เรื่องมีอยู่ว่า พ่อของเจ้าของกระทู้ไปมีภรรยาน้อยอยู่ต่างจังหวัดสักห้าหกปีแล้ว โดยบ้านหลังที่อยู่ปัจจุบัน มีแม่ พี่สาวและย่าของเจ้าของกระทู้อยู่ เป็นบ้านของปู่ ต่อมาแม่ของเจ้าของกระทู้ป่วยเป็นมะเร็ง  ย่าป่วยเป็นเส้นเลือดสมองตีบ อยู่ในความดูแลของพี่สาวเจ้าของกระทู้ เจ้าของกระทู้ไปเยี่ยมทุกอาทิตย์ ส่งเงินให้แม่กับย่าใช้จ่ายทุกเดือน  ต่อมาทราบว่า พ่อไปก่อหนี้ที่ต่างจังหวัด ลูกติดภรรยาน้อยปลอมแปลงเอกสารของแม่เจ้าของกระทู้ไปขาย โดยพ่อรู้เห็นด้วย
ก่อนหน้านี้พ่อขายที่ดินไปหลายผืนแล้ว แต่ไม่เคยนำเงินมาให้แม่เนื่องจากที่ดินเป็นสินสมรส เจ้าของกระทู้และพี่ได้เดินทางไปคุยกับพ่อที่ต่างจังหวัดโดยเอาย่าไปด้วย พ่อก็พูดจาดีไม่มีอะไรไกล่เกลี่ย เรื่องลูกเลี้ยงไม่ให้ทางเราเอาเรื่อง เราก็ตกลงเพราะเห็นว่า พ่อเค้ารู้เห็นเราไม่อยากเอาเรื่องก็กลับบ้านไม่ได้ทะเลาะกัน ต่อมาย่าเข้า รพ. โทรบอกให้พ่อมาเยี่ยม พ่อพูดว่า ให้รีบตาย ๆ ไปทั้งคู่ ตายเมื่อไรจะกลับไปดูไม่กลับไปเผา แช่งย่าให้ตาย (-่า) สาบานไม่เคยคิดว่าพ่อจะพูดจาอย่างนี้กับย่า ต่อมาย่าออกจากโรงพยาบาล เริ่มหายดี พี่สาวดูแลทำกายภาพให้จนปกติ ย่าบอกให้พ่อกลับมาจัดการเรื่องมรดก เพราะพ่อไม่ยอมกลับมา บอกว่าจะมาตอนย่าตายแล้ว จะไล่พวกเราออกจากบ้าน ด่าเราทุกคำด้วยคำว่า เ-ี้ย -ัตว์  เราไม่เคยได้ยินพ่อเราด่าเราอย่างนี้เลย สาปแช่งเราให้กรรมตกมาที่เราที่ลูก เราบอกย่า ย่าบอกย่าจะให้พร คุ้มครองเรา แม่ก็บอก จะให้พรแก้คำสาปแช่งพ่อ ในชีวิตเรา ไม่เคยคิดว่าจะมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้น พ่อแม่เราเป็นคนยุคเก่า ที่ค่อนข้างมีการศึกษาสูง อบรมเราเป็นอย่างดี แต่ตอนนี้พ่อเรา พูดจาอย่างกับไม่ใช่คนเดิม ราวกับแค้นเรามาเป็นชาติ ซึ่งเราไม่เคยไปก้าวก่ายเรื่องของพ่อ ยกเว้นเรื่องที่ลูกเลี้ยงปลอมเอกสารเอาที่ดินไปขาย ความกตัญญูถ้าต้องทำอย่างที่พ่อต้องการ ก็ต้องอกกตัญญูกับย่ากับแม่ เราอายุไม่น้อยแต่พอเจอปัญหาแบบนี้ก็ทำเอาตบะแตกได้เหมือนกัน สิ่งที่กลัวคือ บาปกรรมในการสาปแช่งจะตกถึงลูกไหม เราไม่อยากให้เขารับทุกข์นี้เลย