สวัสดีค่ะ วันนี้เราว่างๆ เลยอยากมานั่งเมาท์มอยอะไรไปทั่ว

กระทู้นี้ที่เราตั้งเพื่อเป็นกำลังใจ สำหรับคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว หรือว่าที่คุณแม่ทุกๆท่าน
คือตอนนี้ลูกเราอายุ 6 ขวบค่ะ เรามีลูกชายคนเดียว และเราก็เลี้ยงของเราเองมาตั้งแต่เริ่มต้นเลยคะ
เราเริ่มมีลูกตั้งแต่อายุ 18 ค่ะ (มีลูกตั้งแต่เด็กเลยเนอะ)
และคนที่เลี้ยงลูกหลักๆของเรา คือพ่อเราและเราช่วยกันเลี้ยงลูกตั้งแต่เกิดลืมตามาเลยคะ ส่วนพ่อของเด็กนะหรอ เราเลิกกันไปตั้งแต่คลอดวันแรกแล้วค่ะ
เราก็เลยกลายเป็น Single Mom เต็มตัวตั้งแต่อายุยังน้อย
มันก็เลยมีคำถามมากมายตั้งแต่เราอุ้มท้องจนคลอดจนเลี้ยงเอง
เรายอมรับนะคะว่าเลี้ยงลูกคนเดียวมันเหนื่อยมาก แต่มันแรกกับสุขมากเช่นกัน เห็นตั้งแต่พัฒนาการแรกของเขาจนเขาโต มันรู้สึกดีมากเลยคะ
ถามว่าอายไหมที่มีลูกตั้งแต่เด็ก ไม่อายนะ เราภูมิใจอีกที่เราเลี้ยงลูกได้ดีกว่าใครหลายๆคน

เราอยากจะบอกคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวทุกท่านว่า อย่าไปกังวลว่าลูกออกมาจะรู้สึกขาดไม่มีพ่อ ไม่สมบูรณ์ อะไรอีกมากมายที่ทุกคนกังวลกัน
จริงๆมันไม่มีอะไรเลยค่ะ ถามว่าลูกเคยถามถึงพ่อไหม ตอบได้เลยค่ะว่าไม่เคยถาม
จะเล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่า เราเคยสอนลูกว่า "อย่าดื้อกับพ่อกับแม่ รู้ไหมลูก" ลูกชายตอบกลับมาว่า "แม่ครับเราไม่มีพ่อนะ" เรานิเงิบเลยค่ะ ใจนึงเราก็ลุ้นนะว่าลูกจะถามอะไรไหม สรุปลูกไม่ถามค่ะ เขาก็นั่งเล่นของเขาต่อ แล้วก็ชวนเราคุยเรื่องอื่นไปทั่ว ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยถามถึงพ่อเขาเลยค่ะ นิสัยเขาก็ร่าเริงตามปกติ  พอใครถามเรื่องพวกนี้กับเขา เขาก็จะไม่พูดแล้วก็เดินหนีไม่คุยด้วย

ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดูของเราทั้งนั้นค่ะ เราปั้นยังไงก็ได้อย่างนั้น การมีพ่อแม่ลูกครบก็ไม่ใช่เครื่องการันตีว่าครอบครัวนี้จะสมบูรณ์ ไม่ขาดความรัก จริงๆบางครั้งครอบครัวเขาอาจจะมีปัญหามากกว่าเราก็ได้คะ

เราขอเป็นกำลังใจให้กับคุณแม่ทุกคนที่กำลังประสบปัญหา นะคะ อย่าคิดกังวลไปล่วงหน้า อย่าคิดเผื่อว่าจะเป็นยังไง คิดแค่ว่า วันนี้เราทำอะไรให้ลูกบ้าง เราดูแลเราอบรมเขาดีพอหรือยังเราให้ความรักความเอาใจใส่เขามากพอหรือยัง

ยังไงก็สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