สวัสดีครับ ผมไม่ค่อยได้มีโอกาสโพสกระทู้ในพันธุ์ทิพย์ซักเท่าไรได้แต่อ่านกระทู้ของเพื่อน ๆ ในนี้ จนมาวันนี้ทำให้ผมอยากโพสกระทู้บาง เข้าเรื่องเลยดีกว่าครับ ผมกับแฟนผมเราคบกันมา 2 ปีกว่าแล้ว ปีที่ 1 ก็ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้นมากไป ๆ มา ๆ เจอกัน กินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน บ้างบางวัน จนพอเข้าที่ 2 เราได้ตกลงว่าจะไปเรียนต่อป.โทด้วยกัน ก็ไปสอบที่มหาลัยชื่อดังแถวภาคอีสานแต่มาเปิดสอนที่กทม. ไปสอบพร้อมกันแล้วก็ติดเหมือนกันหลังจากนั้นผมก็ตกลงกันว่าจะย้ายมาอยู่กับเขา เหตุผลก็เรื่องเรียนจะได้ช่วยกันติว ช่วยกันทำรายงาน ช่วยเหลือกันแบบนี้ตลอดมา มันเกิดความผูกพันครับผูกพันมาก คบกันมามีปากเสียงบ้าง เอาแต่ใจบ้าง มันก็สอนผมตลอดครับว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวเรามีอีกคนอยู่ด้วย ทำไรก็ต้องคิดถึงเขาไว้ก่อนเหมือน จนมาวันนึงวันที่ผมจะต้องกลับไปอยู่บ้าน ต้องแยกจากกันครั้งนี้ความรู้สึกแปลก ๆ ใจก็ไม่อยากกลับแต่ด้วยเหตุผลหลาย ๆ ประการกับทางบ้านทำให้ต้องยอมกลับ อยากจะบอกเขาเหมือนกันครับ ถึงจะห่างกันแค่ไหน ผมก็รักเขา คิดถึงเขา ทุกวัน...ผมก็มั่นใจ และเชื่อใจเขา...ใจหายเหมือนกัน จากที่เคยเห็นหน้าทุกวัน นอนกันทุกวัน..Nothing gonna change my love for you.

ป.ล.ไม่รู้จะแทีกอะไร เลยขอแท๊กไปห้องสยามสแควร์และถนนนักเขียนนะครับ