ผมพึ่งเคยเล่นครั้งแรกคับ เพราะตอนนี้ผมต้องการคำแนะนำจากเพื่อนๆมากครับ

ผมเป็นเด็กมอปลายคับ คบกับน้องมอห้าซึ่งเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่เราทั้งสองคนก็ชอบผู้หญิงนะครับ มีผู้หญิงมาชอบเราทั้งสองคนเยอะแต่เราทั้งสองคนรู้สึกดีเลยหยอกกันไปหยอกกันมา สุดท้ายเราทั้งสองลองคบกันมาสักระยะนึงแล้ว จากความรู้สึกดีๆก็กลายเป็นความรัก แต่ไม่มีใครรู้เรื่องระหว่างเราสองคน ไปบ้านน้องเขาเจอแม่เขาก็บอกมารับน้องเขาไปเตะบอล เราทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ใครรู้ เพราะบ้านผมถ้าเขารู้เขาก็คงเสียใจรับไม่ได้ แต่มันอึดอัดจริงๆคับ เราสองคนชอบไปเที่ยวด้วยกัน ต้องแอบคบกัน อาจจะเพราะเป็นผู้ชายเหมือนกันเลยเข้าใจกันทุกอย่าง เลยตกลงเป็นแฟนกัน  แต่วันนี้เอง ผมไปเดินเล่นกับน้องเขาปกติ (เซนทรัลสุราษ) ก็นั่งคุยอะไรเรื่อยเปื่อยกันสองคน สักพัก พี่ชายของแฟนผม(แต่อยู่คนละบ้านกันกับแฟนผม) กับเพื่อนของพี่ชาย เดินมาเจอพอดีเห็นผมกับแฟนนั่งด้วยกัน ซึ่งพี่เขารู้ครับว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน เพราะเขาเคยเอาโทรศัพท์ของแฟนผมไปเล่น เลยเห็นประวัติสนทนาในไลน์ (พี่ชายของแฟนผมเป็นนักเลงครับ อายุราว 26ปี) เมื่อเขาเจอหน้าผมกับน้องเขา เขาก็ตะคอกใส่น้องชายเขาว่า "กลับบ้านไปเลย" แล้วก็หันมาตะคอกผมอย่างดัง กลางเซนทรัลสุราษ ว่า "กูหาตัวมานานล่ะ คือคนในไลน์ใช่ไหม ถ้ารักน้องชายกูจริง อย่ามายุ่งกับน้องกู ช่วยไปให้ไกลๆ อย่าให้เจอนะ พูดดีๆด้วยแล้วนะ ถ้ากลับมาคบกับน้องชายกูอีก หรือกลับมาคุยกันอีก เจอดี เจ็บตัวแน่" แน่นอนครับ ผมทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วมาเป็นพวกเลย ผมอายคนแถวนั้นมากครับ สายตาพี่ชายของแฟนผมดูถูกเหยียดหยามผมมาก พอเขาตะคอกเสร็จพี่ชายของแฟนก็พาแฟนผมกลับบ้าน ซึ่งตอนนั้นแฟนผมร้องเลยคับ ก่อนแฟนผมไปแฟนผมพูดทั้งน้ำตาว่า "รอนะเว่ย อย่าทิ้งกูไปไหนนะ" ผมนั่งนิ่งเลยครับทำอะไรไม่ถูกมีคนมามุงดู ผมอายมาก แต่ผมอยากให้รู้ไว้ว่าถึงผมจะเป็นแบบนี้แต่ผมรักแฟนผมมาก แล้วผมอยากจะรู้ว่าผิดมากมั้ยที่คบกัน ผมควรทำยังไงดีครับ เพราะเราอาจไม่ได้เจอกันแล้ว ผมควรรอเขาไหม หรือต้องทำใจตอนนี้เครียดมาก ทุกอย่างมันเหมือนทำให้ผมเป็นตัวอะไรสักอย่างที่เขาไม่ยอมรับ ผมไม่ได้อยากเป็นแบบนี้เลยครับ ทำใจไม่ได้