กาญจนา นาคนันทน์  นักเขียนนิยายในดวงใจ  "ผู้ใหญ่ลีกับนางมา" เสียแล้ว ในวัย 93 ปี  ขอแสดงความเสียใจกับกับครอบครัวคุณยายด้วยนะคะ

โดยส่วนตัวที่อ่านนิยายแล้วประทับใจมากที่สุดคือ นวนิยายอันทรงคุณค่าเรื่อง "ผู้ใหญ่ลีกับนางมา"

ที่พอได้อ่านที่ไรแล้วจะรู้สึกรักชาวนา ท้องทุ่ง  รักความเป็นผู้ใหญ่ลี ที่เรียนจบสูงแต่ตนเองก็กลับมาเป็นผู้ใหญ่บ้าน เพื่อพัฒนาหมู่บ้าน  

รักตัวละครทุกตัว  รักสำนวนการเขียน มันดูเรียบๆ แต่เข้าใจง่าย  สนุกสนาน เฮฮาประสาท้องทุ่งกับคุณหนูไฮโซอย่างนางมาที่ต้องมารับมรดกที่นาจากคุณยาย โดยที่ตัวเองทกนาไม่เป็น

ใครมีเรื่องนี้เก็บไว้ถือว่าโชคดีมากค่ะ ^_^

นอกจากนี้นิยายที่คุณยายเขียน แล้วถูกนำมาเป็นละครก็ยังมีอีกหลายเรื่อง เช่น ธรณีหนี้นี้ใครครอง  ผู้กองยอดรักยอดรักผู้กอง ฯลฯ  

ชื่นชมจริงๆค่ะ สมกับที่ได้รับยกย่องให้เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ปี 2555

นอกจากหนังสือของคุณยายแล้วยังมีนักเขียนท่านอื่นๆอีกที่น่าติดตาม อ่านแล้วอยากบอกต่อๆ เช่น
นันทนา วีระชน เรื่อง "แม่ครัวหัวเห็ด"
ทมยันตี เรื่อง "สตรีหมายเลข 1 "
พนมเทียน เรื่อง "สกาวเดือน รัศมีแข"

ภาคสกาวเดือนสนุก เป็นตอนนางเอกเด็กอยู่ แก่นแก้วเป็นเด็กผู้ชาย ชอบชวนพระเอกที่กำลังเรียนต่อปริญญาเอกและมาทำงานส่งอาจารย์ที่บ้านสวน ชนไก่ หาปลาในครอง หรือแม้กระทั่งจับปลาไหลมาต้มเปรต ^_< เซี้ยวตัวเองชื่อ"กระต่าย"  แต่ชอบเรียกตัวเอง ว่า  "กระต่ายศรี" เธอบอกชอบชื่อนี้   น่ารักมาก แต่สุดท้ายต้องจากกันไป เพราะนางเอกต้องไปเรียนต่อในกรุงเทพฯ ส่วนพระเอกก็กลับไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ

มาเจอกันอีกทีภาครัศมีแข แต่...ภาคนี้เศร้าเยอะ


โรสลาเรน เรื่อง "โสมส่องแสง" เรื่องนี้ประทับใจมากจริงๆ โดยเฉพาะ ประโยคที่พระเอกพูดในทำนองที่ว่า
"สาเหตุที่ช่วยนางเอกและครอบครัวจากการถูกก่อกบฏไม่ใช่แค่เพราะเค้าเป็นเพื่อนกับพี่ชายนางเอก แต่เป็นเพราะ เค้าคือทหารไทย และพื้นที่ตรงนี้ก็ติดกับชายแดนไทย เค้าไม่ต้องการให้คนพวกนี้ขนยา หรืออาวุธสงครามเข้าไป เพื่อทำลายพี่น้องชาวไทย"

จริงๆมีอีกเยอะค่ะ สำหรับ นักเขียน นวนิยาย วรรณกรรมรุ่นเก่าๆ ที่น่าชื่นชม และอยากเก็บผลงานไว้ระลึกถึง  แต่ตอนนี้นึกออกแค่นี้อยู่ ^_^