ขอ อนุญาตเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นนะคะะ
เมื่อวานนี้ วันที่ 27 พ.ค. 2557 เป็นวันเกิดของเราเองค่ะ
เราออกจากบ้าน นั่งแท็กซี่ไปทานข้าวกับเพื่อนแถวสยาม เลยแวะไปซื้อของทำบุญที่วัดปทุมฯ
รู้ตัวตอนที่จะจ่ายเงินค่าของทำบุญว่ากระเป๋าตังค์หาย
ในนั้นมีเงินไม่เยอะค่ะ ร้อยกว่าบาทเอง แต่มีบัตรเครดิต และเดบิตอีก เราก็เลยรีบโทรไประงับบัตร
ก็ไม่รู้ตัวว่าหายไปเมื่อไหร่ด้วย เลยคิดว่าไม่มีทางได้คืนแล้วล่ะ
เรายังคิดอยู่เลยว่านี่คงจะเป็นจุดจบของความโชคร้ายของเราสักที เพราะมือถือที่เพิ่งซื้อก็หายไปไม่นานนี้
หรือไม่อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของความโชคร้ายแบบถึงที่สุดกันแน่!
แต่สรุปว่าเราคงสะเพร่าเอง เพราะของหายบ่อยเกินน!?!

วันนี้ค่ะ...
มีอีเอ็มเอสมาส่งที่บ้าน ไอเราก็คิดว่าสั่งของทางอินเตอร์เน็ตไป
เปิดมา เป็นกระเป๋าตังค์ที่หาขค่ะ!?!
รีบพลิกซองหาที่อยู่ผู้ส่ง ก็ไม่มี
เชคจากเลขอีเอ็มเอสก็คือส่งจากแถวๆรองเมือง ไม่ไกลจากสยาม
เงินอยู่ครบ ของอยู่ครบ
เป็นกระเป๋าผ้าเน่าๆสีดำไม่ได้แพงอะไร
คือคุณผู้มีพระคุณจะต้องออกเงินค่าอีเอ็มเอสส่งมาให้เรา

ถึงคุณพลเมืองดี...
คือเราดีใจมากนะคะ คือเมื่อวานเป็นวันเกิดเรา
เราทำของหายเพราะความสะเพร่า
ปกติเราคงจะหวังให้มีคนเอามาคืน
แต่ครั้งนี้เราคิดว่า นี่มันวันเกิด เราควรจะโตได้แล้ว
เลิกเพ้อเจ้อถามหาปาฏิหารย์ว่าของหายจะมีคนเอามาคืน เพราะจริงๆเราเป็นคนเพัอเจ้อมาก
เราจะเลิกเชื่อแล้วจริงๆว่ามันจะมีคนแบบคุณอยู่
และเราก็ไม่รู้จะติดต่อคุณยังไง
ถามคุณบุรุษไปรษณีย์เขาก็บอกว่าเช็ตไม่ได้
.......
ขอบคุณมากค่ะ

ถ้าคุณพลเมืองดีได้อ่านกระทู้นี้ หลังไมค์มาหน่อยนะคะ
เราขอบคุณมากจริงๆค่ะ