เหตุเกิดที่งานทำบุญรำลึกถึงอดีตสส. กอบกุล นพอมรบดีที่ราชบุรี

มันเปนซุ้มอาหารฟรีที่สส.มานิตสั่งมา เปน20-30 ซุ้มเลย เราไปยืนต่อคิวอยู่ซุ้มส้มตำ

ข้างหน้าเราเป็นป้า สักพักมีมนุษย์ป้าอีกคนมาต่อหลังเรา แต่คิวมันยาวไงที่เราต่ออ่ะแล้วทีนี้ยืนได้แปปนึงเว้ย

มนุษย์ป้าข้างหลังรุ้จักคนข้างหน้าขึ้นมาทันที ยื่นมือข้ามหน้าเราไปสะกิดป้าข้างหน้า แล้วชวนคุยว่า

นี่เธอ ได้รับแจกเสื้อยัง(เสื้อรำลึกถึงสส.กอบกุล) ป้าข้างหน้าก็ตอบ ได้แล้วๆ อิป้าบอกหรอๆ

เนี่ยชั้นได้สีดำมา อยากได้สีขาวทำไงดี ไปเปลี่ยนได้ป่าว คุยๆๆบลาๆๆๆอยู่นานสองนาน

ขาก็กระเถิบเบียดเราประหนึ่งคุยกันมันส์ปากแร้วขาเมื่อยเลยขยับขา แต่เอ๊ะ !!

รู้สึกได้ถึงแรงเบียดว่านางกำลังเบียดเรา ขาขยับมากไปกลายเป็นแซงหน้าเรา มองอิกทีอ้าวเห้ย กรุแตกแถว กรุออกมายืนนอกแถวได้ไงวะ

แล้วอิป้ามายืนตีข้างเสมอเราตั้งแต่เมื่อไรกัน แระนางก็คุยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เออ โอเคไม่เปนไร กรุทนได้ กรุแค่ต้องพยายามแทรกตัวเพื่อให้เข้าแถวเหมือนเดิมก้ได้เวลาแถวขยับตัว

สุดท้ายไม่ได้ผล ยังเหมือนเดิม ยังแตกแถวเหมือนเดิม และมุขสุดท้ายที่นางได้เข้าเส้นชัยคือ ชวนคนขายส้มตำคุย

อิป้า : นี่แถวส้มตำอะไรเนี่ย
คนตำ : ตำไทยค่ะ
อิป้า: แล้วแถวนั่นละ
คนตำ : อ่อ ตำปลาร้าค่ะ
อิป้า : อุ้ยไม่เอาอ่ะ กินปลาร้าไม่เปน มันเหม็น ต่อแถวนี้น่ะดีละ งั้นเอาตำไทยครกนึง ไม่เผ็ดนะ

เราคิดในใจ (ขอโทษทีถ้าหยาบ แต่มันเป็นคำออกมาจากใจจริงๆที่พูดออกมาไม่ได้)

อิฝัดป้า นี่ใช่ไหมสิ่งที่ต้องการ กุไปต่อแถวตำปลาร้าก้ได้วะ อิเห้ แม่มมม!! กะเปลี่ยนบรรยากาศกินตำไทยสักหน่อย

ถ้าลูกๆเขาได้เห็นพฤติกรรมแบบนี้ของพ่อแม่เขาๆ จะทำอย่างไร ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

หรือนี่เป็นพฤติกรรมที่วัยทองทุกคนต้องปฏิบัติกัน เกลียดมากๆ ไม่คิดว่าจะไม่มีมารยาทและหน้าด้านได้ขนาดนี้

อยากด่ากราดนะ แต่ไม่กล้า กลัวฝีปากไม่กล้าแกร่งเท่าอิป้า โดนตอกกลับมากลัวเงิบ

ปล. พันทิปคะ ขอเพิ่มแท็กมนุษย์ป้ามนุษย์ลุงเพิ่มด้วยค่ะ รับรองมีเรื่องให้ได้อ่านกันมันส์กระจายแน่ๆ
ปล.2 ขอแท็กชานเรือน เผื่อมีมนุษย์แม่ที่กำลังเข้าสู่วัยทองกลายเป็นมนุษย์ป้าที่เคยทำพฤติกรรมแบบนี้อยู่ได้อ่านค่ะ
จะได้รู้ มันไม่เหมาะสมเลยจริงๆที่จะปฏิบัติแบบนี้ต่อสังคม