เห็นกระทู้แนวต่อต้าน "ค่านิยมความขาว" เกิดขึ้นเป็นระยะๆ

ทำให้ผมนึกได้ว่า..เคยมีคนเล่าให้ฟัง ว่าที่คนส่วนมากนิยมชมชอบคนผิวขาว เพราะมองว่ารูปร่างดี ( ผู้ชายเรียกสะโอดสะอง ผู้หญิงเรียกอ้อนแอ้น )

เนื่องจากสมัยก่อน ( หรืออาจจะเป็นสมัยนี้ด้วย ) พวกที่ผิวขาวคือพวกผู้ดี ชนชั้นสูง ลูกท่านหลานเธอทั้งหลายที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง  ไม่ต้องทำงานหนัก อยู่ในที่ร่ม มีเครื่องสำอางประทินผิว มีเวลาแต่งตัวแบบเริ่ดหรูได้เต็มที่

ซึ่งตรงกันข้ามกับคนผิวดำ ( ผิวคล้ำ ) จะเป็นพวกไพร่ รากหญ้า สามัญชน เพราะต้องทำไร่ไถนา ทำงานหนัก และไม่มีเงินพอจะหาเครื่องสำอางดีๆ หรือเสื้อผ้าราคาแพงๆ ได้ รวมทั้งการแต่งตัวก็ทำง่ายๆ ไม่อลังการ เน้นความคล่องแคล่วมากกว่า

ทีนี้แม้ยุคศักดินาจะหมดลง กลายเป็นยุคทุนนิยมก็ไม่ต่างกัน เพราะคนที่จะผิวขาว ผิวเนียนได้ ก็ต้องลงทุนสูงแน่ๆ กับการซื้อเครื่องสำอางทั้งหลาย และนั่นก็เป็นตัวชี้วัดอย่างหนึ่งของคนผิวขาว ว่าน่าจะมีทุนทรัพย์มากกว่าพวกผิวดำๆ ด่างๆ

----------------------------

เห็นอีกอย่างหนึ่ง นิยายทั้งหลาย มักเขียนให้พระเอก - นางเอก เป็นพวกผิวผู้ดีแบบนี้เสียมากด้วยครับ เช่น ผู้ชายหน้าตาต้องเกลี้ยงเกลา ส่วนผู้หญิงผิวพรรณต้องดูขาวเปล่งปลั่ง ( พวกหนวดเฟิ้ม หน้าเ-ยกๆ เป็นตัวร้ายไม่ก็ตัวประกอบไป )

สงสัยว่าสมัยก่อนผู้ดีทั้งหลาย ไม่ว่าไทยหรือเทศ ผิวขาวนวล เปล่งปลั่ง กันแบบที่นักเขียนทั้งหลาย หรือคนทั่วไปจินตนาการไหมครับ?

ปล.ฝากเพลงฮาๆ ( นี่เพลงเก่านะครับ แสดงว่า ผญ ไทย นิยมนุ่งสั้น โชว์ส่วนโค้งเว้ามานานแล้ว 555+ )

( เพลงเก่านะครับ แต่มีคนเอามาทำ MV ใหม่ให้เข้ากับสมัยนี้ )