เมื่อวานได้มีโอกาสสัมผัสห้าง(ที่เขาว่ากันว่า)สุดหรู (ว่ากันว่า)เป็นเพชรเม็ดเอกของตระกูลจิราธิวัฒน์ที่ทุ่มเทใช้เวลาเกือบสิบปี เงินลงทุนกว่าหมื่นล้านปลุกปั้นขึ้นมา งานเปิดตัวมีเซเล็บทั่วฟ้าเมืองไทย จ้างออเครสตร้าเล่นสด ประกายสีเงินจากการสร้างด้วยคอมพิวเตอร์ระยิบพราว ดูอลังการดาวล้านดวง แต่เมื่อเปิดห้างกลับมีเสียงติติงมากมาย เมื่อได้มาเยือนด้วยเสื้อโปโลกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบไซร้ จึ่งรู้แจ้งถึงความ "หรู" ที่...
- "หรูไม่เสร็จ" เข้าใจว่าด้วยหลายๆ อย่างทำให้การก่อสร้างล่าช้าจนต้องเร่งเปิด แต่การเก็บงานนั้นเข้าขั้นแย่ถึงแย่มาก มีร่องรอยของสีปรากฎให้เห็นทุกชั้น ระเบียงไม้มีรอยขีดข่วน บางชั้นยังทาสีไม่เสร็จ ที่สำคัญ ห้างที่โปรโมตว่าขั้นเอคลาส กลับใช้พื้นหินขัด แถมขัดไม่มันอีกต่างหาก พารากอนหรือแม้แต่เซ็นทรัลชิดลมยังดูดีกว่าเสียอีก
- "หรูแห้งแล้ง" สนามหญ้ากับม้าตันและบ่อน้ำเล็กๆ ฝั่งแยกเพลินจิต ไม่ได้ช่วยให้ห้างมีความชุ่มชื้นแต่ประการใด แม้การออกแบบจะเน้นทรงโค้งให้ดูสวยงามก็จริง แต่นั่นก็เป็นทรงโค้งจากวัสดุสังเคราะห์ ต้นไม้ภายในห้างก็มีแต่ของปลอมแทบทั้งสิ้น แม้แต่ทางเชื่อมจากเซ็นทรัลชิดลมที่ผมหวังว่าจะมีสวนแนวตั้งสวยๆ ไม่ต้องอลังการเหมือนพารากอนแต่ก็มีพอเย็นๆ ได้บ้าง สุดท้ายก็มีแต่ต้นไม้ประดิษฐ์เช่นกัน
- "ก็...หรูนะ" ร้านอาหารหลายร้าน เซ็นทรัลเวิลด์ พารากอน ก็มีให้กิน จะมีใหม่ๆ ก็ไม่กี่ร้าน แถมบางร้านยังเป็นภาคอวตารของร้านที่มีอยู่แล้วด้วยซ้ำ ธนาคาร(ที่มีแค่สีม่วง น้ำเงิน เขียว)ก็เหมือนยกเวอร์ชันพารากอนมาย่อส่วน เล้าจ์ชั้นหนึ่ง(ซึ่งผมคงไม่มีโอกาสเข้าในชั่วชีวิตนี้)ก็เช่นกัน
- "หรู...แล้วไง" ศูนย์อาหาร ชื่อก็บ่งอยู่ว่าอีตไทย ก็คงกะขายชาวต่างชาติเต็มที่ ระบบการจ่ายเงินเหมือน Flavor Food Court ที่ CTW แต่ราคามิได้ย่อมเยาตามไปด้วย แถมบวก Service Charge อีกต่างหาก อาหารก็เหมือน Street Food ทั่วๆ ไป เอามาอัพเกรดให้ไฮขึ้น เผลอๆ Street Food ข้างทางบางที่ ยังอร่อยกว่า Street Food ขึ้นห้างเสียอีก แม้จะมีความเสี่ยงในการถูก "ข้าศึกบุก" มากกว่าก็ตาม
- "หรูแบบนี้ฉันไม่ต้องการ" ส่วนตัวเป็นคนอยากทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่ค่อยอยากให้คนอื่นมารับใช้ ยกเว้นงานนั้นเราทำเองไม่ได้จริงๆ จึงจะขอความช่วยเหลือ โรงหนังที่ยังไม่ได้เปิด ค่าตั๋วเป็นพัน มีบัตเลอร์ มีมินิบาร์ จึงคงไม่เหมาะกับเรา ขนาดหนังที่เราอยากดูในโรงจริงๆ ค่าตั๋วก็แทบกระอักเลือดแล้ว เจอแบบนี้คงต้องขอกราบลาไปโหลดบิตดีกว่า
สรุปแล้ว ห้างนี้คงคล้ายๆ เกษร คือจัดโซนจ้างร้านเสมือนคัดเกรดลูกค้าไปในตัว ส่วนตัวหากมิได้เข้ามากินอิปปุโดราเมงที่จะเปิดอีกสองเดือนข้างหน้า ก็คงไม่มีความอยากมาเดินห้างนี้อีก เว้นเสียแต่เพื่อนชวนมา นั่นก็เป็นอีกเรื่องนึง
Central Embassy ความ "หรู" ที่...
