แม้ผมเองจะไม่ดีพอมาตลอด ก็ยอมรับ แต่ผมขอถามเฉพาะในมุมของการนอกใจแบบนี้นะครับ (คบกันทั้งหมด11ปี ยังไม่แต่ง)

ผมพยายามเตือนแฟนเก่าผม ว่าการหวั่นไหวไปกับที่เขามาทำดีด้วย ยังไม่ผิดถ้ารู้ตัวและหยุดมัน หรือไม่ก็เลิกกับเราไปก่อน แต่ถ้ารู้แล้วว่าผช.คนนี้ทำเลวๆ แต่ยังรับความรักแบบนี้ต่อ ก็เลวตามไปด้วยกัน คุยเผื่อไว้อีกคนตั้งปีกว่าสองปีก่อนที่เราจะเลิกกัน

อยากถามความเห็นเพื่อนๆว่า:
1. ผช.ที่ตามบอกรัก บอกคิดถึง ผญ.ที่มีแฟนอยู่แล้ว ตั้งใจแย่งแบบจงใจ เรียกว่า "เลว หน้าตวเมีย ไม่มีศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย" ผมคิดอย่างนี้ถูกหรือเปล่า หรือไม่ถือว่าขนาดนั้น?
2. แล้วผญ.ที่รู้แล้วว่าไม่ถูกต้อง แต่ก็รับไว้ ถือว่าเลวไปด้วยกันหรือไม่

ผมก็ไม่อยากให้คนที่ผมเคยรัก กลายเป็นคนที่ผมต้องเกลียด จึงเตือนเขาแต่เขาก็เถียง ว่าสิ่งที่ผช.ทำ ไม่ถึงกับเรียกว่าเลว ตอนนี้ผมก็ได้แต่ปล่อยเขาไป และหวังว่า สักวันกรรมจะตามสนองเขาทั้งสองคนเอง จริงๆใจผมอยากให้สนองแต่ไอ้หน้าตวเมียคนนั้นนะ ไม่ได้อยากแค้นคนที่เราเคยรักเพราะเรื่องนี้เกิดก็เพราะเราเป็นต้นเหตุด้วยเหมือนกัน

ปล.จงใจพิมผิดเพราะคำไม่ผ่าน ขอความเห็นด้วยนะครับ เรื่องแบบนี้ถือว่าเลวมากมั้ย