เคยเป็นนักเรียนทุนของประเทศทุนหนึ่งค่ะ
ต่อมาอาจารย์ที่ปรึกษาชวนเรียนต่อโท จึงเรียนต่อค่ะ
พอเรียนได้ประมาณ 2 ปี อาจารย์แกมาบอกให้เราลาออกค่ะ พร้อมพาเพื่อนศาสตราจารย์มาอีกท่านเพื่อเข้าพบเรา
เหตุการณ์วันนั้นยังจำมาถึงวันนี้ หากคิดกลับไปเรียนต่อยังมีโอกาศจะกลับไปเรียนต่อที่คณะเดิมอีกดีมั้ยค่ะ
ในเมื่ออากจารย์ท่านนั้น แกเป็นผู้พิจารณาทุนของคณะ โอกาสที่จะได้ทุนยังมีอีกมั้ย
รู้สึกเสียดาย ประสบการณ์ความรู้ทุนต่างๆรางวัลต่างๆที่ได้รับมา ที่สำคัญคงเป็นการเสียดายความรู้
เกรดที่ได้ก็สามกว่า แต่ตอนนี้ประกอบอาชีพครูแล้วค่ะ ทางบ้านแนะนำให้เรียนเพื่อขอใบประกอบวิชาชีพครู
เรื่องเรียนต่ออีกใบปริญญาโทค่อยเก๊บไว้คิดทีหลัง ก็เห็นด้วยกับทางบ้านเพราะโอกาศเรามาทางนี้แล้ว
อย่างน้อยก็ได้ใช้ประสบการณ์ในการสั่งสอนศิษย์มาเพื่ออนาคตอยากเป็นอาจารย์สอนมหาวิทยาลัยในคณะศึกษาศาสตร์ค่ะ
เหตุการณ์ที่โดนเชิญออกโดยอาจารย์ที่ปรึกษาเราผ่านมากว่า 4 ปีแล้วค่ะ คุณแม่ก็เป็นคนพาไปลาออกเองด้วย
คือผู้ใหญ่ผ่านร้อนผ่านหนาวมากว่าเรา ท่านคงมองเห้นลู่ทางอื่นในชีวิตที่เราจะสามารถไปได้ไกลกว่าอ่าค่ะ
คิดเสียใจอยู่เหมือนกันเนื่องจากเพื่อนรุ่นเดียวกันบางคนตอนนี้ก็เรียนใกล้จบปริญญาเอกกันแล้ว บางคนก็มาเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยแล้วค่ะ
สงสารแต่แม่ แม่เป็นคนที่อยากเรียนหนังสือแต่เด็ก แต่ไม่มีโอกาศได้เรียนเนื่องจากปัญหาทางเงินทางบ้าน เราจึงคิดอยากจะเรียนต่อให้สูงที่สุด
ในชีวิตอยากเรียนจบปริญญาเอกซักสาขาหนึ่งที่ตนเองเชี่ยวชาญ และตรงกับประสบการณ์ทำงาน
หากปรึกษาใคร คนอื่นที่ไม่รู้ที่มาก็ต้องมีคำถามเสมอว่า ไม่จบได้ไง เหตุผลอะไรอาจารย์ให้ออก ตอนนี้ก็ยังไม่สามารถทราบเหตุผลอันแน่ชัดของท่าน

ส่วนเรื่องการแต่งงานชีวิตสมรส ไม่มีในหัวเลยค่ะ ทั้งที่ตอนนี้อายุก็ 27 ปีเข้าไปแล้ว กว่าจะเรียนวุฒิครูก็อีก 2 ปี จะได้เรียนเมื่อไหร่ไม่รู้
เรียนต่อโทต่อเอกอีก อายุคงปาเข้าเลข 4 พอดี แต่จะพยายามค่ะ มีท้อเหมือนกันค่ะ เพราะเรามีประวัติอย่างนี้มาก่อน
แต่เชื่อเรื่องความกตัญญู มาตลอดค่ะ ว่าจะสามารถทำให้เรามีบั้นปลายชีวิตสุดท้ายที่สวยงามอย่างที่เคยวาดไว้ค่ะ

1. อยากทราบอายุการทำงานของการเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยค่ะ ว่าสามารถสมัครได้ถึงอายุกี่ปีค่ะ
2. ความล้มเหลวในอดีตของดิฉันมันแย่มากมั้ยค่ะ