เรามีสิวตั้งแต่ ป4 แล้ว โดนล้อมาตั้งแต่ประถมว่าไอหน้าสิว เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่มีคนเรียกเราอย่างนั้น เราไม่เห็นเพื่อนๆเราคนไหนจะมีสิวเลย มีแต่คนหน้าใสๆทั้งนั้น เราไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเค้าสิวไม่ขึ้น จะตกบ่อโคลนโดนเค้กป้ายหน้าสิวก็ไม่ขึ้น หน้าเนียนกริ๊บ แล้วทำไมเราต้องเกิดมามีสิวด้วย ไม่มีวันหาย บนหน้าจะต้องมีสิวตลอด เม็ดนั้นหายเม็ดนี้ขึ้นแถมรอยดำเต็มไปหมด ทั้งๆที่เราก็รักสะอาด เอาสำลีเช็ดหน้าแทนผ้าขนหนูตลอด ไม่จับหน้า ไม่เอาหน้าไปโดนหมอนตอนนอน ทายาทุกวัน สิวก็ขึ้นอยู่นั่นแหละ เราไม่มีความมั่นใจเลย ต้องคอยกังวลตลอด เหมือนกลายเป็นโรคจิต เวลามีอะไรมาโดนหน้าจะพะวงมากว่าสิวจะขึ้นมั้ย แถมเพื่อนๆก็ไม่มีใครให้กำลังใจ มีแต่คอยซ้ำเติม บอกว่าน่ากลัวบ้างละ สิวเต็มหน้า ถ้าไม่มีสิวน่าจะสวย บลาๆๆๆ คนที่บอกก็ไอพวกหน้าใสๆทั้งหลายนั่นแหละ เวลามีคนมาพูดอย่างนี้เรารู้สึกแย่มากอะ แย่จริงๆ ไม่ชอบมากๆ แม้แต่แม่เราก็เอาแต่วิจารณ์หน้าเราตลอดเวลา ชอบมองหน้าแล้วบอกว่าหน้าเละ บลาๆ เราอยากรู้ว่าเราทำอะไรผิดเหรอ ทำไมถึงเกิดมามีสิว แล้วทำไมคนอื่นไม่มีสิว ใช้ชีวิตได้อย่างมั่นใจ ถ่ายรูปclose upงี้ รวบผมเปิดหน้างี้ ไม่ต้องคอยปกปิด รู้สึกเกลียดตัวเองจัง