อยากชวนมาบอกคิดถึงกัน

ส่วนเราคิดถึงพ่อมากกกกกกกก
พ่อเราไปทำงานจิวเวอรี่ที่พม่า4-5เดือนจะกลับมาที พอเค้าอยู่ทุกวันยอมรับคะว่าไม่สนใจเค้าเลยแต่พอเค้าไป ใจมันเหวงๆ เหมือนขาดอะไรไป จากโต๊ะกินข้าวจะมีสองพ่อลูกนั่งคุยกัน ตอนนี้มันเงียบมันเหงาไปหมด เสียงเรียกปลุกทุกเช้าก็หายไป
คนที่คอยบ่นอย่าเรียนหนักนะ อย่านอนดึกนะ ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว
จากที่คุยกันได้เท่าที่ต้องการ กลายเป็นอาทิตนึงคุยกันสามนาที

ไม่ชินเลยกับการใช้ชีวิตคนเดียว หนูคิดถึงพ่อนะคะ

คิดถึงสุดใจ ใครละที่คอยรับฟังเวลาหนูร้องให้ท้อกับเรื่องเรียน เรื่องความรัก


คิดถึงพ่อมากๆนะคะ