สวัสดีค่ะ วันนี้มีประสบการณ์ที่เราได้โดนชาวต่างชาติหลอกและขโมยของไปโดยอาศัยความมีน้ำใจของเรา มันเป็นประสบการณ์ครั้งแรกและครั้งสำคัญที่เราคิดว่าเราต้องจดจำไปตลอดชีวิตแน่ๆ ...ก่อนอื่นเราขอบอกก่อนนะคะว่า ได้ยืมลอคอินพี่สาวมาโพส เพื่อที่อยากจะแชร์ประสบการณ์ซวยๆที่เจอมาค่ะ...ขอบอกนิสัยส่วนตัวของเราก่อนเลยนะคะว่า เราเป็นคนค่อนข้างขี้สงสาร ใจอ่อน เชื่อคนง่ายและชอบช่วยเหลือคนอื่นเหมือนเป็นปัญหาของตัวเอง จนบางทีแฟนต้องคอยห้ามบอกว่ามันมากเกินไป จนบางครั้งเราก็ทะเลาะกันกลับกลายเป็นเรื่องใหญ่โต และเรื่องต่อไปที่เราจะเล่าก็เป็นอีกเรื่องที่เกิดจากความขี้สงสารของเรา จนทำให้มองข้ามความเป็นไปได้หลายๆเรื่องในเรื่องที่เกิดขึ้นนี้
เรื่องมีอยู่ว่า.....เมื่อวันจันทร์ที่ 12 พ.ค. ที่ผ่านมา เวลา 21.30 ระหว่างที่เรากำลังอ่านหนังสือที่ห้องนั่งเล่นของหอพักแห่งหนึ่งในจังหวัดของแก่นที่เรามาอาศัยกับพี่สาวอยู่ในช่วงระยะนี้ เราได้เจอกับคนเกาหลีคนหนึ่งได้เข้ามาขอความช่วยเหลือ ชื่อยุนจองโฮ/จุงโฮ โดยสื่อสารกันเป็นภาษาอังกฤษแบบติดๆขัดๆว่าเขาต้องการมาหาเพื่อนชื่อบอย อยู่ตึก 2 (หอพักที่เราอยู่มีทั้งหมด 4 ตึกค่ะ) จังหวะนั้นพอดียามเดินเข้ามา เราเลยขอความช่วยเหลือจากยาม แต่ยามบอกว่าเขาไม่สามารถขึ้นตึกได้เพราะเขาไม่ได้อาศัยอยู่หอพักนี้ ด้วยความที่เราพูดภาษาอังกฤษไม่เป็นจึงได้โทรขอความช่วยเหลือจากพี่สาวซึ่งทำงานอยู่ จากนั้นได้นั่งรอพี่สาวและรอให้พี่สาวกลับมาในเวลา 22.00 หลังจากที่พี่สาวได้คุยกับเขาก็พอจับใจความได้ว่าเขาโดนวิ่งราวกระเป๋าที่ศูนย์การค้าท้องที่ชื่อดังแห่งหนึ่ง สิ่งที่โดนขโมยไปมีกระเป๋ากับโทรศัพท์มือถือ ที่เขามีอยู่ตอนนี้คือกระเป๋าเสื้อผ้าพร้อมกับเงิน 150 บาท และนึกได้ว่ามีเพื่อนที่เคยเจอกันอาศัยอยู่ที่หอพักนี้ จึงได้เดินทางมาหา เรากับพี่ได้พยายามตามหาเพื่อนที่ชื่อบอยโดยทั้งโพสหาในกลุ่มหอพักในเฟสบุคและโทรเข้าโทรศัพท์เข้าห้องในตึก 2 เกือบทุกห้อง แต่ไม่มีใครที่ชื่อบอยเลย เรากับพี่สาวจึงสรุปกันเอาเองว่าคนชื่อบอยคงจะได้ย้ายออกไปแล้วเพราะมหาวิทยาลัยปิดเทอมกว่าห้าเดือน เราไม่รู้จะทำยังไงกันต่อพี่สาวเลยโทรไปหาเพื่อนที่อยู่หอเดียวกันให้มาช่วย เป็นผู้ชาย ขอเรียกเป็นอักษรว่าชื่อ อ. แล้วกันนะคะ พอพี่ อ.มา ก็ได้คุยกับคนเกาหลีคนนั้นอีก เค้าดูดีใจที่เห็นผู้ชายมาช่วยเลยพูดอธิบายใหญ่ แต่ก็ฟังไม่ค่อยเข้าใจเพราะเขาพูดภาษาอังกฤษเป็นคำๆ พวกเราก็เลยเสนอจะไปส่งเขาที่สถานีตำรวจเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เขาบอกว่าได้แจ้งความไปแล้ว ตำรวจกลับบอกให้เขารอไปก่อน เขาเลยตัดสินใจมาหาเพื่อนที่หอพักเรา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คนดีไม่มีที่อยู่! ประสบการณ์ช่วยเหลือชาวต่างชาติดวงซวย แต่ตัวเองกลับซวยเสียเอง!
