คนที่เงียบๆ นิ่งๆ ดูไม่มีพิษภัย ออกจะเปิ่นๆบ้าง พูดตรง แบบตรงอย่างกะไม้บรรทัดไม่มีหักงอ
คนก็มองว่าเค้าซื่อ แต่บางที เค้าก็ดูไม่ซื่ออย่างที่คิด เราว่าความคิดของคนประเภทนี้ล้ำลึกดีนะ แบบว่า หยั่งไม่ถึงอ่ะ
ไม่รู้ว่าคิดไรอยู่

เรามีคนรู้จักสองคน คนนึงเป็นคนที่ชอบพูดตรงๆแรงๆ หน้าตาดีด้วย กับอีกคนที่นิ่งๆเงียบๆ ดูเหมือนจะซื่อ อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน
หน้าตาธรรมดา เราคลุกคลีอยู่กับสองคนนี้ในช่วงปิดเทอม  

แวบแรกที่รู้จักคือ คนแรกเค้าจะดูหวือหวา พูดเก่ง สาวตรึม เอนเตอร์เทนเก่ง เวลาจะพูดไรเนี่ยก็จะชอบพูดแรงๆผสมตลกๆ คนก็จะสนใจอยู่ตลอด
ส่วนคนที่สอง เค้าจะเงียบๆ โลกส่วนตัวสูง ด้วยความที่เค้าหน้าตาธรรมดาทำให้ไม่มีใครสนใจ จะพูดจะทำไรก็ดูซื่อๆไปหมด

นานๆไปก็ทำให้รู้ว่า คนที่พูดแรงๆอ่ะ เค้าไม่ได้มีอะไรเลย นอกจากความหน้าตาดี เวลาพูดก็สักแต่ว่าพูด ปากนี่ช่างฉอเลาะเป็นที่สุด
ก็เลยทำให้เกิดความรำคาญ แถมยังชอบพูดข่มคนอื่น ว่าซื่อบื้ออย่างนั้นไม่ทันคนอย่างนี้ เหอะ!!

ส่วนคนที่ดูเหมือนจะซื่ออ่ะ เค้าดูน่าค้นหาดี พูดทีนึงเนี่ยมีอึ้ง เออเนาะ เค้าก็ไม่ได้ซื้ออย่างที่คิด ออกจะร้ายลึกด้วยซ้ำ
จริงๆทุกคนก็มีมุมซื่อๆนะเราว่า พอมานั่งย้อนคิดดูอีกที แม้กระทั่งคนที่เป็นดาวน์ซินโดรมก็ไม่ได้ซื่อบื้อตลอดเวลาซะหน่อย

///ยังไม่พ้นช่วงเคอร์ฟิวส์ ไงก็นอนหลับฝันดีนะค้าาาา///

เอ้า แล้วจะแท็กอะไรดีว้าาาาา เซงก็ตรงเนี้ยยยย