที่เค้าพิมเลยบอกไปว่า
เรา: อืม ถ้าเลิกแล้วก็บอกด้วย (ปกติเราจะไม่ใช้  อืม. ถ้าอืมคือผิดปกติค่ะ)
เช้า*** แฟน: จะไปรู้เธอหรอ
เรา: อืม
แฟน: ยังไงบอกด้วยนะ
เรา: จะไปรู้เธอหรอ เค้าต้องถามเธอมากกว่านะ เพราะเค้าพยามให้มันดีขึ้น ก็ไม่รู้นะทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ ถ้าคิดว่าอยุ่ต่อแล้วแย่ ก็เลิกไปเถอะ  

แล้วคุยไปคุยมาก็ปกติค่ะ เหมือนดีกัน แต่สำหรับเราเฉยๆ เพราะเรารู้สึกแย่มาก คือสำหรับเราเราว่าแฟนเราเปลี่ยนไปมากกกก
เราว่าเค้าแคร์เราน้อยลง ไม่ค่อยสนใจ ไม่คิดจะมาหา เราว่ามันแย่กว่าเดิมมากๆ ตอนแรกเราว่าจะยื้อให้ถึงตอนเข้ามหาลัย
เผื่อจะดีขึ้น เพราะตอนนี้เค้าอยุ่กับครอบครัว แล้วต้องทำงานอีก แต่เราไม่รู้ว่าเราจะไหวมั้ย
เรารักมากนะ เมื่อก่อนแฟนเราดีมาก มากจนเราขอร้องให้เค้าให้โอกาสเราครั้งที่แล้ว แต่ตอนนี้มันไม่ใช่
เราเริ่มไม่แน่ใจเพราะเค้าเปลี่ยนไปเยอะมากๆเลย  เราเสียใจประจำเลยที่เค้าทำแบบนี้ ที่ไม่สนใจ เราถามว่าเค้าจะมาหาเราวันไหน
จนเราไม่ถามละ เรารู้คำตอบดี

เราเลยมาขอคำปรึกษาว่าเราควรทำไงดี  ถ้าเราเลิกเราก็เจ็บทีเดียว แล้วใช้เวลาทำใจ ถ้าเราอยุ่แบบนี้ ก็เสียใจเรื่อยๆ มันเสียความรู้สึก


***ปล. เรากับแฟนไม่มีปันหาเรื่องเงินค่ะ ที่เค้าไม่มาหาไม่ใช่เพราะไม่มีเงินมาหาเรา (เผื่อบางความคิดเห็นอาจจะคิดว่าเพราะไม่สะดวกเรื่องนี้)
***ปล. เรากับแฟนไม่เคยมีอะไรกันค่ะ เรื่องนี้ตัดออก ถ้าเลิกกันไม่มีพันธะค่ะ ^^