ในสังคมปัจจุบัน ต้องยอมรับว่าการใช้ท้องถนนร่วมกัน
ความจริงคือรถใหญ่กับเล็ก รถถูกกับรถแพง ศักดิ์ศรีมันไม่เท่ากัน ด้วยความรู้สึกของคนในสังคม รวมถึงตัวผมด้วย
จากการที่ผมมีรถอยู่ 3 คัน กระบะคันโต 1 คัน BB 1 คัน มอไซค์เล็ก 1 คัน

วันใดที่จำเป็นต้องใช้มอไซค์เล็ก วันนั้นจะรู้สึกว่า เราต้องเจียมเนื้อเจียมตัว เหมือนกับว่าเราเป็นเด็ก อย่าเถียงผู้ใหญ่
เพราะรถยนต์เค้าจะไม่สนใจ หรือแยแสเรา เค้านึกจะออกมาจากซอยเค้าก็ออก เค้าจะเปลี่ยนเลนเค้าก็เปลี่ยน
ทั้งๆที่เห็นเรากำลังมา ให้บีบแตรก็ไม่มีผล เพราะคิดว่าแกตัวน้อยแกต้องหยุด ถ้าไม่หยุดแกเจ็บ ถ้าฉันผิดอย่างมากก็จ่ายไม่กี่ร้อย

วันใดที่ผมขี่ BB วันนั้นรู้สึกเหมือนเป็นหนุ่ม ได้รับเกียรติจากผู้ใหญ่พอควร รถยนต์เค้าจะสนใจเราบ้าง
บางทีหลีกทางให้ ก่อนเค้าจะออกจากซอย ก่อนจะเปลี่ยนเลน พอเค้าเห็นเค้าจะระวัง
อาจเป็นเพราะขี่รถใหญ่ ราคาไม่ได้ถูก เกิดอะไรขึ้นมาเดี๋ยวเรื่องยาว

วันใดที่ผมขับกระบะคันโต ผมจะรู้สึกเหมือนกับว่าผมเท่าเทียมคนอื่น มีเพื่อนให้เกียรติเสมอ
จะออกซอยหรือเปลี่ยนเลน รถเล็กๆ อีโคคาร์มักจะหยุด อาจจะเหมือนที่เรารู้สึกกับรถเมล์ละมัง..

ส่วนรถราคาแพงอันนี้เห็นชัดกว่า
พ่อของผมมีรถอยู่ 2 คัน คันแรกเก๋งเชฟวี่ คันที่ 2 แคมรี่ไฮบริต
วันใดที่พ่อผมขับเจ้าเชฟคันเก่า(สภาพไม่เก่านะครัช) จะไปเลนไหน จะจอดไหน ต้องแย่งเอา

วันใดที่พ่อผมขับเจ้าแคมรี่ไป มักมีแต่คนให้ ให้ทาง ให้ที่จอด บางทีไปดูบ้านมือ 2 ยังไม่ต้องแลกบัตรเข้าเลย
แค่เปิดกระจกแล้วทำหน้าตายิ้มแย้ม ทักทายยาม (ทั้งๆที่ไม่เคยมา)

นี่แหละครับคือความจริงบนท้องถนน จะว่าเราอยู่ภายใต้กฎหมายเดียวกันนั่นก็ถูก
แต่มันก็มีพลังงานบางอย่างที่พวกเราเองสร้างขึ้น ทำให้เราไม่ได้เท่ากันเสมอไป...ก็ อาจ เป็น ได้...