เรื่องมีอยู่ว่า.....เมื่อวันจันทร์ที่ 12 พ.ค. ที่ผ่านมา เวลา 21.30 ระหว่างที่เรากำลังอ่านหนังสือที่ห้องนั่งเล่นของหอพักแห่งหนึ่งในจังหวัดของแก่นที่เรามาอาศัยกับพี่สาวอยู่ในช่วงระยะนี้ เราได้เจอกับคนเกาหลีคนหนึ่งได้เข้ามาขอความช่วยเหลือ ชื่อยุนจองโฮ/จุงโฮ โดยสื่อสารกันเป็นภาษาอังกฤษแบบติดๆขัดๆว่าเขาต้องการมาหาเพื่อนชื่อบอย อยู่ตึก 2 (หอพักที่เราอยู่มีทั้งหมด 4 ตึกค่ะ) จังหวะนั้นพอดียามเดินเข้ามา เราเลยขอความช่วยเหลือจากยาม แต่ยามบอกว่าเขาไม่สามารถขึ้นตึกได้เพราะเขาไม่ได้อาศัยอยู่หอพักนี้ ด้วยความที่เราพูดภาษาอังกฤษไม่เป็นจึงได้โทรขอความช่วยเหลือจากพี่สาวซึ่งทำงานอยู่ จากนั้นได้นั่งรอพี่สาวและรอให้พี่สาวกลับมาในเวลา 22.00 หลังจากที่พี่สาวได้คุยกับเขาก็พอจับใจความได้ว่าเขาโดนวิ่งราวกระเป๋าที่ศูนย์การค้าท้องที่ชื่อดังแห่งหนึ่ง สิ่งที่โดนขโมยไปมีกระเป๋ากับโทรศัพท์มือถือ ที่เขามีอยู่ตอนนี้คือกระเป๋าเสื้อผ้าพร้อมกับเงิน 150 บาท และนึกได้ว่ามีเพื่อนที่เคยเจอกันอาศัยอยู่ที่หอพักนี้ จึงได้เดินทางมาหา เรากับพี่ได้พยายามตามหาเพื่อนที่ชื่อบอยโดยทั้งโพสหาในกลุ่มหอพักในเฟสบุคและโทรเข้าโทรศัพท์เข้าห้องในตึก 2 เกือบทุกห้อง แต่ไม่มีใครที่ชื่อบอยเลย เรากับพี่สาวจึงสรุปกันเอาเองว่าคนชื่อบอยคงจะได้ย้ายออกไปแล้วเพราะมหาวิทยาลัยปิดเทอมกว่าห้าเดือน เราไม่รู้จะทำยังไงกันต่อพี่สาวเลยโทรไปหาเพื่อนที่อยู่หอเดียวกันให้มาช่วย เป็นผู้ชาย ขอเรียกเป็นอักษรว่าชื่อ อ. แล้วกันนะคะ พอพี่ อ.มา ก็ได้คุยกับคนเกาหลีคนนั้นอีก เค้าดูดีใจที่เห็นผู้ชายมาช่วยเลยพูดอธิบายใหญ่ แต่ก็ฟังไม่ค่อยเข้าใจเพราะเขาพูดภาษาอังกฤษเป็นคำๆ พวกเราก็เลยเสนอจะไปส่งเขาที่สถานีตำรวจเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เขาบอกว่าได้แจ้งความไปแล้ว ตำรวจกลับบอกให้เขารอไปก่อน เขาเลยตัดสินใจมาหาเพื่อนที่หอพักเรา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้