- "หรูไม่เสร็จ" เข้าใจว่าด้วยหลายๆ อย่างทำให้การก่อสร้างล่าช้าจนต้องเร่งเปิด แต่การเก็บงานนั้นเข้าขั้นแย่ถึงแย่มาก มีร่องรอยของสีปรากฎให้เห็นทุกชั้น ระเบียงไม้มีรอยขีดข่วน บางชั้นยังทาสีไม่เสร็จ ที่สำคัญ ห้างที่โปรโมตว่าขั้นเอคลาส กลับใช้พื้นหินขัด แถมขัดไม่มันอีกต่างหาก พารากอนหรือแม้แต่เซ็นทรัลชิดลมยังดูดีกว่าเสียอีก
- "หรูแห้งแล้ง" สนามหญ้ากับม้าตันและบ่อน้ำเล็กๆ ฝั่งแยกเพลินจิต ไม่ได้ช่วยให้ห้างมีความชุ่มชื้นแต่ประการใด แม้การออกแบบจะเน้นทรงโค้งให้ดูสวยงามก็จริง แต่นั่นก็เป็นทรงโค้งจากวัสดุสังเคราะห์ ต้นไม้ภายในห้างก็มีแต่ของปลอมแทบทั้งสิ้น แม้แต่ทางเชื่อมจากเซ็นทรัลชิดลมที่ผมหวังว่าจะมีสวนแนวตั้งสวยๆ ไม่ต้องอลังการเหมือนพารากอนแต่ก็มีพอเย็นๆ ได้บ้าง สุดท้ายก็มีแต่ต้นไม้ประดิษฐ์เช่นกัน
- "ก็...หรูนะ" ร้านอาหารหลายร้าน เซ็นทรัลเวิลด์ พารากอน ก็มีให้กิน จะมีใหม่ๆ ก็ไม่กี่ร้าน แถมบางร้านยังเป็นภาคอวตารของร้านที่มีอยู่แล้วด้วยซ้ำ ธนาคาร(ที่มีแค่สีม่วง น้ำเงิน เขียว)ก็เหมือนยกเวอร์ชันพารากอนมาย่อส่วน เล้าจ์ชั้นหนึ่ง(ซึ่งผมคงไม่มีโอกาสเข้าในชั่วชีวิตนี้)ก็เช่นกัน
- "หรู...แล้วไง" ศูนย์อาหาร ชื่อก็บ่งอยู่ว่าอีตไทย ก็คงกะขายชาวต่างชาติเต็มที่ ระบบการจ่ายเงินเหมือน Flavor Food Court ที่ CTW แต่ราคามิได้ย่อมเยาตามไปด้วย แถมบวก Service Charge อีกต่างหาก อาหารก็เหมือน Street Food ทั่วๆ ไป เอามาอัพเกรดให้ไฮขึ้น เผลอๆ Street Food ข้างทางบางที่ ยังอร่อยกว่า Street Food ขึ้นห้างเสียอีก แม้จะมีความเสี่ยงในการถูก "ข้าศึกบุก" มากกว่าก็ตาม
- "หรูแบบนี้ฉันไม่ต้องการ" ส่วนตัวเป็นคนอยากทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่ค่อยอยากให้คนอื่นมารับใช้ ยกเว้นงานนั้นเราทำเองไม่ได้จริงๆ จึงจะขอความช่วยเหลือ โรงหนังที่ยังไม่ได้เปิด ค่าตั๋วเป็นพัน มีบัตเลอร์ มีมินิบาร์ จึงคงไม่เหมาะกับเรา ขนาดหนังที่เราอยากดูในโรงจริงๆ ค่าตั๋วก็แทบกระอักเลือดแล้ว เจอแบบนี้คงต้องขอกราบลาไปโหลดบิตดีกว่า
สรุปแล้ว ห้างนี้คงคล้ายๆ เกษร คือจัดโซนจ้างร้านเสมือนคัดเกรดลูกค้าไปในตัว ส่วนตัวหากมิได้เข้ามากินอิปปุโดราเมงที่จะเปิดอีกสองเดือนข้างหน้า ก็คงไม่มีความอยากมาเดินห้างนี้อีก เว้นเสียแต่เพื่อนชวนมา นั่นก็เป็นอีกเรื่องนึง