ผมจะขอเล่นประสบการณ์ดีๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตโดยบังเอิญครับ
วันหนึ่ง ผมบังเอิญต้องไปทำธุระที่ เซ็นทรัลพระราม 9 โดยที่ไม่เคยไปมาก่อน ตอนไปจำได้ว่าผมนั่งรถเมล์จากอนุสาวรีย์ชัยฯ มาลงฝั่งฟอร์จูน แล้วก็เดินผ่าน MRT ไปเซ็นทรัลพระรามเก้า ผมทำธุระเสร็จประมาณเกือบเย็นๆ จึงเดินทางกลับ แต่ด้วยที่ว่าผมไม่เคยนั่งรถเมล์จากฝั่งเซ็นทรัลพระรามเก้าไปอนุสาวรีย์ชัยฯ ผมจึงไปนั่งรอที่ป้ายรถเมล์ และมีคนรออยู่หลายคน และคนนั่งข้างๆผมเป็นผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งรอเหมือนกัน และมีคนยืนรอบ้าง นั่งบ้างอีกหลายคน แต่ทว่ารถสายเดิมที่ผมเคยมาก็ไม่มาสักที 5 นาทีก็แล้ว 10 นาทีก็แล้ว 30 นาทีก็แล้ว จนกระทั่งมีเสียงๆหนึ่งพูดว่า "ขอโทษนะค่ะ ถ้าจะไปอนุสาวรีย์ ต้องนั่งสายอะไรไปค่ะ" ผมจึงหันกลับไป ปรากฎว่าเป็นผู้หญิงคนข้างๆผมคนนั้น จึงตอบกลับไปว่า "ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับ ผมก็รอรถสายที่ผมมาครับ" แล้วเราต่างคนต่างเงียบ แล้วรอรถต่อไป จนเกือบๆ 1 ชั่วโมง ผมได้ยินเสียงพูดอีกว่า
"ถ้างั้นเราไปแท๊กซี่กันมั้ยค่ะ หารคนละครึ่ง" ผมก็เลยตอบตกลง โดยที่ไม่ได้คิดเลย เพราะรอรถเมล์นานมาก ผมจึงลุกไปโบกแท๊กซี่ แล้วก็ไปอนุสาวรีย์ด้วยกัน ระหว่างนั้นก็มีคุยกันบ้างนิดหน่อย ผมจึงอยากมาแชร์ให้เพื่อนๆฟัง และก็อยากถามเพื่อนๆว่า เคยเจอเหตุการณ์ดีๆ แบบนี้บ้างไหมครับ ถ้าคนส่วนใหญ่เป็นแบบนี้ก็คงจะทำให้สังคมน่าอยู่ขึ้นเยอะเลยนะครับ ว่ามั้ยละ!!
ใครมีประสบการณ์ดีๆที่คนไม่เคยรู้จักกัน เจอกันป้ายรถเมล์เหมือนผม นี่แหละ "ทางเดียวกันไปด้วยกัน" มาแชร์กันครับ
วันหนึ่ง ผมบังเอิญต้องไปทำธุระที่ เซ็นทรัลพระราม 9 โดยที่ไม่เคยไปมาก่อน ตอนไปจำได้ว่าผมนั่งรถเมล์จากอนุสาวรีย์ชัยฯ มาลงฝั่งฟอร์จูน แล้วก็เดินผ่าน MRT ไปเซ็นทรัลพระรามเก้า ผมทำธุระเสร็จประมาณเกือบเย็นๆ จึงเดินทางกลับ แต่ด้วยที่ว่าผมไม่เคยนั่งรถเมล์จากฝั่งเซ็นทรัลพระรามเก้าไปอนุสาวรีย์ชัยฯ ผมจึงไปนั่งรอที่ป้ายรถเมล์ และมีคนรออยู่หลายคน และคนนั่งข้างๆผมเป็นผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งรอเหมือนกัน และมีคนยืนรอบ้าง นั่งบ้างอีกหลายคน แต่ทว่ารถสายเดิมที่ผมเคยมาก็ไม่มาสักที 5 นาทีก็แล้ว 10 นาทีก็แล้ว 30 นาทีก็แล้ว จนกระทั่งมีเสียงๆหนึ่งพูดว่า "ขอโทษนะค่ะ ถ้าจะไปอนุสาวรีย์ ต้องนั่งสายอะไรไปค่ะ" ผมจึงหันกลับไป ปรากฎว่าเป็นผู้หญิงคนข้างๆผมคนนั้น จึงตอบกลับไปว่า "ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับ ผมก็รอรถสายที่ผมมาครับ" แล้วเราต่างคนต่างเงียบ แล้วรอรถต่อไป จนเกือบๆ 1 ชั่วโมง ผมได้ยินเสียงพูดอีกว่า "ถ้างั้นเราไปแท๊กซี่กันมั้ยค่ะ หารคนละครึ่ง" ผมก็เลยตอบตกลง โดยที่ไม่ได้คิดเลย เพราะรอรถเมล์นานมาก ผมจึงลุกไปโบกแท๊กซี่ แล้วก็ไปอนุสาวรีย์ด้วยกัน ระหว่างนั้นก็มีคุยกันบ้างนิดหน่อย ผมจึงอยากมาแชร์ให้เพื่อนๆฟัง และก็อยากถามเพื่อนๆว่า เคยเจอเหตุการณ์ดีๆ แบบนี้บ้างไหมครับ ถ้าคนส่วนใหญ่เป็นแบบนี้ก็คงจะทำให้สังคมน่าอยู่ขึ้นเยอะเลยนะครับ ว่ามั้ยละ!!